Την προηγούμενη εβδομάδα έγραψα για κάποιες ταινίες τις οποίες έχουμε μάθει, ανεξαρτήτως πραγματικού περιεχομένου, να συνδέουμε με τις ημέρες του Πάσχα λόγω της επανειλημμένης προβολής τους στην ελληνική τηλεόραση. Σήμερα θα γράψω για μια λίγο πιο… αντισυμβατική ματιά στο γεγονός, με τη σφραγίδα φυσικά των μοναδικών Monty Python.
Life of Brian (1979) – Σάτιρα, 90 λεπτά
Σκηνοθεσία: Terry Jones
Σενάριο: Monty Python (Terry Gilliam, Terry Jones, Eric Idle, John Cleese, Graham Chapman, Michael Palin)
Πρωταγωνιστούν: Graham Chapman, Michael Palin, John Cleese
Αυτοί οι 6 θεοπάλαβοι Βρετανοί κωμικοί που έγιναν γνωστοί ως Monty Python αποτελούν αδιαμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες και πιο επιτυχημένες κωμικές ομάδες όλων των εποχών. Πριν γυρίσουν αυτή την ταινία είχαν ήδη καταξιωθεί με την τηλεοπτική σειρά Monty Python’s Flying Circus και το… απαράδεκτο αριστούργημα Monty Python and the Holy Grail (1975). Το ακραίο, αιχμηρό και καυστικό χιούμορ τους είχε ήδη κατακτήσει τον κινηματογραφικό κόσμο, και είχε έρθει η ώρα για να δοκιμάσουν μια πιο στιβαρή και ολοκληρωμένη ταινία.
Ήρωας του παλαβού αυτού έργου είναι ο Μπράιαν (Graham Chapman), ένας Εβραίος που γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον Ιησού Χριστό, στο διπλανό σταύλο. Ζώντας στη Γαλιλαία υπό το Ρωμαϊκό ζυγό, επηρεάζεται τόσο από τα λόγια του Ιησού όσο και από μια λίγο παράξενη επαναστατική οργάνωση και προσπαθεί να απελευθερώσει τη χώρα του από τους Ρωμαίους. Τα πράγματα θα πάρουν περίεργη τροπή, όμως, όταν ο ντόπιος πληθυσμός θα τον περάσει για τον… Μεσσία και θα του δώσει μια τεράστια δημοσιότητα που ποτέ δε ζήτησε.
Μπορεί αυτή τη φορά η ταινία τους να είχε συγκεκριμένη υπόθεση και πρωταγωνιστές, αλλά για ακόμη μια φορά στην ιστορία των Monty Python όλα αυτά είναι ένα πρόσχημα. Το γέλιο, που είναι και ο σκοπός του έργου, προέρχεται από τους ιδιαίτερους χαρακτήρες, που περιλαμβάνουν γυναίκες που λατρεύουν τους… λιθοβολισμούς, Ρωμαίους στρατιώτες με αγάπη για τη λατινική γραμματική, έναν θεραπευμένο λεπρό που προτιμούσε την προηγούμενη κατάσταση, επαναστατικές Εβραϊκές οργανώσεις που πολεμούν περισσότερο η μια την άλλη παρά τους Ρωμαίους (αιχμηρή σάτιρα στο διχασμό της σύγχρονης Αριστεράς), κι ένας Πόντιος Πιλάτος που προκαλεί γέλιο τόσο με τον τρόπο ομιλίας του όσο και με τα… παράξενα ονόματα των φίλων του.
Όσοι έχουν δει Monty Python μπορούν εύκολα να καταλάβουν πως ο συνδυασμός όλων αυτών είναι ανυπόφορα αστείος. Οι καταστάσεις προκαλούν χάος, σύγχυση και συχνά δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, ούτε βγάζουν κάποιο νόημα. Η διαφορά με τα υπόλοιπα έργα των Monty Python είναι ότι αυτή τη φορά η παράνοια έχει υπόσταση και οργάνωση, αλλά αυτό αντί να κάνει την ταινία πιο σοβαρή ενισχύει την παλαβομάρα.
Αν και αντλεί έμπνευση από τη ζωή και το έργο του Ιησού, και προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις από θρησκευτικούς παράγοντες, κατά τη γνώμη μου η ταινία δεν προσβάλλει κανέναν. Ο ίδιος ο Ιησούς παρουσιάζεται με σεβασμό και αξιοπρέπεια, ενώ η πορεία του Μπράιαν, αν και αρκετά παράλληλη, δεν έχει άμεση σχέση με το Θείο Δράμα και είναι απλά μια φανταστική, κωμική παράλληλη ιστορία.
Αν είστε λάτρης των Monty Python και του χιούμορ τους, αυτή η ταινία δε θα σας αφήσει να ανασάνετε από το γέλιο, και αποτελεί την ιδανική επιλογή για τις ημέρες αυτές. Είναι γεγονός πως το στιλ τους δεν αρέσει σε όλους, όμως η παγκόσμια αναγνώριση της ταινίας και του συνολικού έργου τους από την εποχή τους μέχρι και σήμερα αποδεικνύει πως μάλλον είμαστε πολλοί που τους θεωρούμε ό,τι πιο αστείο έβγαλε το Ηνωμένο Βασίλειο τον τελευταίο μισό αιώνα…
Βαθμολογία: 8,5/10
Καλό Πάσχα σε όλους!
