Πόσες φορές έχετε σκεφτεί να κάνετε ένα ταξίδι και συνέχεια το αναβάλετε; Πόσες φορές παραμελείτε τον εαυτό σας για χάρη των υποχρεώσεων σας; Χιλιάδες φορές αφήνουμε τον χρόνο να περνάει πιστεύοντας πάντα πως οι ευκαιρίες θα ξαναέρθουν στο προσκήνιο. Σαν να υπάρχει ένα τζίνι το οποίο να μπορεί να εκπληρώσει μια ευχή-να γυρίσει τον χρόνο πίσω α μα δώσει λίγους μήνες ευτυχίας ηρεμίας πριν την καταιγίδα την οποία μέχρι τώρα αγνοούσαμε. Μόνο που ο χρόνος κυλάει μόνο μπροστά και δεν κάνει εξαιρέσεις. Αχ να μπορούσα να κέρδιζα μια νύχτα ζωής ακόμα γράφει ο συγγραφέας Κώστας Κρομμύδας στο βιβλίο του « Μια νύχτα ακόμη» και το μήνυμα του είναι ξεκάθαρο.
Λίγα λόγια για το βιβλίο….
Η Ισμήνη ετοιμάζεται να ζήσει την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής της. Να παντρευτεί τον αγαπημένο της. Όμως την ίδια εκείνη ημέρα της ευτυχίας η ζωή της τα όνειρα της γκρεμίζονται για πάντα. Της έχουν απομείνει μόλις λίγοι μήνες ζωής. Όλα μπορούν να ανατραπούν μες σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Όνειρα και υποσχέσεις, σχέδια και στόχοι μπαίνουν οριστικά στο περιθώριο. Ποια θα ήταν τα δικά σας σχέδια μετά από μια τέτοια ανακοίνωση; Το κλάμα; Η κατάθλιψη; Η απομόνωση; Για πολλούς από όλους εμάς ίσως τα παραπάνω να αποτελούσαν μια λύση, μια διέξοδο στην άνιση αυτή μάχη. Όμως για την Ισμήνη τα πράγματα ήταν διαφορετικά και η ασθένεια της ήταν το έναυσμα για να πραγματοποιήσει έστω και αργά, μερικές από της επιθυμίες που μια ζωή ολόκληρη πνιγμένη από της υποχρεώσεις της σαν δικηγόρος, έβαζε πάντα το περιθώριο. Έκανε ταξίδια, γεύτηκε της μυρωδιές μιας άλλης ζωής γεμάτης χρώματα και ευτυχισμένες στιγμές. Έκανε ότι ονειρευόταν ότι ευχαριστούσε την ψυχή της, άφησε την θλίψη να κουρνιάζει μέσα της. Ρουφούσε την κάθε στιγμή της ημέρας. Δεν μετάνιωσε για τίποτα παρά για ένα μονάχα: Να μπορούσε να έχει μια νύχτα ζωής παραπάνω, μια ακόμη αυγή σε τούτη την ζωή.
