Δυο εξίσου πολύτιμα συστατικά. Έχουν καθιερωθεί ως πρώτες βασικές ύλες και φυσικά ως ‘’γλυκές αμαρτίες’’ των διατροφικών μας συνηθειών. Αγαπημένες γεύσεις και μυρωδιές, ποικίλες χρήσεις και συνδυασμοί. Ροφήματα, συνταγές, μέχρι και χειροτεχνίες (για τους εραστές τη φαντασίας).
Και ξεκινώ να πραγματεύομαι τον καφέ. Σκούρος, πανέμορφος, εύγευστος, μυρωδάτος, εξαρτησιογόνος. Πικρός και έντονος, μοιάζει με άνθρωπο παράξενο και αλλόκοτο, που θα σου μείνει από τη μυρωδιά ως κάτι έντονο. Τον καφέ τον ανακατεύουμε σε πολλές προσμίξεις και αλχημείες. Τα αποτελέσματα, θαυμαστά.
Συνεχίζω με τη ζάχαρη. Κρυστάλλινη, λευκή και ‘’αθώα’’, γλυκιά, χωρίς δική της γεύση η άρωμα, έχει κατασκευαστεί για να γλυκαίνει τα φαγητά, τα γλυκά και τα ροφήματά μας. Σαν κάποιους ανθρώπους. Δεν μπορείς να εξηγήσεις γιατί, ούτε να βάλεις ταμπέλα, αλλά τους χρειάζεσαι για δώσουν άλλη νότα στο καθετί.
Έτσι είμαστε και εμείς. Καφές και ζάχαρη. Αναλαμβάνουμε και εναλλάξ τους ρόλους. Τα καταφέρνουμε θαυμαστά και μόνοι. Ο καθένας με τις συνήθειες και τα χρώματά του. Πορευόμαστε μόνοι, ανακατευόμαστε με το πλήθος και τις υπάρξεις, περιπλανιόμαστε επιτυχώς, κατορθώνουμε πολλά ατομικά και συλλογικά.
Τι θα συμβεί όμως όταν ενωθούμε? Όταν ο καφές και η ζάχαρη αραιωθούν με νερό, ψηθούν, χτυπηθούν και αναδευτούν? Θα σου πω εγώ. Συντελούν το πιο θαυμαστό και απαραίτητο, για τον άνθρωπο, ρόφημα. Μαζί. Έτσι είμαστε και εμείς καλέ μου άνθρωπε. Επιβιώνουμε μόνοι επιτυχώς, όταν συναντηθούμε όμως μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι θαυμαστό.
Δεν είμαστε βέβαια όλοι έτσι. Κάποιοι προτιμούν το ρόφημα του καφέ σκέτο. Και το αγαπούν έτσι. Κάποιοι άλλοι, ελαφρύ από καφέ και αραιωμένο με γάλα. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές. Εγώ προτιμώ μια ‘’δυνατή’’ μορφή. Και αυτή αναλύω και περιγράφω. Αποδέχομαι όλες τις άλλες, αλλά δεν με ενδιαφέρουν. Εγώ σου μιλάω για αυτή που ο καφές και η ζάχαρη συμβιώνουν αρμονικά. Χωρίς να αδικείται κανένα συστατικό και να είναι εξίσου απολαυστικά.
Έτσι είμαστε και εμείς οι άνθρωποι. Όποια μορφή και αν πάρουμε, πάντα θα χρειαζόμαστε αυτό το κάτι που θα μας απογειώσει. Αυτό το κάτι που ξέρουμε και αγαπάμε μόνο εμείς. Θα αναλωθούμε σε άλλες αγκαλιές, θα ανέβουμε πολλά επίπεδα μόνοι, θα γνωρίσουμε πολλές φορές τον εαυτό μας, θα κάνουμε γκάφες αλλά και σωστά πράγματα. Πάντα όμως θα έχουμε αυτό το κάτι που θα μας συμπληρώνει αρμονικά. Κάτι δυνατό σαν και εμάς. Κάτι σαν τον καφέ με τη ζάχαρη.
