Εν αναμονή του Grand Prix της Ισπανίας στις 13 Μαΐου και με αφορμή τα δοκιμαστικά στην βρεγμένη πίστα της Βαρκελώνης όπου ο Ραϊκκόνεν άφησε τα υπόλοιπα μονοθέσια αρκετά πιο πίσω, ας ρίξουμε μία ματιά στις πίστες της Formula 1, τις τωρινές, τις παρελθόντες αλλά και τις υποψήφιες μελλοντικές.
Πολλές νέες πίστες, σε νέες χώρες και νέους πολιτισμούς άρχισαν σταδιακά να αντικαθιστούν τις παλιές. Η Ευρώπη (δυστυχώς) έχει αρχίσει να χάνει την αίγλη που είχε στο παρελθόν όσο αφορά στην Formula 1 όταν μόλις 9 πίστες βρίσκονταν εκτός της γηραιάς ηπείρου (και μόλις 5 από αυτές συνεχίζουν να υφίστανται ακόμα και τώρα: ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Βραζιλία, Ιαπωνία).
Από το 1999 άρχισε σταδιακά η μετανάστευση από το “μονοπώλιο” ή την “αυτοκρατορία” της Ευρώπης. Κυρίως εξαιτίας της απαγόρευσης των διαφημίσεων προϊόντων καπνού από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ας μην ξεχνάμε ότι οι καπνοβιομηχανίες (καλώς ή κακώς) είναι από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες του αθλήματος. Τα νέα grand prix που άρχισαν να εμφανίζονται ανά τον κόσμο (π.χ. Τουρκία, Μαλαισία) είχαν την κρατική υποστήριξη, γεγονός που έκανε πολύ πιο εύκολη και πιο ελκυστική την διοργάνωση αγώνα formula 1, καθώς όλα τα έξοδα ήταν εξασφαλισμένα.
Το grand prix της Μαλαισίας ήταν εντυπωσιακό, ωστόσο αυτό έγινε εξαιτίας της κρατικής χρηματοδότησης. Καμία χώρα της Ευρώπης δεν έχει την δυνατότητα να ρίξει τόσα χρήματα στην διοργάνωση ενός αγώνα formula 1, εκτός του ότι απαγορεύεται από την ευρωπαϊκή ένωση. Έτσι, σιγά σιγά άρχισαν να μπαίνουν και άλλες χώρες στο παιχνίδι (Κίνα, Μπαχρέιν το 2004) επίσης με τεράστια κρατική χρηματοδότηση.
Το 2004 διοργανώθηκε πρωτάθλημα 18 αγώνων (έναντι του κλασσικού των 16) και το 2005 19 αγώνων, προς τέρψη των θεατών και των επίδοξων κρατών-διοργανωτών. Τα παράπονα από τις ομάδες για κουραστικό πρόγραμμα και οικονομικά εξαντλητικό προσγείωσε τους διοργανωτές στην πραγματικότητα των 17 αγώνων (2007). Ωστόσο, για να καταλήξουμε στους 17 αγώνες έπρεπε να κοπούν κάποιες από τις παραδοσιακές.
Το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο για την Ευρώπη καθώς το 2009 θα γίνει αγώνας στο Άμπου Ντάμπι ενώ το 2010 στην Νότια Κορέα. Οι πίστες, ειδικά της Κορέας, είναι αρκετά εντυπωσιακές αλλά καθόλου καινοτόμες αν σκεφτούμε ότι είναι πιστή αντιγραφή των παραδοσιακών ευρωπαϊκών πιστών που σχεδιάστηκαν πριν από τα αρκετά έτη και συνεχίζουν να κόβουν την ανάσα ακόμα και σήμερα. Για παράδειγμα, η Νότια Κορέα διαφημίζει το grand Prix της ως ένα από τα πιο εντυπωσιακά και συναρπαστικά επειδή ένα μέρος της πίστας είναι μέσα στην πόλη. Πιστή αντιγραφή της πίστας του Μονακό η οποία αποτελεί ένα από τα καλύτερα grand Prix τις τελευταίες δεκαετίες.
Μαζί με τις ευρωπαϊκές πίστες, στην μαύρη λίστα έχει μπει και αυτή της Αυστραλίας, η οποία κινδυνεύει να βγει εκτός προγράμματος για χάρη της Σιγκαπούρης. Τουλάχιστον η Σιγκαπούρη έχει όντως μία καινοτόμο ιδέα για να προωθήσει το άθλημα ένα βήμα μπροστά. Μονοθέσια που θα τρέχουν με αναμμένα τα φώτα μιας και οι αγώνες για πρώτη φορά στην ιστορία του αθλήματος θα διεξάγονται την νύχτα!
Άλλες πέντε χώρες περιμένουν την είσοδό τους στο ετήσιο πρόγραμμα της Formula 1. Ινδία, Ρωσία, Μεξικό, Νότια Αφρική και Ελλάδα. Ινδία και Ρωσία πλησίασαν πολύ κοντά ωστόσο στην τελική ευθεία κόπηκαν. Η Ρωσία έχει φτιάξει μάλιστα 2 πίστες formula 1, ωστόσο καμία δεν ανταποκρίνεται στα στάνταρ της FIA. Η Ινδία είναι πιο κοντά από όλες, ωστόσο η υποψηφιότητά της είναι ακόμα υπό συζήτηση. Μεξικό και νότια Αφρική κοιμούνται του καλού καιρού, ενώ για την Ελλάδα ο αρχικό ενθουσιασμός έχει καταλαγιάσει και μαζί του το όνειρο όλων των Ελλήνων οπαδών για έναν αγώνα formula 1 μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του.
Ο Μπέρνι Εκλσροουν καθώς και οι υπόλοιποι αρμόδιοι κινούνται μόνο από τα χρήματα και αδιαφορούν στις διαμαρτυρίες τόσο των οδηγών όσο και των ίδιων των ομάδων της formula 1. Ο Μαρκ Ουέμπερ έχει δηλώσει ότι “Δεν μπορούμε να έχουμε 20 Κίνες και Μπαχρέιν. Οι παραδοσιακές πίστες δεν έχουν τις ανέσεις των καινούριων, αλλά οι νέες δεν προσφέρουν την μαγεία των παλιών. Δεν μπορείς να αγοράσεις την ψυχή των grand prix. Δεν ήταν το ίδιο για τον Σουμάχερ να κερδίζει στην Κίνα ή στο Μπαχρέιν με μία νίκη του στη Μόντσα. Πρέπει να διατηρήσουμε τα παλιά σιρκουί στο πρόγραμμα, γιατί έτσι τηρούμε τις θεμελιώδεις αρχές του αθλήματός μας.”
Οι απόψεις μου ταυτίζονται απόλυτα με τον Ουέμπερ. Ωραία τα πετροδολάρια του Μπαχρέιν ή τα λεφτά του λαού της Κίνας, αλλά σαν το Μονακό δεν έχει ότι και να γίνει. Μπορεί οι νέες πίστες να είναι πιο πολυτελείς, πιο ακριβές και πιο εντυπωσιακές, αλλά άλλο να τρέχεις στην μέση της Ερήμου (Μπαχρέιν) (όπου ποιος πηγαίνει μέχρι εκεί για να δει τον αγώνα), και άλλο μέσα στην πόλη του Μονακό όπου είναι όνειρο ζωής να βρεθείς εκεί κατά την διάρκεια του grand Prix.
Οι ιθύνοντες θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους τις φωνές αυτές αν επιθυμούν την πρόοδο του αθλήματος και την προσφορά θεάματος έναντι των χρηματικών απολαβών.