«Μανούλα χρόνια πολλά» έγραφε η πρώτη καρτούλα που πήρα από εσένα γιέ μου σαν σήμερα πριν από 3 χρόνια ακριβώς. Γεννήθηκες την ημέρα της γιορτής της μητέρας και θυμάμαι σε είχαν φέρει στο δωμάτιο του μαιευτηρίου μετά από 16 ώρες τοκετού στο πυρεξάκι σου το γυάλινο και από πάνω σου είχες ένα τριανταφυλλάκι άσπρο και την καρτούλα αυτή, μου την έδωσε η μαία και είπε «αυτά είναι από το γιό σου». Πόσο συγκινήθηκα, το θυμάμαι και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μου σαν να ήταν σήμερα. Δεν θα πω ψέματα, τότε κατάλαβα την σπουδαιότητα της γιορτής της μητέρας.
Θυμάμαι πως σε πήρα αγκαλιά και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω πως είσαι το δικό μου μωρό, είχα γίνει μαμά. Μαμά, τι όμορφη λέξη, γεμάτη νόημα και λέξη γεμάτη αγάπη. Θυμάμαι και την πρώτη φορά που άκουσα να με φωνάζεις «μαμά», απίστευτο συναίσθημα. Όταν γίνεσαι μαμά όλος σου ο προηγούμενος ο κόσμος είναι λες και παίρνεις ένα σφουγγάρι και τον σβήνεις σε κλάσματα δευτερολέπτου με το που παίρνεις αγκαλιά το μωρό σου μετά τον τοκετό. Η ζωή σου πλέον χωρίζεται με σημείο αναφοράς την ημέρα που έγινες μαμά, η λεγόμενη ζωή πριν το παιδί και μετά το παιδί.
Aναρωτιούνται πολλοί άντρες γιατί να δίνεται τόση σημασία στην γιορτή της μητέρας από όλους και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στη γιορτή του πατέρα δεν δίνει κανείς σημασία. Είναι πολλοί οι λόγοι αγαπητοί μπαμπάδες αν και αυτό δεν σημαίνει πως σας υποβιβάζουμε, παίζετε και εσείς ένα πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή των παιδιών σας.
Ας αρχίσουμε από την ημέρα που μια γυναίκα μαθαίνει πως είναι έγκυος, εκείνη την ημέρα η μητέρα πλέον νιώθει πως μέσα της μεγαλώνει το παιδί της, σκέφτεται πριν κάνει μία κίνηση μήπως και βλάψει το έμβρυο, σκέφτεται για δύο, αναπνέει για δύο, τρώει για δύο, κυοφορεί για 9 μήνες το μωρό της, το νιώθει να κλωτσάει, να φτερνίζεται, δυσκολεύεται προς το τέλος της κύησης ακόμη και να περπατήσει, να φάει, να πιει, από το βάρος της κοιλιάς και στο τέλος πονάει για να φέρει στο κόσμο το μωρό της. Μόνο μια γυναίκα μπορεί να τα νιώσει όλα αυτά και για όλα αυτά αξίζει πολλά.
Η μητέρα θηλάζει το παιδί της και το αγκαλιάζει σφιχτά από τη πρώτη στιγμή που γεννιέται και το μωρό γνωρίζει την αγκαλιά της μάνας από βρέφος και ησυχάζει εκεί έτσι όπως δεν ησυχάζει σε καμία άλλη αγκαλιά. Η λεγόμενη τρυφερή αγκαλιά της μάνας που την έχουμε ανάγκη όσο και αν μεγαλώσουμε. Μια μητέρα νιώθει το παιδί της και καταλαβαίνει το τι θέλει το παιδί της από πολύ μικρό λες και είναι γεννημένη για να το κάνει αυτό από τη φύση της.
Η μάνα ξέρει να παρηγορεί το παιδί της όταν είναι άρρωστο και με μία της αγκαλιά να το κάνει να νιώθει πολύ καλύτερα, η μάνα ξέρει να το κάνει να γελάσει όταν αυτό είναι στεναχωρημένο, το παιδί ύστερα νιώθει και ξέρει πως μόνο στη μάνα μπορεί να βρει την γαλήνη που θέλει όσο και να μεγαλώσει. Άλλωστε όλοι μας έχουμε ψελλίσει έστω και όταν η ίδια δεν μας ακούει, «α ρε μάνα πού είσαι;», «α ρε μάνα πόσο δίκιο είχες και δεν σε άκουγα όταν τα έλεγες». Και άλλες πόσες φορές φωνάζουμε στο σπίτι τη μάνα μας να μας βοηθήσει γιατί μόνο αυτή ξέρει που είναι το καθετί στο σπίτι.
Η μάνα θρέφει το παιδί της, το πλένει, το φροντίζει, το νιώθει, του μαγειρεύει, το αγαπάει, το αγκαλιάζει. Η μάνα είναι μία τεράστια αγκαλιά που χωράει όλα της τα παιδιά μέσα και τα σκεπάζει με αγάπη και ζεστασιά. Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους εκατομμύρια λόγους που δεν χωράνε απλά σε ένα άρθρο αλλά βρίσκονται μέσα στην καρδιά μας και στα βιώματα μας, ας μην ξεχάσουμε την μανούλα μας αυτή την φορά και ας της πούμε με ένα πλατύ χαμόγελο «Μαμά Σ’ αγαπώ!». Άλλωστε τι άλλο θέλει μία μάνα; Μόνο να βλέπει το παιδί της χαρούμενο.
https://www.youtube.com/watch?v=NyVMfjfyW54
