Κακή ομάδα και εικόνα μεν βαθμός δε. Κάτι μου θυμίζει αυτό. Τι; Παλιά (καλή) Εθνική. Το πιο σημαντικό για μένα δεν ήταν ούτε ο βαθμός ούτε το γκολ στο τέλος αλλά η αντίδραση. Όταν πριν από 1-2 χρόνια θα είχαμε απλά παραδώσει πνεύμα σήμερα το κυνηγήσαμε (ανορθόδοξα πολλές φορές) και το καταφέραμε. Πέσαμε αλλά φαίνεται πως είμαστε πολύ κοντά στο να σηκωθούμε πολύ γρήγορα.
Πάμε και στο παιχνίδι. Πολύ κακοί στο πρώτο ημίχρονο. Στα πρώτα πέντε λεπτά οι Βόσνιοι βρέθηκαν πολύ εύκολα στην περιοχή μας. Γενικά όμως και μετά δεν καταφέραμε να ισορροπήσουμε με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε συνεχώς στην περιοχή μας. Αλλά και όταν πιέζαμε ψηλά μας χτυπούσαν με μακρινές μπαλιές στην πλάτη του αργού Παπαδόπουλου με στόχο τον Dzeko τον οποίο έκοβε συνεχώς ο Παπασταθόπουλος. Το βασικό αίτιο ήταν το μη κράτημα της μπάλας από τα χαφ μας. Ο Μανιάτης και ο Σάμαρης δεν μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, η μπάλα δεν έφτανε στον Φουρτούνη και ο Μάνταλος στα άκρα μοιάζει μπερδεμένος. Κύριοι τρόποι ανάπτυξης; Πλάγιες διαγώνιες μπαλιές από τα stopper μας ή κατέβασμα της μπάλας από τον Σωκράτη! Οι Βόσνιοι έτσι ήταν συνεχώς μπροστά, δεν απειλούσαν με κλασικές ευκαιρίες αλλά το γκολ μύριζε ότι θα ερχόταν αφού όταν σε πιέζουν συνεχώς και δεν απειλείς το εργάκι είναι αντίο ζωή. Το γκολ ήρθε, τυχερό μεν δίκαιο δε. Ο Σκίμπε τόνισε να μη δώσουμε στατικές φάσεις έξω από την περιοχή μας αλλά όταν βρίσκεσαι συνεχώς υπό πίεση δεν μπορείς να το αποφύγεις… Εκεί έχασαν το παιχνίδι οι αντίπαλοι μας αφού μπορούσαν να πετύχουν και άλλο γκολ. Στο δεύτερο ημίχρονο το παιχνίδι ήταν όχι τελείως αλλά πολύ διαφορετικό. Η αλλαγή του Γιαννιώτα, του μοναδικού πλάγιου επιθετικού που έχουμε, έδωσε πλάτος και επίθεση από τα άκρα. Από εκεί δηλαδή που άρχισαν όλες οι καλές μας επιθέσεις. Η μπάλα πήγε στα άκρα με τον Φορτούνη να βοηθά και να απελευθερώνεται. Είχαμε έτσι το δοκάρι και τις πρωτοβουλίες του άσσου του Ολυμπιακού. Όμως είναι αλήθεια όμως πως περιοριστήκαμε στις σέντρες καθώς οι τελικές μας πάσες δεν πέρασαν. Και αφού δεν ήρθε το 0-2 μετά την απίστευτη ευκαιρία στο 82, μπαμ πάρτους κάτω στο 94 με τη γκολάρα του Τζαβέλα που ήρθε και αυτή από γέμισμα μετά από πλάγιο. Μπήκε όμως και αυτό μετρά.
Πάμε και στους παίχτες. Άτυχος ο Καρνέζης στο γκολ, εκεί που έπρεπε στις άλλες φάσεις. Ο Παπαδόπουλος σταθερός και καίριος στις επεμβάσεις του αλλά αργός με αποτέλεσμα να τον σημαδεύουν συνεχώς κάτι που όμως δεν κόστισε. Συγκλονιστικός ο Παπασταθόπουλος έκοψε ό,τι μπορούσε με την ταχύτητά του, κατέβασε μπάλα, βοήθησε στην ανάπτυξη και αν και stopper είχε και προσωπικές ενέργειες. Τζαβέλας καλός αμυντικά, δεν βοήθησε επιθετικά αλλά στο τέλος πέτυχε ένα απίστευτο τέρμα δίνοντας τον βαθμό. Τοροσίδης μέτριος στο πρώτο, ανέβηκε πολύ στο δεύτερο βοηθώντας επιθετικά. Σάμαρης – Μανιάτης έτρεξαν και κάλυψαν στο κέντρο αλλά με τη μπάλα στα πόδια δεν μπορούν να βοηθήσουν καθόλου και έτσι δεν έχουμε ανάσες όταν πιεζόμαστε. Φορτούνης καλός ειδικά στο δεύτερο προσπάθησε να πάρει πρωτοβουλίες, είχε δοκάρι αλλά δεν του βγήκαν οι πάσες. Μάνταλος χαμένος στα άκρα, θα είχε ενδιαφέρον η αλλαγή του στον άξονα που δεν έγινε λόγω της αποβολής, αλλά με το Φορτούνη θα μπορούσαν να φτιάξουν παιχνίδι σε κατάσταση πίεσης προς τον αντίπαλο. Σταφυλίδης κακός ως αριστερός χαφ, βοήθησε όμως στο κέντο στο 2ο ημίχρονο βγάζοντας ενέργεια και συνεργασίες από τα πλάγια. Γιαννιώτας έδωσε πλάτος, έβγαλε συνεργασίες με το Φορτούνη και έδειξε ότι είναι ο μόνος από την ομάδα που μπορεί να παίξει την πλευρά με ποιότητα. Ο Μήτρογλου είχε δύο δικές του φάσεις που όμως δεν τις μετέτρεψε σε τέρμα. Τέλος ο Καρέλης δεν φάνηκε.
Συμπερασματικά ήμασταν κακοί πήραμε όμως τον βαθμό και αυτό μετρά. Η φανέλα ξαναβάρυνε, φτιάξαμε ψυχολογία και πάμε στην έδρα μιας εκ των κορυφαίων ομάδων του πλανήτη. Το θετικό αποτέλεσμα μοιάζει με αδύνατη αποστολή αλλά αυτή η ομάδα έχει δείξει ότι με την πλάτη στον τοίχο παίρνει αυτό που θέλει. Μένει να δούμε αν στις Βρυξέλλες θα είμαστε εμείς οι διάβολοι. Μέχρι τότε…die another day…
){kind=link}