Περίληψη
Περίληψη από την Ert & το Ertflix, από όπου και παρακολούθησα τη συγκεκριμένη σειρά επί 12 συνεχόμενες Κυριακές, όσα και τα επεισόδια!
Βασισμένη στα βιβλία της διάσημης συγγραφέως Βικτόρια Χίσλοπ, η σειρά μας ταξιδεύει στην Κρήτη και στο Λονδίνο, μέσα από 12 συναρπαστικές, αυτοτελείς ιστορίες, με πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Κωνσταντίνου.
Ο Τζόζεφ, ένας ελληνικής καταγωγής εσωστρεφής Άγγλος αρχαιολόγος, σχεδιάζοντας μια πρόταση γάμου στη σύντροφο του, έχει προγραμματίσει ένα ταξίδι στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη. Όταν εκείνη δεν εμφανίζεται στο αεροδρόμιο, ξεκινά μια μοναχική περιπλάνηση στο νησί. Αρχίζει να στέλνει καρτ ποστάλ στο σπίτι της πρώην, πια, συντρόφου του στο Λονδίνο, με ιστορίες που ακούει ή βιώνει. Δεν γνωρίζει, όμως, ότι τις κάρτες παραλαμβάνει η νέα ένοικος του σπιτιού, η Έλι, η οποία αναπτύσσει συναισθήματα για τον μυστηριώδη άντρα.
Διασκευή σεναρίου: Νίκος Απειρανθίτης, Αλεξάνδρα Κατσαρού (Αλεξάνδρα Κ*), Δώρα Μασκλαβάνου, Παναγιώτης Χριστόπουλος (μαζί με τη συγγραφέα)
Προσωπική γνώμη
Προς μεγάλη μου έκπληξη, μετά από αρκετό καιρό που δε παρακολουθούσα καθόλου τηλεόραση, είχα αφήσει και τον ελληνικό κινηματογράφο σε μια σκονισμένη και παλιά ντουλάπα, η οποία δε θέλει με τίποτα να δώσει τη θέση της σε καινούρια. Δε μπορώ φυσικά, να αδικήσω όλες τις παραγωγές που έγιναν τις χρονιές από το 2018 μέχρι και πέρυσι, αλλά θεωρώ πως δεν ήταν από τις προσεγμένες σεναριογραφικά, σκηνοθετικά και με βάση τους ηθοποιούς μιλώντας, τουλάχιστον πρόχειρες. Οι περισσότερες σειρές γυρισμένες μέσα σε στούντιο & σπίτια. Και κάπως έτσι, έχοντας στο μυαλό τις σειρές στη χώρα, καθώς έβλεπα ένα βιντεάκι στο YouTube, πέφτει διαφήμιση με το τρέιλερ της συγκεκριμένης σειράς. Και φυσικά, με το που είδα τον πρωταγωνιστή, Ανδρέα Κωνσταντίνου, αλλά και τα γυρίσματα σε εξωτερικό χώρο και πόσο μάλλον σε άλλη περιοχή πέρα από τη πεπατημένη της Αθήνας, υπόσχεθηκα στον εαυτό μου να τη παρακολουθήσω. Πάλι καλά, που και που, δίνω σωστές υποσχέσεις, αφού ήδη από τα πρώτα λεπτά του πρώτου επεισοδίου, η σκηνοθεσία, το σενάριο αλλά και το φυσικό ταλέντο των ηθοποιών, με κέρδισαν χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Έχοντας ψάξει λίγο το background της υπόθεσης, πριν ξεκινήσω τη σειρά, κατάλαβα πως δεν θα είναι κάτι συνιθισμένο για την ελληνική τηλεόραση. Αφού πρώτον, βασίζεται στα βιβλία της πολύ διάσημης συγγραφέως Victoria Hislop, “Cartes Postales from Greece” και “The Last Dance”. Και κατά δεύτερον, το γεγονός πως κάθε επεισόδιο είναι μια διαφορετική ιστορία, με τον ίδιο πρωταγωνιστή πάντα, καθώς και την Έλι από την Αγγλία και απλώς οι υπόλοιποι είναι που αλλάζουν κάθε φορά. Δίνουν μια αύρα ευρωπαϊκού κινηματογράφου μιας άλλης εποχής. Και παραγωγές αστυνομικών σειρών ή μυστηρίου γενικά. Βλέποντας ήδη το πρώτο επεισόδιο, όταν τελείωσε, ένιωσα πως θέλω να πατήσω “next” και να δω το επόμενο κατευθείαν. Τέτοιο συναίσθημα μόνο με κάποιες σειρές στο Netflix είχα βιώσει. Αυτό και μόνο για εμένα λέει πολλά, φαντάζομαι και για κάποιους από εσάς. Έστω, να σας κινήσει το ενδιαφέρον, βρε παιδί μου.