Σε αυτό το βιβλίο ο Κώστας Κρομμύδας διδάσκει με μαεστρία την τέχνη της πραγματικής ζωής. Την υψηλότερη αξία του ανθρώπου το μεγαλύτερο δώρο του θεού- Την ζωή. Προσεγγίζει με σεβασμό και μεγάλη προσοχή το θέμα αυτό τονίζοντας πως η απόλυτη ευτυχία δεν κρύβεται στα πανάκριβα ρούχα στα πολυσύνθετα και εντυπωσιακά σπίτια, η στα υλικά αποκτήματα. Βρίσκεται στην απλότητα των καθημερινών στιγμών που πολλές φορές αφήνουμε να περνάμε ανεκμετάλλευτες σκεπτόμενοι πως ότι δεν κάναμε σήμερα πράξη, έχουμε τον χρόνο να τον κάνουμε αύριο η σε μια βδομάδα, σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο. Όμως η ζωή παίζει τα πιο αναπάντεχα και άσχημα παιχνίδια ανακατεύοντας την τράπουλα και τραβώντας τυχαία ένα φύλο. Μέσα από την ζωή της Ισμήνης το μήνυμα του είναι ξεκάθαρο. Ζήστε και κάνε πραγματικότητα οτιδήποτε σας κάνει χαρούμενο, ότι σας φέρνει αγαλλίαση στην ψυχή σας. Η ομορφιά είναι μέσα μας και ο έρωτας είναι κομμάτι αυτής της κρυμμένης ομορφιάς. Τι ωφελεί να πασχίζετε να δείχνετε όμορφοι εξωτερικά, ενώ εσωτερικά πρεσβεύεται έναν κόσμο άδειο χωρίς αναμνήσεις χωρίς φιλοδοξίες, όνειρα και στόχους ; Μάταιο όλο αυτό. Αλίμονο σε όποιον δεν γεύτηκε έστω και λίγο την ομορφιά της ζωής. Βάλτε στο πρόγραμμα σας αυτό που φωνάζει μέσα από την ψυχή σας και αγκομαχάει να βγει στην επιφάνεια. Ένα ταξίδι, μια εκδρομή, μια τρέλα που ονειρευόμασταν από παιδί. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από ένα όνειρο που κανατε πραγματικότητα. Από ένα όνειρο το οποίο μα την δίκη σας θέληση πήρε σάρκα και οστά. Μεστή γραφή, συγκεντρωμένος και ταυτόχρονα πλούσιος λόγος. Σε τούτο το βιβλίο ο Κώστας Κρομμύδας κρατάει με απόλυτη επιτυχία την ισορροπία που απαιτεί μια τέτοια ιστορία με τόσο δυνατά και διαχρονικά μηνύματα. Είναι περιγραφικός εκεί που χρειάζεται και σύντομος εκεί που τα λόγια απλώς θα αλλοίωναν ένα νόημα που βγαίνει από τα συμφραζόμενα. Το βιβλίο είναι σκληρό, οξύμωρο και πολλές φορές επιθετικό με την αμεσότητα του λόγου του συγγραφέα. Παράλληλα η περιγραφικότατα και η γλαφυρότητα μα την οποία απεικονίζει της υπέροχες γωνιές της Τοσκάνης καθώς και συναισθήματα που αναβιώνει η Ισμηνη σε αυτό το τελευταία της ταξίδι, είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Έντονη επίδραση έχει επίσης και το γεγονός πως το βιβλίο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Καθημερινά συμβαίνουν γύρω μας τραγικά συμβάντα, η βαρβαρότητα των ανθρώπων εκδηλώνεται καθημερινά με ολοένα και πιο έντονο τρόπο, η ζωή συνεχίζει και πλέκει τον ιστό της γύρω από την ζωή του καθενός μας, ενώσω εμείς βουλιάζουμε πολλές φορές στην μιζέρια μας. Γκρινιάζουμε και αγανακτούμε για ασήμαντα πράγματα, για καθημερινά θέματα μηδαμινής σημασίας. Ως που μια και μόνο στιγμή αρκεί για να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Στην πραγματική ζωή. Βίαια και επώδυνα. Τότε ανοίγουμε τα μάτια και αντικρίζουμε την προδιαγεγραμμένη πορεία της ζωής που πλέον έχει βάλει τον αυτόματο πιλότο χωρίς να ζητήσει την δίκη μας συγκατάθεση. Μόνο που τότε είναι αργά…δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να ανακαλύψετε της πιο ενδόμυχες πτυχές του χαρακτήρα σας.
Σε αυτό το βιβλίο εξυμνείται το δώρο της ζωής και η θέληση του ανθρώπου να αποκομίσει ότι καλύτερο έχει εκείνη να του δώσει. Σίγουρα ένα μικρό διαμάντι στον σύγχρονο συγγραφικό κόσμο το οποίο αξίζει να το διαβάσετε χωρίς καμία αμφιβολία.
Θέλω να κλείσω το άρθρο με μια φράση του αείμνηστου συγγραφέα Βίκτορ Ουγκό
« δεν είναι τίποτα να πεθάνεις, το χειρότερο είναι να μην ζήσεις.
Ζήστε, αγαπήστε, πονέστε, και γευτείτε. Είναι το μεγαλύτερο δώρο για τον άνθρωπο να νιώθει και να ανταποδίδει.