Αταίριαστοι έρωτες! Είναι μια φράση που χρησιμοποιούμε συχνά στην ζωή μας για να περιγράψουμε δύο ανθρώπους που δεν ταιριάζουν είτε οπτικά, είτε στον χαρακτήρα ή ακόμα και στον τρόπο συμπεριφοράς.
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Κάθε άνθρωπος σχηματίζει το δικό του χαρακτήρα, ο οποίος έγκειται όχι μόνο στα βιώματά του αλλά και στο περιβάλλον από το οποίο έχει μεγαλώσει και επηρεασθεί. Αυτή η διαφορετικότητα όμως είναι που κάνει και τη διαφορά.
Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ίδιοι δε θα υπήρχε κανένα ενδιαφέρον. Καμιά προοπτική εξέλιξης. Η διαφορετικότητα ανοίγει νέους ορίζοντες εξελίσσει και ανοίγει το μυαλό. Δίνει νέες ιδέες και οπτικές στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε πράγματα και καταστάσεις.
Δεν ταιριάζουμε… ίσως είναι μια δικαιολογία για ότι δεν προσπαθήσαμε αρκετά ή ακόμα και για το γεγονός ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι κάτι δε συμφωνεί με εμάς και τις αντιλήψεις μας. Από ψυχολογικής πλευράς, ίσως είναι το εγωιστικό κομμάτι του χαρακτήρα μας που δε μας αφήνει να δεχθούμε κάτι άλλο. Δυστυχώς το “εγώ” είναι πολύ μεγαλύτερο στις μέρες μας με αποτέλεσμα να μας τυφλώνει.
Υπάρχει όμως αταίριαστος έρωτας; Αν με ρωτάτε, δεν υπάρχει αταίριαστος έρωτας. Γιατί αυτή η διαφορετικότητα είναι που μας έκανε να ερωτευθούμε. Φτάνουμε σε ένα σημείο να θέλουμε να αλλάξουμε αυτό ακριβώς που ερωτευθήκαμε, που αν ήταν κάπως αλλιώς τελικά δεν θα το είχαμε ερωτευθεί. Γιατί το αίσθημα του ανικανοποίητου κυριαρχεί. Ότι πάντα κάτι φταίει και κάτι μας χαλάει.
Όταν λοιπόν βρείτε έναν “αταίριαστο έρωτα” μη βιαστείτε να δείτε την εξέλιξή του…απλά δώστε μια ευκαιρία στα πράγματα ώστε να τα δείτε με άλλο μάτι. Και που ξέρετε, η καινούρια οπτική μπορεί να σας αρέσει πολύ περισσότερο από τη δική σας. Γιατί όπως λέει και ένα φιλοσοφικό ρητό Ο άνθρωπος ταιριάζει καλύτερα με κάτι αντίθετο από εκείνον γιατί τον ολοκληρώνει! Καλές και οι ομοιότητες αλλά με δύο αριστερά παπούτσια κανείς δεν περπάτησε. Και έχει απόλυτο δίκιο.