Υπάρχουν πάμπολλες επιβλαβείς και αδιέξοδες καταστάσεις από τις οποίες γλυτώσαμε και καταφέραμε να δραπετεύσουμε, αφήνοντάς τες πίσω, εκεί που ανήκουν. Εκτιμήσαμε τα υπέρ και τα κατά και καταλήξαμε πως δεν αξίζουν την αφιέρωση του εαυτού και του χρόνου μας.
Με την πάροδο του χρόνου, κατορθώσαμε είτε να τις ξεχάσουμε, είτε να συμβιβαστούμε με τη μικρότητά τους και εν τέλει να αδιαφορήσουμε. Και εκεί που αρχίζουμε και πορευόμαστε σίγουροι και νικητές, προχωράμε δυναμικά.
Ορισμένοι από εμάς όμως, για κάποιον περίεργο λόγο, βιώνουμε σε repeat τον ίδιο σκοπό-ρυθμό, με διαφορετικούς εκτελεστές και παραλλαγμένους στίχους. Ο ρυθμός, μένει πάντα ίδιος.
Τι συμβαίνει? Πως είναι δυνατόν, διαφορετικοί άνθρωποι και καταστάσεις να συμπίπτουν στην ουσία? Την απάντηση μου την έδωσε η πολύ καλή μου φίλη, Έλενα Σ. :
‘’Στην ουσία, δεν έχεις ξεπεράσει πραγματικά την κατάσταση και απλά ελκύεις ξανά και ξανά τα ίδια γεγονότα’’.
Αν κάναμε κάποιο λάθος, το οποίο για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούμε να ξεχάσουμε, θα το κουβαλάμε μέσα μας μέχρι να το λύσουμε. Το λάθος θα αντανακλάται από την ψυχή και τα μάτια μας και έτσι θα ελκύουμε κοντά μας ανθρώπους, με τους οποίους θα είμαστε αναγκασμένοι να βιώσουμε την ίδια κατάσταση ξανά και ξανά και ξανά…
Τα απωθημένα, οι σκέψεις, τα καταχωνιασμένα συναισθήματα που μας καταβάλλουν, οι άνθρωποι και οι καταστάσεις που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε, θα μας στοιχειώνουν. Και θα μένουμε παγιδευμένοι σε αυτό το επίπεδο. Σαν να βιώνουμε την ίδια κατάσταση συνεχώς, όντας παγιδευμένοι σε κάποιου είδους χωροχρονικό λάθος.
-‘’Η λύση ποια είναι?’’ Δεν μου την έδωσε. Παρά μόνο μια συμβουλή:
-‘’Ψάξε μέσα σου και συνειδητοποίησε τι σε μπλοκάρει.’’
Ας αναλογιστούμε τα λάθη και τα πάθη μας. Τις δυνάμεις και τις αντοχές μας. Και κάπως έτσι ας απελευθερωθούμε από τα δεσμά του κορμιού μας και ας ενωθούμε με το βαθύτερο ‘’εγώ’’ μας. Αντανακλούμε τον ψυχικό μας κόσμο. Όσο και αν προβάλουμε πως καταφέρνουμε να κρυβόμαστε, δεν το κάνουμε. Ειδικότερα, υπό πίεση, όλα τα εσώψυχά μας επαναστατούν και έρχονται στην επιφάνεια. Ας αντανακλούμε ήλιο. Ποιος τον φοβάται τον ήλιο?