Εξεταστική vs Διακοπές

Το σημερινό άρθρο ενώ αρχικά έλεγα να μην γράψω, τελικά το ξανά σκέφτηκα κι στρώθηκα κι δειλά δειλά πληκτρολογώ τις πρώτες γραμμές. Σήμερα είναι Κυριακή 10/09/2017 (ημέρα τεμπελιάς, χαλάρωσης, ξεκούρασης) έχω δίπλα μου τον καφέ μου κι ένα τσιγάρο που μόλις το άναψα. Λοιπόν, εγώ βρίσκομαι ήδη στην πόλη που σπουδάζω, η εξεταστική -δυστυχώς- έχει ξεκινήσει, όρεξη για διάβασμα δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει, η ύλη μεγάλη, η ζέστη απάλευτη κι μάντεψε… πρέπει να διαβάσω. Αναρωτιέμαι πόσα άτομα έχουν το ίδιο συναίσθημα αυτή τη χρονική περίοδο.

Για φαντάσου αντί να είσαι στο φοιτητικό σου σπίτι και προσπαθείς να σώσεις το τομάρι σου για την ερχόμενη εξέταση , να βρίσκεσαι διακοπές… Αχ… Πόσο μ’ αρέσουν οι διακοπές, αυτή η ανεμελιά,η ξεγνοιασιά αυτό το κάτι ρε παιδί μου… Λέω σήμερα μιας κι έχω διάβασμα να ασχοληθώ με κάτι πιο ανάλαφρο, κάποιο ταξίδι ας πούμε. Χαλάρωσε, άναψε κλιματιστικό κι ετοιμάσου να σε ταξιδέψω…

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, οι διακοπές μου στο Ναύπλιο πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο του 2012. Πολλές ώρες ταξίδι (από Θεσσαλονίκη-Ναύπλιο σχεδόν 9 ώρες), με ζέστη δεν ήταν κι ότι καλύτερο. Μετά από  τόσες ώρες επιτέλους φτάσαμε στο Τολό (εκεί ήταν το ξενοδοχείο), ένα μεγάλο ξενοδοχείο με πισίνα κι μπροστά σου η παραλία. Ένιωθα σαν να ήμουν μέσα σε κάποια κάρτ ποστάλ, τόση ομορφιά και γαλήνη σου προκαλούσε η θέα της θάλασσας σε συνδυασμό με τα χρώματα του ουρανού.

Την επόμενη μέρα, κι επίσημη πλέον πρώτη των διακοπών επισκεφθήκαμε το Ναύπλιο. Αποτελούσε από το 1827 έως κι το 1834 την πρωτεύουσα της σύγχρονης Ελλάδας. Αρχικά, πήγαμε στο Παλαμίδι, ανεβήκαμε 999 σκαλοπάτια μέχρι να φτάσουμε στην κορυφή , όπου το μέρος  χρησίμευσε το 1833 ως φυλακή είναι άξιο να σημειωθεί πως εκεί φυλακίστηκε ο Γέρος του Μοριά -Θεόδωρος Κολοκοτρώνης- κι αποφυλακίστηκε σχεδόν ένα χρόνο αργότερα από τον Βασιλιά Όθωνα. Στην συνέχεια, πήγαμε στο Μπούρτζι που βρίσκεται μπροστά στον λιμένα του Ναυπλίου και η πρόσβαση σε αυτό γίνεται με καραβάκι μέσα σε ελάχιστα λεπτά.

