Σασπένς, δράση, εγκληματίες, ένας έρωτας και πολλή μουσική συνδυάζονται σε μια από τις πιο υποσχόμενες ταινίες της χρονιάς μέχρι τώρα, που προσπαθεί μεταξύ άλλων να αναδείξει ένα νέο, ανερχόμενο πρωταγωνιστή.
Baby Driver (2017) – Περιπέτεια/θρίλερ, 114΄
Σενάριο: Edgar Wright
Σκηνοθεσία: Edgar Wright
Πρωταγωνιστούν: Ansel Elgort, Lily James, Kevin Spacey, Jamie Foxx
Ένας νεαρός με πάθος για τη μουσική αναγκάζεται να συμμετέχει σε ληστείες ως οδηγός των οχημάτων διαφυγής, λόγω ενός παλιού του χρέους σ΄ έναν υψηλόβαθμο γκάνγκστερ. Παρότι πιστεύει ότι τελείωσε οριστικά με το έγκλημα, ο τελευταίος του αναθέτει μια τελευταία δουλειά, την πιο δύσκολη απ΄ όλες.
Αν και μόλις 23 ετών, ο πρωταγωνιστής Ansel Elgort δεν είναι κανένας… χθεσινός. Τον είδαμε στην τελευταία κινηματογραφική μεταφορά του Carrie του Στίβεν Κινγκ, στη σειρά ταινιών Divergent, καθώς και στην πολύ δημοφιλή νεανική ρομαντική ταινία The Fault in Our Stars (2014). Έτσι, είναι πολύ πιθανό η ερμηνεία του στο Baby Driver να μην είναι καν η καλύτερη της σύντομης καριέρας του, ωστόσο είναι σίγουρα η πιο “ενήλικη”, αυτή που τον φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο να εξελιχθεί σε μόνιμο πρωταγωνιστή στο Χόλιγουντ.
Ο Elgort, με το αθώο παιδικό του πρόσωπο κι ένα κουλ νεανικό στιλ που θυμίζει Taron Egerton (Kingsman) υποδύεται έναν πολυμήχανο, ικανότατο νεαρό οδηγό που αναλαμβάνει να οδηγεί τα μέλη μιας συμμορίας στις διάφορες ληστείες που επιχειρούν. Επικεφαλής της συμμορίας ο μυστικοπαθής Doc (Kevin Spacey), που σέβεται το νεαρό οδηγό αλλά τον υποχρεώνει να δουλεύει για να ξεπληρώσει ένα παλιό χρέος του, μέλη της, μεταξύ άλλων, ένα ζευγάρι γεμάτο πάθος (Jon Hamm & Eiza Gonzalez) κι ένας ψυχοπαθής που δεν το σκέφτεται διπλά πριν πατήσει τη σκανδάλη (Jamie Foxx). Ταυτόχρονα, ο νεαρός ήρωας γνωρίζει μια γλυκύτατη σερβιτόρα (Lily James) και ερωτεύονται, αλλά η ιδιαίτερη φύση της εργασίας του θέτει και την ίδια και τη σχέση τους σε κίνδυνο.
Το μεγάλο ατού και, παραδόξως, το μεγάλο μειονέκτημα της ταινίας είναι το γεγονός ότι τα έχει όλα. Είναι ταινία δράσης, είναι θρίλερ, έχει άφθονο μαύρο χιούμορ (αν και δεν είναι κωμωδία), έχει ρομάντζο, έχει ανατροπές, έχει έναν καλοσχεδιασμένο κεντρικό χαρακτήρα και πολλούς γύρω του. Ακόμα και πολλή (καλή) μουσική έχει, καθώς ο ήρωάς μας ακούει συνέχεια τραγούδια, ακόμη και στις πιο κρίσιμες στιγμές, για να ξεπεράσει το βουητό στ΄ αυτιά του που του κληροδότησε το ατύχημα που σκότωσε τους γονείς του.
Από τη μια πλευρά αυτό είναι πολύ καλό. Ότι σχεδόν και να ψάχνεις από την ταινία θα το βρεις, από καλογυρισμένες, εντυπωσιακές σκηνές δράσης μέχρι πραγματικά συγκινητικές, ανθρώπινες στιγμές. Ο Elgort αποδίδει εξαιρετικά, το συμπληρωματικό καστ επίσης, η σκηνοθεσία με λίγα κενά. Σίγουρα δε βαριέσαι, απολαμβάνεις την ταινία ευχάριστα.
Από την άλλη, ωστόσο, η ταινία μοιάζει να μην ξέρει τι θέλει να είναι. Δε σε πείθει για σοβαρή, εντούτοις δεν είναι τελείως… YOLO, έχει ρεαλισμό, αλλά όχι πάντα. Τη μια δείχνει να είναι ένα στιβαρό καλογυρισμένο θρίλερ, την άλλη μια ανάλαφρη περιπέτεια με διαλυμένα αυτοκίνητα και εντυπωσιακές ληστείες. Γενικά το σενάριο ακροβατεί μεταξύ πολλών στόχων και επιδιώξεων, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να πετύχει κανέναν ολοκληρωτικά, αν και όλα μέχρι ενός βαθμού βγάζουν νόημα.
Παρά τις επιμέρους… παραφωνίες (όχι στη μουσική της ταινίας πάντως, την οποία βρήκα εξαιρετική), το πρόσημο στο τέλος είναι θετικό. Ένας νεαρός πρωταγωνιστής αναδεικνύεται σ΄ ένα λίγο διαφορετικό από τους προηγούμενους ρόλους και δείχνει τις δυνατότητές του, το έργο έχει ενδιαφέρον από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό και είναι καλογυρισμένο. Αυτό αρκεί για να πούμε πως το Baby Driver μας άρεσε, αν και επιμένω πως θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο αν είχε αποφασίσει ο Wright τι ήθελε να κάνει και δεν προσπαθούσε να συνδυάσει πρακτικά όλα τα γνωστά κινηματογραφικά είδη…
Βαθμολογία: 7/10
