Το κίνημα για ισότιμη μεταχείριση και εκπροσώπηση στον κινηματογράφο των γυναικών, των μαύρων και των μειονοτήτων κερδίζει –και πολύ καλά κάνει- συνεχώς έδαφος στους κόλπους του Χόλιγουντ. Κατά συνέπεια, ακόμη κι η Marvel παρουσίασε τον σούπερ ήρωα Black Panther και την παρέα του με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι η ταινία σύμφωνη στις «προδιαγραφές ισότητας», ενώ μείωσε σημαντικά το χιούμορ συγκριτικά με τις τελευταίες παραγωγές της. Και δικαιώθηκε.
Black Panther (2017) – Superhero film, 135′
Σκηνοθεσία: Ryan Coogler
Σενάριο: Ryan Coogler & Joe Robert Cole
Πρωταγωνιστούν: Chadwick Boseman, Michael B. Jordan, Lupita Nyong’o, Martin Freeman
Η Γουακάντα είναι ένα φαινομενικά τριτοκοσμικό κράτος της Αφρικής το οποίο στην πραγματικότητα διαθέτει τεχνολογία πολύ ανώτερη από τον υπόλοιπο πλανήτη. Ο νέος της ηγέτης καλείται να αντιμετωπίσει εσωτερικούς κι εξωτερικούς εχθρούς, ηθικά διλήμματα και την αμφιλεγόμενη κληρονομιά που άφησε ο πατέρας του.
Ο Black Panther (Boseman) μας είχε συστηθεί τρία χρόνια νωρίτερα, στο Captain America: Civil War, αλλά η κυκλοφορία της ταινίας στην οποία είναι πια ο κεντρικός χαρακτήρας έρχεται σε ιδανική συγκυρία. Με έγχρωμο σκηνοθέτη (Ryan Coogler), έγχρωμους πρωταγωνιστές και χαρακτήρες και πολλές γυναικείες φιγούρες σε ρόλους-κλειδιά, η ταινία δεν είναι απλά ακόμα ένα superhero film, αλλά περνά, άμεσα και έμμεσα, το δικό της μήνυμα.
Ας περάσουμε όμως στο διά ταύτα. Black Panther είναι ο τίτλος που αποδίδεται στον εκάστοτε βασιλιά της Γουακάντα, του πιο προηγμένου κράτους στον κόσμο (αν κι όλος ο υπόλοιπος πλανήτης δεν το γνωρίζει αυτό). Ο νέος βασιλιάς, ο T’Challa, εκτός από ισχυρός και γενναίος, είναι ανθρωπιστής, υπέρμαχος της ειρήνης και της συμφιλίωσης των εθνών. Διχάζεται, επομένως, για το αν η χώρα του οφείλει να γνωστοποιήσει τις τεράστιες δυνατότητές της και να τις μοιραστεί με τον υπόλοιπο πλανήτη, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο αλλά και να σπείρει το χάος. Στην πορεία, ένα παλαιό αμάρτημα του προηγούμενου βασιλιά και πατέρα του έρχεται να τον καταδιώξει, στο πρόσωπο του φιλόδοξου και γεμάτο οργή ξαδέρφου του (Jordan) που μεγάλωσε φτωχός στις ΗΠΑ κι έρχεται τώρα να διεκδικήσει το θρόνο και να προωθήσει τα δικά του συμφέροντα.
Από την αρχή αντιλαμβάνεσαι εύκολα πως δεν πρόκειται για μια τυπική superhero ταινία. Οι δυνάμεις του ομώνυμου ήρωα και των συνοδοιπόρων του φαντάζουν μεν υπερφυσικές αλλά χρησιμοποιούνται μόνο σε επιλεγμένες, καλογυρισμένες σκηνές της ταινίας, κατά τ΄άλλα δρουν ως φυσιολογικοί άνθρωποι, απλώς με… λίγο ανώτερη τεχνολογία απ΄ αυτήν που έχουμε στην πραγματικότητα. Επίσης, αντίθετα με τη στροφή της Marvel (και σε μικρότερο βαθμό, της DC) στην κωμωδία, που φάνηκε με τις τελευταίες παραγωγές, η ταινία είναι από τις πιο σοβαρές και «σκοτεινές» του είδους της, γεμάτη ίντριγκες, σασπένς, ηθικά διλήμματα και αντιρατσιστικά και άλλα κοινωνικά μηνύματα.
Σκηνοθετικά ο Cooglan (Creed) παίρνει άριστα, συνδυάζοντας τα φαντασμαγορικά, υπερσύγχρονα ειδικά εφέ με μια σύνθετη πλοκή και έντονους χαρακτήρες. Οι τελευταίοι ξεχωρίζουν, χάρη και στην παρουσία των καλύτερων αφροαμερικανών ηθοποιών του Χόλιγουντ στους αντίστοιχους ρόλους. Όσο για τον ίδιο το Μαύρο Πάνθηρα, αποτελεί έναν από τους πιο καλοφτιαγμένους αλλά και ανθρώπινες σούπερ ήρωες που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι θυμίζει λίγο τον Μπάτμαν του Κρίστοφερ Νόλαν: μεγάλη πολιτική και οικονομική δύναμη, ένα μεγάλο μυστικό, οικογενειακές τραγωδίες, σκληρός και πανίσχυρος μόνο όποτε χρειάζεται, ευαίσθητος και γεμάτος σκέψεις στην καθημερινότητα.
Συνδυάζοντας λοιπόν αγαπημένες superhero πρακτικές, ένα δυνατό καστ αποτελούμενο κυρίως από μειονότητες (μαζί με τον «καλό λευκό» Martin Freeman), κοινωνικά μηνύματα σπάνια για το είδος και τα απαραίτητα ψήγματα χιούμορ, το Black Panther έχει δικαίως τραβήξει την προσοχή και αποσπάσει θετικές κριτικές. Πρόκειται για μια από τις καλύτερες και πιο πρωτότυπες ταινίες της Marvel, την οποία πρέπει να δείτε ακόμη κι αν δεν είστε φαν του είδους (γνώσεις από προηγούμενες ταινίες δεν είναι προαπαιτούμενες).
Βαθμολογία: 8/10