Επίσης, στο Ναύπλιο έχει πολύ γραφικούς δρόμους που αξίζει να τους περπατήσεις κι να απόθανατήσεις κάθε στιγμή σου στην πόλη. Η κεντρική πλατεία της πόλης, ονομάζεται Πλατεία Συντάγματος, (μην μπερδεύεσαι δεν είναι ίδια με της  Αθήνας). Σε κάθε στενάκι, θα συναντήσεις  τουριστικά μαγαζιά με είδη δώρων. Χαρακτηριστικά, είχα εντυπωσιαστεί στην οδό Ωνάση, εκεί θα συναντήσεις την παλιά πόλη του Ναυπλίου καθώς κι αρκετούς πλανόδιους πωλητές που πουλάνε μικροπράγματα. Την ακόλουθη ημέρα, την αφιερώσαμε στην επίσκεψη μας στις Μυκήνες & στην Επίδαυρο. Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν και τα δύο αυτά ιστορικά μνημεία. Λοιπόν, οι Μυκήνες ή αλλιώς Μυκήνη ή Μυκήναι, αποτελούσε την αρχαία πόλη της Αργολίδας. Την πλειοψηφία από τα χρυσά ευρήματα, θα τα βρεις στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αττικής.

Αλλά αυτό που μου προξένησε τρομερό ενδιαφέρον, είναι το θέατρο της  Επιδαύρου, μιλάμε για το μέρος! Διατηρείται σε άψογη κατάσταση και η ακουστική του είναι απλά φοβερή. Ανέβηκα στο τέρμα πάνω σκαλοπάτι κι η ξεναγός ήταν στην μέση της σκηνής, ζήτησε από όλους μας να κάνουμε ησυχία και στην συνέχεια έσκισε ένα φύλλο χαρτί και ψιθύρισε –δεν μίλησε κανονικά- ήταν ψίθυρος. Το κράτς το άκουσα σαν να το έσκισε δίπλα στο αυτί μου, και  τον ψίθυρο σαν όταν έρχεται κάποιος κι σου λέει ένα μυστικό στο αυτί. Μιλάμε για καταπληκτική ακουστική ο χώρος, στις παραστάσεις που λαμβάνουν χώρα δεν χρησιμοποιούν μικρόφωνα αυτό από μόνο του νομίζω τα λέει όλα!

Κι επειδή όταν πάω κάπου διακοπές λιώνω σόλες από παπούτσια, εννοείται πως πήγα κι κρουαζιέρα Ύδρα & Σπέτσες . Δεν απέχει ιδιαίτερα, σχεδόν μία ώρα η Ύδρα και λίγο παραπάνω οι Σπέτσες (το καραβάκι φεύγει από το Τολό). Η αλήθεια είναι πως η Ύδρα μου άρεσε περισσότερο, είναι πιο κοσμοπολίτικο νησί και έχει γαϊδουράκια που ανεβαίνεις κι σε κάνουν βόλτα μέσα στο νησί. Το γνώριζες πως και στην Ύδρα αλλά και στις Σπέτσες δεν χρησιμοποιούν αυτοκίνητα; Ω ναι! Τα γαϊδουράκια  που ανέφερα παραπάνω είναι ένα μέσω συγκοινωνίας για τους κατοίκους κι για πιο μεγάλες αποστάσεις, από την μία πλευρά του νησιού στην άλλη παίρνουν καραβάκια taxi.

Στην πόλη του Τολό που ήταν κι ο αρχικός προορισμός, έχει από τις πιο καθαρές θάλασσες που έχω συναντήσει στην ζωή μου. Απλά έχει πετρούλες αντί για άμμο κι αυτό για άτομα ιδιότροπα σαν εμένα δεν είναι ότι καλύτερο. Όπως θα κολυμπάς, αν έχεις λίγο αντοχή μπορείς να φτάσεις μέχρι την βραχονησίδα Δασκαλιό και το παρεκκλήσι της  που βρίσκεται στην μέση της παραλίας.

Η Πελοπόννησος για μένα αποτελεί από τους αγαπημένους μου προορισμούς και για τις τόσες ομορφιές που έχει αυτός ο τόπος αλλά επειδή είναι κι το μέρος που σπουδάζω, αν θέλεις λοιπόν διακοπές σε συνδυασμό με επίσκεψη σε αρκετά ιστορικά μνημεία τότε σου προτείνω με σιγουριά το Ναύπλιο και τις γύρω περιοχές του.