Παίζει τώρα: Justice League

Μετά από μια σειρά μέτριων –στην καλύτερη- ταινιών με τους βασικούς σούπερ ήρωες της (Batman v. Superman, Suicide Squad), η DC αποφάσισε τελικά να μιμηθεί τη Marvel και να απαρνηθεί το πιο σοβαρό/σκοτεινό ύφος των ταινιών της σε μια πιο χαλαρή περιπέτεια με all-star cast, λιγότερο δαιδαλώδη πλοκή και περισσότερο χιούμορ.

Justice League (2017) – Superhero περιπέτεια, 120΄

Σκηνοθεσία: Zack Snyder

Σενάριο: Chris Terrio & Zack Snyder

Πρωταγωνιστούν: Ben Affleck, Gal Gadot, Henry Cavill, Ezra Miller

Ο Μπάτμαν, η Wonder Woman και κάποιοι ακόμα σούπερ ήρωες σχηματίζουν μια επίλεκτη ομάδα προκειμένου να σταματήσουν έναν προαιώνιο εχθρό της ανθρωπότητας που απειλεί τον πλανήτη. Όταν βρουν τα σκούρα, ωστόσο, θα καταφύγουν σε μια δραστική αλλά επικίνδυνη λύση.

Όσοι… ξοδέψαμε δυόμιση ώρες από τη ζωή μας πέρσι την άνοιξη για να δούμε το Batman v. Superman, καθώς και όσοι μάλλον πιο έξυπνοι απλά ενημερώθηκαν για το τι έγινε εκεί, ξέρουμε ότι ο Σούπερμαν, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι νεκρός. Με τον πιο δυνατό σούπερ ήρωα εκτός παιχνιδιού, προφανώς θα εμφανιστεί κάποιο διαβολικό ον, ο Steppenwolf, πανάρχαιος εχθρός των ανθρώπων και των υπόλοιπων φυλών της γης, ο οποίος αναζητεί τρία κιβώτια που, αν ενώσουν τη δύναμή τους, έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες. Προβλέποντας τον κίνδυνο, και γεμάτος ενοχές για το θάνατο του Σούπερμαν, ο Μπάτμαν οργανώνει μια παρέα σούπερ ήρωες που αποτελείται από τον ίδιο, τη Wonder Woman, τον υδρόβιο Άτλαντα Aquaman (Jason Momoa), τον ταχύτατο Flash (Ezra Miller) και τον εξελιγμένο τεχνολογικά Cyborg (Ray Fisher) για να προλάβουν την καταστροφή.

Εντάξει, προφανώς το κόνσεπτ δεν είναι πρωτότυπο, ένας παλαβός απειλεί τον πλανήτη και οι καλύτεροι σούπερ ήρωες, παρά τις διαφορές τους, συνασπίζονται για να τον αντιμετωπίσουν. Η ταινία επιχειρεί μια ανατροπή λίγο μετά τη μέση της, αλλά σε προϊδεάζει εκ των προτέρων τόσο πολύ που μάλλον δεν είναι ανατροπή. Κατά τ΄ άλλα, πλούσιο καστ, εντυπωσιακά ειδικά εφέ και πολύ χιούμορ.

Το τελευταίο είναι αυτό στο οποίο αξίζει να σταθούμε. Για τη Marvel το ξέρουμε, όταν δεις superhero ταινία με τη σφραγίδα της θα έχει άφθονα αστεία και ελάχιστη σοβαρότητα, ειδικά οι τελευταίες ταινίες της είναι πρώτα κωμωδίες και μετά περιπέτειες. Η DC, από την άλλη, προσπαθούσε πάντα να κρατήσει σοβαρό προφίλ. Από τις πρώτες ταινίες του Σούπερμαν στα 70΄s μέχρι την τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη πριν μια δεκαετία και, εσχάτως, τις αποτυχημένες ταινίες που προηγήθηκαν του Justice League, το σύμπαν της DC είναι πιο σκοτεινό, με περισσότερο σασπένς (τουλάχιστον αυτό επιδιώκει) και σύνθετους, συχνά διπρόσωπους χαρακτήρες, και το κωμικό στοιχείο, αν υπάρχει, είναι κρυμμένο καλά στις παραγωγές της.

Το μειονέκτημα με το σοβαρό προφίλ, ωστόσο, είναι ό,τι απαιτεί την απαραίτητη έμπνευση και ποιότητα. Όταν υπήρχε ο Νόλαν στο τιμόνι, ο Christian Bale ως Μπάτμαν και κακοί-είδωλα όπως ο Χιθ Λέτζερ ως Τζόκερ, είδαμε ταινίες που οι κωμωδίες της Marvel δε μπορούν καν να πλησιάσουν. Οι εποχές άλλαξαν, ωστόσο, τα σενάρια γίνονται όλο και πιο αδύναμα, οπότε η μόνη λύση ήταν η εύκολη λύση: να κάνουμε τον κόσμο να γελάσει.

Θα ήταν άδικο, βέβαια, να κρίνουμε σκληρά αυτή την επιλογή. Όχι μόνο ήταν η μόνη ρεαλιστική, αλλά το σύνολο, σε γενικές γραμμές τουλάχιστον, είναι ευχάριστο και δεν έχει καμία σχέση με τις μετριότητες της τελευταίας διετίας. Οι πρωταγωνιστές έχουν καλή χημεία κι έχουν αντιληφθεί πλήρως τους νέους τους ρόλους, ξεχωρίζουν προφανώς η Gal Gadot που αποτέλεσε «λίρα εκατό» για την εταιρία από τότε που κέρδισε το ρόλο της Wonder Woman και η κωμική ανακούφιση, ο Ezra Miller, ο οποίος φαίνεται τόσο εκτός κλίματος που στην πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται το έργο. Ακόμη κι ο Μπεν Άφλεκ στο ρόλο του ανθρώπου-νυχτερίδα αφήνει το σκοτεινό προφίλ του και γίνεται εκφραστής και αποδέκτης άφθονου χιούμορ, συνήθως πετυχημένο αν και μάλλον προβλέψιμο.

Σε συνδυασμό με την τελευταία κυκλοφορία της Marvel,  το Ράγκναροκ, η ταινία αποδεικνύει ξεκάθαρα πως η βιομηχανία superhero κινείται ξεκάθαρα προς το πιο ανάλαφρο, εύπεπτο και κωμικό, με «βαριές», δραματικές σκηνές να μπαίνουν στον «πάγο», ενώ δε μπορούν πια να παίξουν το χαρτί της «νέας τεχνολογίας» καθώς, όσο εντυπωσιακό κι αν είναι αυτό που βλέπουμε, το έχουμε δει πια τόσες φορές τα τελευταία χρόνια. Παρ΄ όλα αυτά, το Justice League πέτυχε το βασικό στόχο του, αφενός δηλαδή να φέρει χρήματα στα ταμεία (570 εκατ. $ μέχρι τώρα, διπλάσια από το μπάτζετ) και αφετέρου να δείξει πως η DC μπορεί να ανταγωνιστεί τη Marvel στο δικό της παιχνίδι: την κωμωδία.

Βαθμολογία: 7/10

Υ.Γ.: Δείτε και την post-credit scene, αν όχι για το ενδιαφέρον της, επειδή είναι γυρισμένη στη Μήλο!