The Hunger Games: Mockingjay – Part II (2015)
Σκηνοθεσία: Francis Lawrence
Σενάριο: Peter Craig & Danny Strong
Πρωταγωνιστούν: Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth, Woody Harrelson
Μετά από τρία χρόνια και τέσσερις ταινίες, η τριλογία-που-έγινε-τετραλογία των Αγώνων Πείνας έριξε αυλαία με την τελευταία και καθοριστική ταινία. Μια ταινία με εκπλήξεις, ανατροπές, αλλά και αρκετές απογοητεύσεις.
Συνεχίζοντας την ιστορία από τα προηγούμενα μέρη, βρίσκουμε τη χώρα της Πάνεμ σε ανοιχτό πόλεμο μεταξύ των επαναστατών και του απολυταρχικού καθεστώτος της Κάπιτολ, του οποίου ηγείται ο σατανικός προέδρος Snow (Donald Sutherland). Καθώς οι πρώτοι κερδίζουν διαρκώς έδαφος, η ηρωίδα-σύμβολο της επανάστασης –αλλά και ολόκληρου του franchise- Katniss Everdeen (Lawrence) βρίσκεται με δική της θέληση σε θέση μάχης μέχρι τέλους μαζί με τους φίλους και συμπαραστάτες της. Σημαίνοντα ρόλο στην πορεία των γεγονότων διαδραματίζει η ιδιόρρυθμη σχέση της ηρωίδας με τον συναγωνιστή της στους Αγώνες Πείνας και υποψήφιο μνηστήρα της Πίτα Μελάρκ (Hutcherson), ειδικά μετά την πλύση εγκεφάλου που υπέστη ο τελευταίος στην Κάπιτολ στο προηγούμενο έργο, καθώς και η στάση της ηγέτιδας της επανάστασης (Julianne Moore), που κινδυνεύει σοβαρά να γίνει εξίσου διεφθαρμένη και καταπιεστική με το καθεστώς που πασχίζει να εξολοθρεύσει.
Το σίγουρο από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι ταινίες Hunger Games είναι ένα: όλα περιστρέφονται γύρω απ΄ την Katniss, όλα συμβαίνουν γι΄ αυτήν. Η Lawrence έδωσε σε όλες τις ταινίες νέα διάσταση στο ρόλο που ανέλαβε, ένα ρόλο που θα τη σημαδέψει, μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές ηρωίδες των τελευταίων χρόνων. Στο τελευταίο μέρος της ιστορίας αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο, με τις ενέργειες της Katniss να επισκιάζουν πρακτικά οτιδήποτε άλλο συμβαίνει. Αν και η Lawrence είναι για άλλη μια φορά τουλάχιστον ικανοποητική, θα μπορούσε φαντάζομαι να μη διατηρεί σε ολόκληρο το έργο το ίδιο απαθές και ανέκφραστο βλέμμα! Ικανοποιητικές και οι υπόλοιπες ερμηνείες, ιδιαίτερα του (αυτο)σαρκαστικού και αειθαλή Donald Sutherland και του αείμνηστου Philip Seymour Hoffman, που στις τελευταίες σκηνές –που γυρίστηκαν μετά το θάνατό του- εμφανίζεται σε ψηφιακή μορφή. Technology to the rescue.
Τα τεχνολογικά επιτεύγματα γενικότερα είναι αυτά που ξεχωρίζουν από τη σκηνοθεσία του Francis Lawrence, ιδιαίτερα τα οπτικοακουστικά εφέ στις σκηνές μαχών και βομβαρδισμών. Κατά τ΄ άλλα ο σκηνοθέτης δεν πετυχαίνει κάτι παραπάνω σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες, ενώ χρεώνεται και την αποτυχία να προσδώσει την απαραίτητη βαρύτητα στις πιο συγκλονιστικές και ανατρεπτικές σκηνές του έργου λίγο πριν το φινάλε. Το τελευταίο είναι άκρως ανιαρό και προβλέψιμο, και δυστυχώς διαψεύδει τις προσδοκίες που δημιούργησαν οι ανατροπές που αναφέραμε προηγουμένως.
Τελικά, μας άρεσε ή δε μας άρεσε το τελευταίο μέρος του franchise; Αν και είχε τις καλές στιγμές του, η απάντηση είναι μάλλον όχι. Δεν αποτελεί παταγώδη αποτυχία ή απογοήτευση, αλλά προσωπικά τουλάχιστον περίμενα περισσότερο σασπένς και ένα πιο ενδιαφέρον φινάλε. Η σειρά ταινιών Hunger Games μόλις έκλεισε τον κύκλο της, αφήνοντας μάλλον ανάμικτα συναισθήματα…
Βαθμολογία: 6,5/10
