Τα εκπαιδευτικά συστήματα, αρχής γενομένης ήδη του αιώνα μας, έρχονται αντιμέτωπα με πολλαπλές προκλήσεις. Η καταχώρηση της γνώσης στα αναλυτικά προγράμματα και η επικαιροποίησή της ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την ίση μεταχείριση και διασφάλιση της απόκτησης γνώσης όλων, αναγνωρίζοντας το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ωστόσο, το εκπαιδευτικό σύστημα πλέον,εκτός από την προσπάθεια εξασφάλισης ενός επαγγελματικού μέλλοντος, συντελεί και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό με τους εξελικτικούς δείκτες της οικονομίας και της αποδοτικότητάς της μέσα σε μια κοινωνία. Αυτό καλείται νεωτερισμός,ο οποίος εμπίπτει και εισχωρεί στα όρια του μετανεωτερισμού.
Πιο συγκεκριμένα, η κοινωνία διαμορφώνει το εκπαιδευτικό σύστημα με τέτοιο τρόπο που να θεωρείται ως κλειδί για την ανάπτυξη της. Τα προσδοκώμενα στάνταρντ ορίζονται, κατά κανόνα, εξωθεσμικά, κυρίως εξω-ατομικά και αποτελούν σημεία αναφοράς και σύγκρισης των μαθητών. Ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα εφαρμόζει μία σειρά μηχανισμών κρίσης και διαλογής των μαθητών, προκειμένου να διασφαλισθούν οι κοινωνικές και οικονομικές απαιτήσεις. Είναι προφανές ότι εκπαιδευτικά συστήματα της μορφής αυτής υπακούουν στη λογική βιομηχανικών κοινωνιών και επηρεάζονται άμεσα από αυτήν κυρίως στη διαμόρφωση της δομής τους. Ευρήματα ερευνών από διάφορες επιστήμες και γνωστικά πεδία, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, θέτουν το θέμα της μεταρρύθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος ολοένα και πιο έντονα.
Οι Επιστήμες της Αγωγής του ανθρώπου, η Αναπτυξιακή Ψυχολογία, οι Νευρο-επιστήμες και τα πορίσματα κοινωνιολογικών ερευνών και οικονομετρικών μελετών, ενισχύουν την ανάγκη άμεσου εκσυγχρονισμού της εκπαίδευσης. Οι Επιστήμες της Αγωγής επιδιώκουν σήμερα μια αλλαγή στους στόχους αγωγής και εκπαίδευσης του παιδιού που δεν θα πρέπει να είναι μόνο η μετάδοση γνώσεων, αλλά κυρίως η ενίσχυση της ανάπτυξης της προσωπικότητάς του, εστιάζοντας τις προσπάθειες στην ενίσχυση των βασικών ικανοτήτων του. Η βασική αρχή συν-οικοδόμησης της μαθησιακής διεργασίας θα πρέπει να είναι ο στόχος, προκειμένου να αναλάβει το παιδί έναν ενεργό ρόλο στη μάθησή του και να επιτύχει το βέλτιστον στην ανάπτυξη των βασικών ικανοτήτων του.
Συνεπιδρώντες παράγοντες σε αυτή την διαδικασία είναι ασφαλώς η οικογένεια και το σχολείο στην μαθησιακή διαδικασία. Άλλωστε, το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει να διαμορφωθεί καταλλήλως ώστε τα εκπαιδευτικά οράματα να υλοποιούνται από όλες τις βαθμίδες συνεργατικά και το μόνο διαφοροποιητικό στοιχείο να είναι τα μαθήματα και οι βραχυπρόθεσμοι στόχοι που να οδηγούν σε υψηλότερους.