Συγκλονιστικές ιστορίες παιδιών που έζησαν σαν άγρια ζώα

Μια φωτογράφος από την Γερμανία, η Julia Fullerton-Batten εμπνευσμένη από το βιβλίο “Το κορίτσι χωρίς όνομα” της Marina Chapma που αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού, το οποίο απήχθει από γορίλες, άρχισε να ψάχνει για περισσότερα τέτοια περιστατικά. Ανακάλυψε πολλές περιπτώσεις “άγριων παιδιών” και δημιούργησε μια σειρά φωτογραφιών για να αποτυπώσει τις ιστορίες των παιδιών αυτών και τις ασυνήθιστες συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγάλωσαν.

Κάποια από αυτά τα παιδιά είχαν παραμεληθεί από τους γονείς τους, είχαν χαθεί ή ακόμα τα είχαν αρπάξει άγρια ζώα. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες καθώς και οι σοκαριστικές ιστορίες των παιδιών αυτών.

Madina, Ρωσία 2013 

Ο πατέρας της την εγκατέλειψε μετά την γέννηση της και η μητέρα της ήταν εθισμένη στο αλκοόλ. Τα παιδιά δεν έπαιζαν μαζί της, έτσι τα σκυλιά έγιναν οι μοναδικοί της φίλη. Ζούσε μαζί τους από την γέννηση της μέχρι και τα 3 της χρόνια. Έτρωγε από το φαγητό τους, κοιμόταν αγκαλιά μαζί τους. Οι κοινωνικοί λειτουργοί την βρήκαν το 2013 να περπατάει στα τέσσερα γυμνή και να γρυλίζει σαν σκύλος. Οι γιατροί την βρήκαν ψυχικά και σωματικά υγιής παρά τα όσα έζησε. Τώρα δεν γνωρίζουμε περισσότερα  για την ζωή της. Πιθανόν να ζει μια φυσιολογική ζωή.

Prava, Ρωσία 2008

Η μητέρα του τον αντιμετώπιζε σαν ένα από τα κατοικίδια της. Τον τάιζε αλλά δεν του μιλούσε καθόλου. Ο Prava στην ηλικία των 7 ετών βρέθηκε σε ένα διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων γεμάτο κλουβιά πουλιών, ζωοτροφές και περιττώματα. Όπως ήταν φυσικό το αγόρι δεν ήξερε να μιλήσει αλλά κελαηδούσε και κυμάτιζε τα χέρια του σαν πουλί. Μεταφέρθηκε σε κέντρο ψυχολογικής φροντίδας.

Oxana Malaya, Ουκρανία 1991

Οι γονείς της ήταν αλκοολικοί και μια νύχτα την άφησα έξω από το σπίτι. Το 3 ετών τότε κορίτσι για να προστατευτεί μπήκε σε ένα αγρόκτημα και αποκοιμήθηκε ανάμεσα σε σκύλους. Μια πράξη που μάλλον της έσωσε την ζωή. Βρέθηκε το 1991 σε ένα ρείθρο να ζει με σκυλιά. Ήταν 8 χρονών τότε και είχε ζήσει μαζί με τα σκυλιά για 6 ολόκληρα χρόνια. Έτρεχε στα τέσσερα, γάβγιζε και οι μόνες λέξεις που μπορούσε να πει ήταν ναι και όχι. Μπήκε σε κέντρο θεραπείας και μπόρεσε να μάθει να επικοινωνεί ως 5χρονο παιδί. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να εξελιχθεί περισσότερο. Σήμερα είναι 30 ετών και ζει σε μια κλινική όπου εργάζεται στην φάρμα των ζώων υπό την εποπτεία των φροντιστών της.

Genie, Αμερική 1970

Όταν ήταν μικρή ο πατέρας της αποφάσισε ότι ήταν καθυστερημένη και την περιόρισε σε ένα παιδικό κάθισμα-τουαλέτα μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο του σπιτιού. Έζησε έτσι για περισσότερο από 10 χρόνια. Περπατούσε σαν κουνελάκι, δεν είχε εκπαιδευτεί να πηγαίνει τουαλέτα. Δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει ούτε να βγάλει κάποιον ήχο. Το μόνο που έκανε ήταν να φτύνει και να βαράει τον εαυτό της. Το 1970, 13 χρονών, πήγε με την μητέρα της στις κοινωνικές υπηρεσίες όπου ένας κοινωνικός λειτουργός παρατήρησε την κατάσταση της. Το κορίτσι αυτό έγινε αντικείμενο έρευνας. Αργότερα έμαθε κάποιες λέξεις αλλά δεν μπορούσε να σχηματίσει προτάσεις. Έζησε για λίγο με την μητέρα της και μετά μεταφέρθηκε σε διάφορες ανάδοχες οικογένειες όπου και κακοποιήθηκε. Επέστρεψε στο νοσοκομείο όταν διαπιστώθηκε ότι είχε σταματήσει πάλι να μιλάει. Το 1974 η χρηματοδότηση για την θεραπεία της σταμάτησε και δεν ήταν γνωστό τι απέγινε μέχρι που την βρήκε ένας ιδιωτικός ερευνητής σε ιδιωτική κλινική για διανοητικά υπανάπτυκτους ενήλικες.

Για περισσότερες ιστορίες πάτα εδώ.