7/6 σημαδιακή ημερομηνία για το μπάσκετ. Τέτοια μέρα έφυγε ο γιος του διαβόλου ο Ντραζεν Πέτροβιτς… Αλλά υπήρχε και μια γέννηση. Σε ένα γκέτο στο Χάμπτον της Βιρτζίνια στις 7/6 του 1975 ήρθε στη ζωή ο μεγαλύτερος «αλήτης» του μπάσκετ ο Allen Iverson ή αλλιώς Mr. Answer… Μόνο που τελικά δεν κατάφερε να απαντήσει ποτέ του…
Βγαλμένος από το γκέτο έφερε τον δρόμο στο παρκέ με τον πιο ουσιαστικό τρόπο κάτι που κανείς άλλος δεν έχει καταφέρει… Κοντός για NBA ναι αλλά το νούμερο 1 στο draft του 1996 λέει πολλά για την αξία του, όπως και το ότι διέλυσε τη σουίτα ενός ξενοδοχείου το ίδιο βράδυ λέει πολλά για τον τρόπο που μεγάλωσε. Rookie της χρονιάς στην πρώτη του σεζόν και τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου (1998-99, 2000-1, 2001-2 και 2004-5). Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά. Έμοιαζε να είναι ο φυσικός διάδοχος του Jordan και το σπάσιμο των αστραγάλων του «αέρινου» ήταν μια απόδειξη. Το σύστημα όμως δεν τον πήγαινε. Δεν τους καθόταν καλά το κωλόπαιδο του γκέτο και οι κουστουμάτοι δεν τον θεώρησαν ποτέ ως το νούμερο ένα του νέου NBA… Ήταν η πρώτη φορά που απάντησε λάθος; Για μένα όχι. Ούτε τον επαναστάτη έκανε ούτε να είναι το franchise της Λίγκας ήθελε. Ήταν ο καλύτερος και το ήξερε. Το ξέραν και οι άλλοι παίχτες όμως. Δεν έμοιαζε όμως να τους ενοχλεί. Το αντίθετο μάλιστα καθώς όλοι άρχισαν να τον αντιγράφουν. Αυτός ήταν που έφερε το rap και την hip hop κουλτούρα στο ΝΒΑ. Αυτός έφερε τις κορδέλες, τις μπαντάνες, τα rap καπέλα και τα φαρδιά παντελόνια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αντίδραση της Λίγκας και την επιβολή dress code. Όπως πληρώνεστε έτσι και θα ντύνεστε, δηλαδή σαν εκατομμυριούχοι. Τόσο μεγάλη επίδραση είχε.
Μπασκετικά ήταν κάτι διαφορετικό. Το ότι έπαιξε μπασκετ στο δρόμο από μόνο του λέει πολλά κυρίως για την σκληράδα του. Ο χειρισμός της μπάλας σε συνδυασμό με τη φυσική ταχύτητά του έδιναν την εικόνα ενός ελεύθερου πνεύματος. Δεν υπήρχε μορφή στη ντρίμπλα και στο σουτ του. Δεν είχε όρια, ήταν αδύνατο κάποιος να τον σταματήσει. Ένας ασταμάτητος σκόρερ, ο καλύτερος σε ένα πρωτάθλημα με τους καλύτερος. Το μπασκετικό στυλ αυτού του τύπου ήταν κάτι παραπάνω από επιθετικό, ήταν…«ακατάστατο». Η θεωρία δεν είχε σημασία απέναντί του. Είχε φέρει το δρόμο στο παρκέ των αστών και των πλουσίων. Επίσης το στυλ του ήταν τέτοιο που δεν βασιζόταν τόσο στην ομάδα του. Το απόλυτο επιθετικό στυλ που κανείς δεν μπορούσε να αντιγράψει. Σε αυτό το σημείο πιστεύω ότι ο Mr. Answer δεν απάντησε ποτέ του. Το ταβάνι του ήταν άγνωστο αλλά ποτέ δεν προσπάθησε να δει που φτάνει. Δεν με νοιάζει τι έκανε ή όχι στην προσωπική ζωή του, ο καθένας ζει όπως νομίζει και με τον τρόπο του. Αναρωτιέμαι ‘ομως πότε άρχισε να βαριέται όταν έφευγε από το σπίτι για να παίξει, αλλά κυρίως πότε σταμάτησε να νοιώθει κάτι όταν κέρδιζε ή έχανε. Ποτέ δεν βρήκε αυτό που έψαχνε. Ο μόνος που μπορούσε να τον κερδίσει ήταν ο ίδιος ο εαυτός του.
Σκληρό καρύδι και μαχητής. Το απέδειξε όταν έφτασε κοντά στον μοναδικό του τίτλο αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει μόνος του μία από της καλύτερες ομάδες όλων των εποχών, τους Lakers. Κατάφερε όμως όταν σκόραρε 48 πόντους μέσα στο σπίτι τους, αυτός ο διάβολος, να μετατρέψει για ένα βράδυ την πόλη των αγγέλων σε κόλαση.
Happy birthday Mr. Answer και ας μην απάντησες ποτέ σου…