Ανθρω….ποιά;

Σου έχει τύχει ποτέ να γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο (άνδρα-γυναίκα) που από τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας σας να σου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα; Αν ναι μήπως έχεις σκεφτεί ότι δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλους και με τον  έναν ή τον άλλον τρόπο έριξες την ευθύνη στον εαυτό σου; Ότι εσύ ρε παιδί μου είσαι απαιτητικός και θες γύρω σου ανθρώπους που να να επικοινωνείτε ουσιαστικά, όχι δηθενιές για τα μάτια του κόσμου.

Βασικά, να στο θέσω διαφορετικά. Δεκτές όλες οι παραπάνω σκέψεις αλλά έχεις μπει ποτέ στο τρυπάκι να αναρωτηθείς γιατί δεν ταιριάζετε; Εντάξει προφανώς δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους – δεν είμαστε πατάτες τηγανητές- αλλά άνθρωποι με τα θετικά και κυρίως τ’ αρνητικά μας. Και κάπου εδώ έρχεται η χιλιοειπωμένη μα τόσο σωστή φράση ή τα πηγαίνεις καλά με όλους ή έχεις προσωπικότητα. Αν το δεις λογικά δεν γίνεται, δεν νοείται να τα πάμε καλά με όλους γιατί αυτό αυτομάτως δείχνει ότι δεν τα πάμε καλά με τον ίδιο μας τον εαυτό και κάτι τέτοιο όπως καταλαβαίνεις είναι καταστρεπτικό για το εγώ μας. Όμως, κάπου εδώ είναι και το μεγάλο σφάλμα που κάνουμε πολλοί. Βάζουμε τον εγωισμό πολύ ψηλά και μ’ αυτόν τον τρόπο χτίζουμε ένα τοίχος που δεν μας αφήνει να έχουμε αληθινούς ανθρώπους στην ζωή μας. Και ναι ξέρω θα μου πεις τι βάζεις ταμπέλες; Δηλαδή υπάρχουν μερικοί αληθινοί και μερικοί ψεύτικοι άνθρωποι; Κι σου απαντώ αμέσως, όχι εγώ προσωπικά δεν τους ονοματίζω ψεύτικους αλλά τοξικούς. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που για να επιβεβαιώσουν τα δικά τους κόμπλεξ, τις δικές τους ανασφάλειες θα φροντίσουν με ένα σωρό τρόπους να σε υποβιβάσουν. Ενδεικτικά, θα μεριμνήσουν να σου χαλάσουν την ψυχολογία και μετά φυσικά να βγάλουν την ουρίτσα τους απ’ έξω καθώς οι ίδιοι νομιμοποιούν τον εαυτό τους, ότι το κάνω ή το λέω αυτό για το καλό σου ή μην παίρνεις στραβά αυτό που σου λέω το εννοούσα διαφορετικά. Και σου λέω εγώ ναι όντως μία, δύο άντε δέκα φορές εσύ είσαι ο παρανοϊκός και τα βλέπεις όλα γύρω σου θολά ,την ενδέκατη φορά όμως;

Φαντάσου τώρα κάτι χειρότερο. Να ξεκινήσεις να κάνεις παρέα με ένα τέτοιο άτομο και  ο χρόνος να κυλάει και εσύ εκεί παθητικά να αντιλαμβάνεσαι σιγά σιγά ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά να μην είσαι και σίγουρος. Και κάπου εκεί να έρχεται η άλλη κατηγορία ανθρώπων (που διάολε αν έχεις αληθινούς/ντόμπρους ανθρώπους στη ζωή σου να νιώσεις ευλογημένος, σπανίζουν και στο λέω εκ πείρας). Όταν λοιπόν, οι αληθινοί άνθρωποι στη ζωή σου, σου φωνάζουν και σου λένε ο Χ, ο Ψ, σου κάνει κακό, φέρεται περίεργα, έχει κάτι που δεν κολλάει με ‘σένα κάτι γενικότερα τότε; Μήπως εσύ κι ο κάθε εσύ έχεις αρχίσει να βυθίζεσαι σε έναν βάλτο που ενώ προσπαθούν οι άνθρωποι σου να σε τραβήξουν έξω εσύ εξακολουθείς κι βυθίζεσαι; Αν ναι σφίξε τα δόντια σου και φρόντισε να βγεις από αυτόν τον βάλτο όσο νωρίτερα γίνεται για το δικό σου καλό. Μην δώσεις παραπάνω αξία σε τέτοια άτομα, μόνο σκάρτες καταστάσεις θα έχεις να εισπράξεις και μετά τις ανασφάλειες και όλα όσα θα σου έχει δημιουργήσει θα τα βγάλεις σε κάποιο άτομο που πιθανότατα δεν θα φταίει κάπου, δηλαδή ένας τρίτος θα πληρώσει τα σπασμένα κάποιου άλλου. Όπως δεν θα ήθελες να στο κάνουν μην το κάνεις κι εσύ αντίστοιχα.

 Συνήθως το συναίσθημα είναι αυτό που θολώνει την λογική και την κρίση μας με αποτέλεσμα οι σχέσεις μας (φιλικές, διαπροσωπικές κ.ο.κ) να φτάνουν στο αμήν! Για αρχή,πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν έχουμε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μας έστω κι να χρειαστεί να κάνουμε ένα γερό ξεσκαρτάρισμα από την σαβούρα που μας περιβάλει. Σαφέστατα, χρειάζεται ευθύτητα για να γίνει όλο αυτό όχι παιδιαρίστικα πράγματα μέσω υπολογιστή, από κοντά με ειλικρίνεια. Να ξέρεις αυτοί οι άνθρωποι θα φροντίσουν να σε φτάσουν στα άκρα μην τους κάνεις την χάρη να λυγίσεις. Να γίνεις πέτρα και αγκάθι μαζί αν ξανά προσπαθήσουν να σε πλησιάσουν, θα πονέσουν κι αυτό δεν το αντέχουν.

Θα βρουν εύκολα νέα θύματα να παίξουν και να βγάλουν τα απωθημένα τους. Στο χέρι μας είναι να μην αφήνουμε τέτοια ανθρωπάκια να γελάνε εις βάρος μας. Αν η ζωή μας δεν έχει και τέτοια παραστρατήματα τι θα έχουμε να λέμε με τους φίλους μας;

Άλλωστε αν δεν πάθουμε δεν θα μάθουμε.