Οι δύο πολυσυζητημένες νέες κυκλοφορίες του καλοκαιριού, Μπάρμπι και Οπενχάιμερ, κυκλοφόρησαν σε αρκετές χώρες, έσπασαν ταμεία και απέσπασαν θετικές έως αποθεωτικές κριτικές, δίνοντας μια απαραίτητη ανάσα στην κινηματογραφική βιομηχανία. Μια βιομηχανία σε κρίση και διαρκή… απεργία από ηθοποιούς και σεναριογράφους. Εμείς, ωστόσο, δε θα ασχοληθούμε (τώρα) με όλα αυτά, αλλά θα σχολιάσουμε τρεις ευρωπαϊκές (συγκεκριμένα, ισπανικές) παραγωγές, από αυτές που πάντα βρίσκεις στα θερινά σινεμά, που παρακολουθήσαμε πρόσφατα.
Ο Τέταρτος Επιβάτης (El Cuarto Pasajero) του Álex de la Iglesia
Περιπέτεια/κωμωδία, 94’
Πρωταγωνιστούν: Alberto San Juan, Blanca Suárez, Ernesto Alterio, Rubén Cortada
Ένας μεσήλικας άντρας μοιράζεται τα συχνά ταξίδια του από το Μπιλμπάο στη Μαδρίτη με μια αρκετά μικρότερη κοπέλα. Στο ταξίδι που έχει αποφασίσει να της εκμυστηρευτεί τα αισθήματά του προς αυτήν, η επιλογή των υπολοίπων συνεπιβατών φέρνει τη ζήλια, το χάος και απρόβλεπτες συνέπειες
Μια πρωτότυπη, απλή στην κατασκευή αλλά με αυξανόμενα σουρεαλιστική πλοκή, η ιστορία της ταινίας αυτής προσπαθεί να συνδυάσει χιούμορ, ρομαντισμό, ψήγματα δράματος και αρκετή περιπέτεια. Απρόβλεπτη σε σημείο που γίνεται ταυτόχρονα συναρπαστική αλλά και επιπόλαιη, χάνει την επαφή της με το ρεαλισμό αλλά σε οδηγεί σε σημείο τέτοιο ώστε να μην τον απαιτείς. Καλογραμμένοι χαρακτήρες, με άριστη χημεία μεταξύ τους η οποία βασίζεται ακριβώς στο πόσο διαφορετικοί είναι, έξυπνες ερμηνείες, κάποια λογικά άλματα του σεναρίου δε σε αφήνουν να την απολαύσεις πλήρως αλλά γενικά συγχωρούνται. Μια ευχάριστη έκπληξη που ξεκινά με φυσιολογικούς καθημερινούς ανθρώπους να επιδίδονται σε φυσιολογικές καθημερινές ασχολίες και καταλήγει στο άλλο άκρο. Ακριβώς το είδος της ταινίας που περιμένεις να δεις σε θερινό, το ευρωπαϊκό στιλ είναι ξεκάθαρο στη σκηνοθεσία, το χιούμορ και τους χαρακτήρες, με την ισπανική “συνταγή”, εξάλλου, να μη διαφέρει και πολύ από τη δική μας.
Τμήμα Απολεσθέντων Μαδρίτης (Objetos) του Jorge Dorado
Θρίλερ μυστηρίου, 107΄
Πρωταγωνιστούν: Álvaro Morte, China Suárez, Verónica Echegui
Ένας εργαζόμενος στο τμήμα απολεσθέντων ανακαλύπτει μια βαλίτσα με ένα ένοχο μυστικό, που τον οδηγεί σε μια επικίνδυνη πορεία αποκάλυψης μιας αδίστακτης συμμορίας
Άλλη μια ισπανική ταινία για έναν καθημερινό άνθρωπο, ο οποίος στα πλαίσια της καθημερινής του εργασίας καταλήγει να ερευνά μια πολύ σκοτεινή υπόθεση στην οποία εμπλέκονται πανίσχυροι και αδίστακτοι άνθρωποι. Στην πορεία, ο έρωτας χτυπάει την πόρτα, αλλά οι κίνδυνοι είναι πολλοί, μυστικά του παρελθόντος αποκαλύπτονται, και ο κάπως μυστηριώδης ήρωας αναγκάζεται να τα παίξει ¨όλα για όλα” σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου. Η ταινία ξεκινά πολλά υποσχόμενη, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ένα παζλ εγκλημάτων και θυμάτων που περιμένει να συμπληρωθεί. Όταν ξεκινά να συμβαίνει αυτό, ωστόσο, το σενάριο φαίνεται να έχει ξεμείνει από ιδέες και έμπνευση, τα γεγονότα να συμβαίνουν ολοένα και πιο ασύνδετα και χωρίς τον παραμικρό ρεαλισμό, και το φινάλε να σε αφήνει με περισσότερα ερωτήματα από όσα έλυσε. Η ταινία χάνει το δρόμο της και καταλήγει ελαφρώς άνω του μετρίου, αν και διασώζεται από τον τρόπο με τον οποίο υφαίνει την πλοκή στα πρώτα δύο τρίτα της διάρκειας.
Ο Εχθρός Δίπλα Μου (As Bestas) του Rodrigo Sorogoyen
Θρίλερ/δράμα, 102΄
Πρωταγωνιστούν: Denis Ménochet, Marina Foïs, Luis Zahera
Ένα ζευγάρι Γάλλων μετακομίζει στην αγροτική Ισπανία για μια νέα αρχή, αλλά αντιμετωπίζει αυξανόμενα εχθρική διάθεση από τους ντόπιους
Ένα ατμοσφαιρικό δράμα σε μορφή γουέστερν, με φόντο τη μάλλον καταθλιπτική αγροτική Γαλικία, στη βορειοδυτική Ισπανία. Άνθρωποι της επαρχίας, οπισθοδρομικοί και ξενοφοβικοί, ξεχασμένοι απ τη μοίρα που βρίσκουν μια μοναδική ευκαιρία να “πιάσουν την καλή” (ή έτσι νομίζουν), απέναντι σε ένα ζευγάρι Γάλλων, μορφωμένων και κοσμογυρισμένων, που κανείς δεν ξέρει γιατί βρίσκονται εκεί, αλλά αποτελούν εμπόδιο στην ευκαιρία αυτή. Όλο αυτό δε μπορεί να έχει καλή κατάληξη για τους χαρακτήρες της ταινίας, είναι όμως ένα εξαιρετικό σκηνικό για μας τους θεατές, οι οποίοι βλέπουμε την ένταση να ανεβαίνει, τα γεγονότα να εκτυλίσσονται και το μοιραίο να μοιάζει αναπόφευκτο. Μια επίθεση στη φτώχεια, την ανέχεια και την εκμετάλλευση των αγροτικών και κτηνοτροφικών περιοχών, καθώς και σε αυτούς που λυμαίνονται ώστε να εκμεταλλευτούν την ανάγκη και την ημιμάθεια των κατοίκων. Αν και ενίοτε μακρηγορεί και μερικές ανατροπές είναι κάπως άστοχες, το σενάριο είναι επαρκές και η σκηνοθεσία καθηλωτική: σαν να βλέπεις καουμπόηδες και σερίφηδες, όχι όμως στην Άγρια Δύση του 1880, αλλά στη Μεσόγειο του σήμερα. Παρά τη μεγάλη διάρκεια, η ταινία κρατά το ενδιαφέρον και στο φινάλε σε κερδίζει.
