Η πολυαναμενόμενη υπερπαραγωγή της DC με δυο από τους μεγαλύτερους και πιο κλασικούς σούπερ ήρωες όλων των εποχών να έρχονται αντιμέτωποι δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση αριστούργημα, αλλά δε δικαιούται και το «θάψιμο» που έχει δεχθεί από αρκετούς κριτικούς.
Batman v Superman: Dawn of Justice
Περιπέτεια φαντασίας, 2016, 150 λεπτά
Σκηνοθεσία: Zack Snyder
Σενάριο: Chris Terrio & David S. Goyer
Πρωταγωνιστούν: Ben Affleck, Henry Cavill, Amy Adams, Gal Gadot
Η ιδέα της Warner Bros. και της DC Comics να αναμείξει τους σούπερ ήρωές της σε μια ταινία είναι αφενός μια απάντηση στη Marvel που το κάνει κατά κόρον τα τελευταία χρόνια, και αφετέρου μια σίγουρη πηγή εσόδων, αφού η ταινία έφερε στα ταμεία 700 εκατομμύρια $ μέχρι τώρα, και έπεται και συνέχεια.
Βρισκόμαστε στο σύμπαν που ξεκίνησε στον Άνθρωπο από Ατσάλι (2013), αλλά αυτή τη φορά σ΄ ένα κόσμο που οι δύο κυρίαρχοι σούπερ ήρωες, ο Μπάτμαν (Affleck) και ο Σούπερμαν (Cavill) συνυπάρχουν, και μάλιστα δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι ο ένας από τη δράση του άλλου. Συγκεκριμένα, πολλοί θεωρούν πως ο «θεόσταλτος» Σούπερμαν είναι ανεξέλεγκτος και η δράση του προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό στην ανθρωπότητα. Ο Μπάτμαν συμμερίζεται αυτή την άποψη και σκέφτεται σοβαρά να τον αντιμετωπίσει. Κι επειδή στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται, ο διαβολικός Lex Luthor (Jesse Eisenberg) εκμεταλλεύεται τη σύγχυση για να αποκτήσει ένα όπλο ικανό να σκοτώσει τον Σούπερμαν και οποιονδήποτε από τον πλανήτη του, καθώς ως γνωστόν οι Cryptonians δεν πεθαίνουν με τις… φυσιολογικές μεθόδους.
Το σενάριο χαρακτηρίστηκε από αρκετούς κριτικούς αδύναμο, αλλά κατά τη γνώμη μου εξυπηρετεί γενικά τους σκοπούς της ταινίας, αν και περίμενα βέβαια περισσότερες ωραίες, βαρύγδουπες ατάκες από τους πρωταγωνιστές. Οι σκηνές δράσης είναι αρκετά συχνές για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του θεατή, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που θα κούραζαν. Επίσης, οι χαρακτήρες είναι ικανοποιητικά δομημένοι, έστω κι αν το έργο εστιάζει αρκετά περισσότερο στον Σούπερμαν απ΄ ότι στον αντίζηλό του.
Είχα την τύχη να δω την ταινία σε 3D, και νομίζω πως αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να τη δει κανείς, αν δεν έχει πρόβλημα να ξοδέψει λίγα παραπάνω χρήματα. Σε μερικές σκηνές, ιδιαίτερα όταν μια φαινομενικά ήρεμη σκηνή εξελισσόταν σε «καταιγίδα», η τρισδιάστατη οθόνη σε βάζει κυριολεκτικά μέσα στο παιχνίδι. Επίσης, αμφότεροι οι σούπερ ήρωες αλλά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες μοιάζουν πολύ πιο ζωντανοί και επιβλητικοί.
Μεγάλο ερωτηματικό ήταν πώς θα τα πάει ο Ben Affleck στην πρώτη του εμφάνιση ως άνθρωπος-νυχτερίδα. Ο ρόλος που του ανατέθηκε, ίσως εσκεμμένα, ήταν λιγότερο απαιτητικός από αυτόν του Σούπερμαν και σίγουρα λιγότερο από τον Μπάτμαν επί εποχής Christian Bale. O Affleck δεν έφτασε στα επίπεδα του τελευταίου και δε νομίζω ότι θα γίνει ποτέ ο ιδανικός Μπάτμαν, αλλά άφησε καλές εντυπώσεις.
Από την άλλη, ο Cavill δείχνει να έχει μπει για τα καλά στο ρόλο του Σούπερμαν και η ερμηνεία του ήταν πολύ καλή, όπως φυσικά και του Eisenberg στο ρόλο του χιουμορίστα αλλά πανούργου Luthor. Όσο για τις γυναίκες, η Amy Adams κάνει τη δουλειά της στον πολύ εύκολο –για τα κυβικά της- ρόλο της Lois Lane, ενώ η Gal Gadot, στο ρόλο της Wonder Woman, είναι πραγματική αποκάλυψη, προσδίδοντας μια ιδιαίτερη γοητεία και φινέτσα που δε συνηθίζουμε να βλέπουμε στους σούπερ ήρωες.
Γενικά, έχουν γυριστεί αρκετές καλύτερες ταινίες τόσο με τον Σούπερμαν όσο και με τον Μπάτμαν (Σκοτεινός Ιππότης, το πιο εύστοχο παράδειγμα), αλλά το έργο είναι αξιόλογο. Μόνο και μόνο να τους βλέπεις μαζί έχει τη χάρη του, ενώ το φινάλε του είναι, ανάλογα με το πώς το αντιμετωπίζει κανείς, είτε καθηλωτικό είτε αστείο, σε κάθε περίπτωση ωραίο. Συνολικά έχουμε μια ταινία που δεν εντυπωσιάζει αλλά έχει τα δυνατά της σημεία και δεν αξίζει (πολύ) αρνητικής κριτικής.
Βαθμολογία: 7/10
