Δύο χρόνια μετά τον πατριωτικο-εθνικιστικό Ελεύθερο Σκοπευτή, ο σπουδαίος αλλά αμφιλεγόμενος, λόγω πρόσφατων πολιτικών τοποθετήσεων, Κλιντ Ίστγουντ, επιστρέφει ξανά με μεταφορά μιας πρόσφατης πραγματικής ιστορίας, ακόμη πιο ανθρώπινης και συγκλονιστικής από πριν. Και γι΄ αυτό επιστρατεύει, μεταξύ άλλων, και έναν εκπληκτικό Τομ Χανκς.
Sully (2016) – Βιογραφικό δράμα, 94΄
Σενάριο: Todd Komarnicki
Σκηνοθεσία: Clint Eastwood
Πρωταγωνιστούν: Tom Hanks, Aaron Eckhart, Laura Linney
Οφείλω να ομολογήσω πως, όταν έμαθα για την ιστορία που ξετυλίγει η ταινία, διαπίστωσα πως δε θυμόμουν πολλές λεπτομέρειες, αν και έγινε αρκετά πρόσφατα (2009). Ίσως τα ελληνικά ΜΜΕ να μην έδωσαν ιδιαίτερη βαρύτητα σε κάτι που έγινε τόσο μακριά, ίσως απλώς να μην συγκράτησα το γεγονός. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία της παρ΄ ολίγον μοιραίας πτήσης Νέα Υόρκη-Σάρλοτ, η οποία μετά την απώλεια των κινητήρων του αεροπλάνου σε σύγκρουση με σμήνος πουλιών (!) κατέληξε στον ποταμό Χάντσον είναι από τις λίγες. Ακόμη πιο περίεργο είναι πως όλοι οι επιβαίνοντες επέζησαν και ο πιλότος “Sully” Sullenberger (Χανκς), που πήρε κόντρα στη λογική αλλά και τις εντολές του πύργου ελέγχου την απόφαση να κατευθυνθεί στον παγωμένο ποταμό αντί για κάποιο κοντινό αεροδρόμιο, έγινε ήρωας στην αμερικανική κοινωνία αλλά στοχοποιήθηκε από τις επιτροπές που μελέτησαν το ατύχημα.
Αυτή η αντίθεση ήρωα και κατηγορούμενου, που βιώνει καθ΄ όλη τη διάρκεια της ταινίας ο πρωταγωνιστής, είναι κατά τη γνώμη μου το επίκεντρο του σεναρίου. Ο Sullenberger παρουσιάζεται ως ένας ήσυχος καθημερινός οικογενειάρχης, που αδυνατεί να συνειδητοποιήσει τόσο το πόσο κοντά στο θάνατο βρέθηκε αυτός και οι 155 επιβαίνοντες του αεροπλάνου, όσο και την απίστευτη δημοσιότητα που απρόθυμα έχει αποκτήσει λόγω των γεγονότων. Η ιστορία, άλλωστε, ξεκινά μετά τη μοιραία πτήση, τα γεγονότα της οποίας βλέπουμε σε flashback, όταν ο πιλότος και ο συγκυβερνήτης του (Eckhart) τα περιγράφουν σε δημόσια ακρόαση για να αποφασιστεί αν έλαβαν τη σωστή απόφαση.
Η επίμαχη πτήση 1549 στον ποταμό Hudson. Πάνω δεξιά, ο πραγματικός Chesley Sullenberger.
Η ταινία μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα ανθρωπιστική, για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Κυρίαρχο ρόλο στην ταινία διαδραματίζει η προσπάθεια της επιτροπής να αποδείξει πως το αεροπλάνο θα μπορούσε να προσγειωθεί με ασφάλεια σε κάποιο αεροδρόμιο και να μην καταλήξει στο ποτάμι, μέσω μιας σειράς προσομοιώσεων που, αν και τυπικά σωστές, δε μπορούν να αποτυπώσουν τον «ανθρώπινο παράγοντα» που κυριαρχεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Επίσης, η στάση των απλών πολιτών απέναντι στον πιλότο, τον οποίο όλοι θαυμάζουν μετά την επιτυχημένη προσγείωση, μας δείχνει την αντίληψη του σκηνοθέτη για μια κοινωνία που ξέρει να αναγνωρίζει τους καθημερινούς της ήρωες.
Ο Τομ Χανκς, για πολλοστή φορά στην καριέρα του, είναι σταθερός, αλάνθαστος και τις σωστές στιγμές συγκλονιστικός, σε μια ερμηνεία που ενδέχεται να του χαρίσει ακόμη μια οσκαρική υποψηφιότητα. Πλάι του ο Aaron Eckhart δίνει επίσης μια μεστή και ώριμη ερμηνεία, αν και επισκιάζεται ελαφρώς. Η επιτυχία της ταινίας όμως οφείλεται στη μαεστρική σκηνοθεσία του Κλιντ Ίστγουντ, που δείχνει πιο απλή, ρεαλιστική και ώριμη από ποτέ, αλλά και στο σενάριο, βασισμένο σε βιβλίο που έγραψαν οι ίδιοι οι ήρωες της ιστορίας, το οποίο μεταφέρει μια πραγματικά μοναδική ιστορία μ΄ έναν όμορφα δραματοποιημένο τρόπο, που αγγίζει και συγκινεί το θεατή.
Μια εξαιρετική ταινία έχουμε στα χέρια μας, επομένως, την καλύτερη (μέχρι τώρα) για το 2016, κατά την προσωπική μου άποψη. Ψεγάδι δε μπορείς να βρεις εύκολα σε κανένα στοιχείο της, ενώ τα συναισθήματα που σου προκαλεί είναι απερίγραπτα. Οξύμωρο πραγματικά, πως ο ίδιος άνθρωπος (Eastwood) που έφτιαξε μια τόσο ανθρώπινη και συγκινητική ταινία στηρίζει έναν επικίνδυνο παράφρονα σαν τον Ντόναλντ Τραμπ για την πανίσχυρη θέση του προέδρου των ΗΠΑ. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…
Βαθμολογία: 8,5/10