Το σενάριο; Ευφάνταστο, δημιουργικό, αναπάντεχο, άλλες φορές απλό και καθημερινό και άλλες πιο ποιητικό και ρομαντικό. Κοινός παρονομαστής, η ποιότητα του. Μια ποιότητα, που προφανέστατα προέρχεται από τη πολύ καλή δουλειά των σεναριογράφων σε συνεργασία με τη συγγραφέα. Και από τους ηθοποιούς, οι οποίοι έδωσαν ρεσιτάλ ερμηνειών και φυσικότητας του ρόλου τους. Τόσο, που αν πήγαινα εκείνη τη στιγμή στη Κρήτη, πίστευα πως θα τους συναντούσα όλους εκεί, να συνεχίζουν τη ζωή τους.
Όσο για τα σκηνικά; Για τα τοπία; Για την αγνότητα, ηρεμία και φυσική ομορφιά του ελληνικού καλοκαιριού; Αυτά ήταν όλα αποτυπωμένα στα πλάνα της σειράς, με την πιο ομαλή και λιγότερο διασπαστική μέθοδο / σκηνοθεσία. Αυτό το μοναχικό ταξίδι του Τζόζεφ, λίγο έλειψε να με κάνει να αφήσω τη δουλειά μου, να πάρω το backpack μου, να νοικιάσω ένα αυτοκινητάκι και να βγω για trip. Στο άγνωστο. Να συναντήσω και εγώ όλους αυτούς τους τόσο ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ανέμελο vibe, ρομαντικό touch, οσκαρικές ερμηνείες (ναι, δεν έχουν να ζηλέψουν σε κάτι ερμηνείες χολιγουντιανών) και οι εναλλαγές στα τοπία ανάλογα με το εκάστοτε θέμα του επεισοδίου. Η σειρά δεν “τσιγκουνεύεται” τη δημιουργικότητα, διαφορετικότητα και την εξυπνάδα στις σκηνές και τη ποιητική σύνδεση μεταξύ σεναρίου, background νοήματος και απόδοσης της.
Συμπέρασμα
Όπως και να έχει, είναι μια σειρά που θα έλεγε κάποιος απελπισμένος ρομαντικός, ότι είναι όπως και στη πλειονότητα τους όλες οι υπόλοιπες. Μιλάει για την αγάπη, την ερωτική απογοήτευση, τον ιδανικό έρωτα, την αναζήτηση, την εύρεση ή την απώλεια ενός αγαπημένου/αγαπημένης. Αυτή όμως, κατάφερε να χωρέσει πολλά βιώματα, πολλά συναισθήματα και πολλές εκφάνσεις του έρωτα. Του πιο πολυσυζητημένου θέματος στο κόσμο. Άποψη μου ότι, καμία μέχρι στιγμής δεν έχει πετύχει όλα τα παραπάνω. Και επιθυμία μου να υπάρξουν και άλλες, πολλές τέτοιες παραγωγές / σειρές. Μπορεί με κάποια από τα επεισόδια να ταυτίστηκα. Με άλλα να ταξίδεψα, με άλλα να σκέφτηκα πιο βαθιά και με άλλα απλά να φαντάστηκα να τα βιώνω. Και πιστεύω, πως αυτός είναι ο απώτερος στόχος, σκοπός της τέχνης. Η ταύτιση με αυτό που πρεσβεύουν, και ας το ερμηνεύει ο καθένας μας διαφορετικά.
Ελπίζω να το παρακολουθήσετε και να σας αρέσει όσο άρεσε και σε μένα!
Μπορείτε να παρακολουθήσετε τη σειρά εδώ
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες κριτικές εδώ
