Πόσο θλιβερό εν έτη 2021, να γίνεται ακόμα λόγος για το ζήτημα της βίας, η οποία ασκείται σε γυναίκες οποιαδήποτε ηλικίας, καταγωγής ή ιδεολογίας. Αδιαμφισβήτητα αποτελεί μια ήττα της κοινωνίας μας, καθώς ένα τέτοιο φαινόμενο ανήκει σε άλλες εποχές, πνευματικού σκοταδισμού και έλλειψης της στοιχειώδους παιδείας, μια παραδοχή που αφορούσε την πλειονότητα του κοινωνικού συνόλου. Και ενώ σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει, αφού διαφαίνεται η άνθηση των επιστημών, από την ανέλιξη του κόσμου γύρω μας, δυστυχώς, ακόμα, υπάρχουν θύματα βίας, κυρίως κατά των γυναικών, μιας και κατά πολλούς, το γυναικείο φύλο, θεωρείται το πιο αδύναμο. Κι όμως, δεν είναι το πιο αδύναμο, αλλά το πιο αδικημένο.
Πληθώρα στερεοτύπων και προκαταλήψεων είναι βαθιά ριζωμένα στην σύγχρονη κοινωνία, όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε το αντίθετο. Κι αυτό είναι κάτι που επιβεβαιώνεται από τις διακρίσεις και τα περιστατικά βίας, που διαρκώς βρίσκουν ως θύματα, το γυναικείο πληθυσμό. Αξίζει να διευκρινίσουμε, πως με τον όρο <<βία>> αναφερόμαστε τόσο στην λεκτική, την ψυχολογική όσο και την σωματική βία, που ασκείται σε κάποιον, είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό. Συνήθως, άτομα με τοξικά χαρακτηριστικά και έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης, ή το αντίθετο, τείνουν να είναι πιο επιρρεπή στην δημιουργία βίαιων καταστάσεων. Η παραδοχή αυτή, εξηγείται από το γεγονός ότι, αισθάνονται πως διατηρούν τον έλεγχο του θύματος τους, αυξάνοντας την αυτοπεποίθησή τους και απαλείφοντας παροδικά τα συμπλέγματα κατωτερότητας ή ανωτερότητας, που τους διακατέχουν. Και από εκεί ξεκινούν όλα.
Τα συμπλέγματα αυτά, πηγάζουν από την ελλιπή παιδεία που έχουν λάβει, τόσο από το σχολικό, όσο και από το οικογενειακό περιβάλλον τους. Οφείλουμε να παραδεχτούμε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της παιδείας στην διαμόρφωση υγιών προσωπικοτήτων, αφού διαπλάθει τον χαρακτήρα με αξίες και υψηλά ιδανικά. Αυτή είναι η πραγματική ρίζα του ζητήματος της κακοποίησης, αλλά και η οδός προς την απαλοιφή αυτού του φαινομένου. Αναμφίβολα λοιπόν, η εκπαίδευση αποτελεί ένα σπουδαίο θεσμό, που παρέχει η πολιτεία σε όλους, και αξίζει να σεβόμαστε αλλά και να εκμεταλλευόμαστε στο μέγιστο, αντλώντας την κάθε γνώση, την οποία λαμβάνουμε, και εφαρμόζοντας την, στην κοινωνική μας ζωή. Μόνο έτσι, δύναται να είμαστε ολοκληρωμένα όντα και ενεργοί πολίτες της παγκόσμιας κοινότητας.
Ωστόσο, τις περισσότερες φορές, επικεντρωνόμαστε στους θύτες και όχι στα θύματα, γιατί ίσως έτσι μας βολεύει. Είναι σκληρό, να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα βιώματα ενός ανθρώπου, στα οποία κυριαρχεί η βία και απουσιάζει η αγάπη. Για αυτόν τον λόγο, οι άνθρωποι αυτοί επιλέγουν να σιωπήσουν, κατευθυνόμενοι από ντροπή, λύπηση αλλά και τον φόβο για κοινωνικό στιγματισμό, γεγονός το οποίο αποτελεί πολύ συχνή απόρροια της δημοσίευσης περιστατικών κακοποίησης. Γιατί ενώ θα έπρεπε να συγκεντρώνουμε την δύναμή μας, στην καταδίκη των θυτών, καταλήγουμε να <<κατηγορούμε>> το ντύσιμο ή την συμπεριφορά των θυμάτων. Ναι, είναι λογικό να φταίει ένα κομμάτι ύφασμα!
Ας σημειωθεί κάτι θεμελιώδες που κανείς δεν πρέπει να ξεχνά. Σε κάθε περίπτωση, το πρόσωπο που δέχεται την βία, σε οποιαδήποτε μορφή, ΔΕΝ φταίει και ΔΕΝ προκαλεί. Οι ευθύνες βαραίνουν μόνο αυτόν που προκαλεί αυτά τα περιστατικά, και ενώ θα έπρεπε αυτό να αποτελεί μια κοινώς αποδεκτή παραδοχή, πολλές φορές δεν είναι. Ας αναρωτηθούμε το γιατί συμβαίνει αυτό, παρατηρώντας απλά την σημερινή κοινωνία. Αυξημένα περιστατικά βίας και εγκληματικότητας, φτώχεια, πανδημία, ασθένειες, ανεργία, οικονομική κρίση και ανασφάλεια, διαφαίνονται ως μερικά από τα προβλήματα, που απασχολούν τον μέσο άνθρωπο του 2021. Όλα αυτά εντείνουν σημαντικά τον θυμό και τα ξεσπάσματα σε λάθος άτομα και καταστάσεις.
Αν κάτι αξίζει να συγκρατήσουμε στο μυαλό μας, είναι πως δεν προκαλούμε ότι μας συμβαίνει, αφού η συμπεριφορά μας δεν είναι πάντοτε συνδεδεμένη με την συμπεριφορά του περίγυρου μας. Δεν είναι ορθό να κατηγορούμε τον εαυτό μας για τον τρόπο που δρουν τα τοξικά άτομα που ενδεχομένως να βρίσκονται γύρω μας. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούνται φαινόμενα άσκησης βίας, σε οποιαδήποτε μορφή και για τον οποιοδήποτε λόγο, και αυτό είναι κάτι που επιβάλλεται να θυμόμαστε. Υπεύθυνοι είναι οι θύτες, όχι τα θύματα ή τα ρούχα και η συμπεριφορά τους. Για αυτό, ας μάθουν πια όλοι, πως οι συνάνθρωποι μας, που δέχονται βία, είναι γύρω μας, στο δίπλα διαμέρισμα, την δίπλα πολυκατοικία, στην ίδια πόλη και πάει λέγοντας. Ίσως αύριο να είναι ένας από εμάς. Για αυτό, δεν σιωπούμε! Είμαστε δίπλα σε όσους φοβούνται να μιλήσουν, μέχρι να ακουστεί η σιωπή τους!
Tο παρόν άρθρο, όπως και κάθε άλλο στην ιστοσελίδα, αντικατοπτρίζει τις απόψεις του αρθρογράφου και όχι απαραίτητα του newsfilter.gr