Με «όπλο» το δίδυμο Russell Crowe & Ryan Gosling, το έργο αυτό διαφημίζεται ως «η καλύτερη κωμωδία του καλοκαιριού». Καθώς το καλοκαίρι μόλις μπήκε, είναι αδύνατο να διαπιστώσουμε την ορθότητα της παραπάνω δήλωσης, αλλά σίγουρα θέτει σοβαρή υποψηφιότητα.
The Nice Guys (2016) – Κωμωδία δράσης, 111΄
Σενάριο: Shane Black & Anthony Bagarozzi
Σκηνοθεσία: Shane Black
Πρωταγωνιστούν: Russell Crowe, Ryan Gosling, Angourie Rice
Δύο ηθοποιοί διαφορετικού στιλ και σε τελείως διαφορετική φάση της καριέρας τους, ο καταξιωμένος Crowe και ο φιλόδοξος Gosling, υποδύονται δύο λίγο κάφρους, λίγο συμφεροντολόγους (ιδίως ο δεύτερος) αλλά γενικά καλόκαρδους και ικανούς (όταν το θέλουν) ντετέκτιβ που ερευνούν μια υπόθεση δολοφονίας μιας διάσημης πορνοστάρ και εξαφάνισης μιας συναδέλφου της στο Λος Άντζελες του 1977. Η υπόθεση μοιάζει απλή αρχικά αλλά διαρκώς περιπλέκεται και καταλήγει σε ολόκληρο σκάνδαλο με πολυάριθμους θύτες και θύματα, ενώ στο ζευγάρι των ντετέκτιβ προστίθεται, παρά τη θέλησή τους, και η 12χρονη κόρη του δεύτερου που δεν εκτιμά και ιδιαίτερα τον πατέρα της.
Η υπόθεση, φυσικά, είναι ταυτόχρονα προσχηματική και σοβαροφανής. Προσχηματική, γιατί δε μας ενδιαφέρει και τόσο τι ακριβώς θα γίνει από πλευράς γεγονότων, αρκεί να υπάρχουν ξεκαρδιστικά αστεία και συναρπαστικές εξελίξεις. Και σοβαροφανής, γιατί γεγονότα που μόνο αστεία δεν είναι από μόνα τους (φόνοι, σκάνδαλα, πορνοβιομηχανία) κυριαρχούν στην ταινία, απλώς παρουσιάζονται μ΄ ένα σαρκαστικό, ενίοτε μακάβριο, χιούμορ που προκαλεί άφθονο γέλιο.
Κι όμως το κουβάρι αυτής της τρελής ιστορίας ξετυλίγεται όμορφα, με τους προβολείς φυσικά πάνω στους δύο πρωταγωνιστές και την πολύ καλή χημεία τους, που δημιουργεί προϋποθέσεις για ένα εξαιρετικό buddy film. Το επίπεδο του χιούμορ κινείται μεταξύ Μπάτσου του Μπέβερλι Χιλς και Hangover: πιο σουρεαλιστικό και παλαβό από το πρώτο, αλλά λιγότερο κάφρικο από το δεύτερο.
Εντυπωσιακός επίσης ο συνδυασμός visual και verbal χιούμορ, καθώς πολλές σκηνές που θυμίζουν slapstick συνοδεύονται από τους αντίστοιχους κατάλληλους διαλόγους. Συχνά, μάλιστα, έχουμε το φαινόμενο οι ήρωες (κυρίως ο Crowe, ο λογικός της παρέας) να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν λογικά ανθρώπους και καταστάσεις στις οποίες η λογική απλούστατα δεν έχει καμία θέση.
Ο Russell Crowe προφανώς έχει παίξει σε πολύ ποιοτικότερες ταινίες απ΄ αυτή, παρ΄ όλα αυτά ο συγκεκριμένος ρόλος είναι μάλλον ο καλύτερος που έχει παίξει τα τελευταία χρόνια και ίσως ο πιο κωμικός του. Ο Gosling, από την άλλη, δείχνει ξανά ότι έχει ωριμάσει υποκριτικά από εμφανίσεις τύπου Notebook και, ενώ πιθανότατα δε θα γίνει ποτέ μεγάλος ηθοποιός, μπορεί να αντεπεξέλθει με επιτυχία σε τέτοιου είδους ρόλους. Εξαιρετική, τέλος, και η 15χρονη Angourie Rice στο ρόλο της μικρής αλλά πανέξυπνης κόρης του, που συμβάλλει τα μέγιστα στην επίλυση του μυστηρίου αλλά λειτουργεί και ως η συνείδηση των δύο πρωταγωνιστών.
Πανέξυπνο φυσικά το σενάριο, όπως ανέλυσα και προηγουμένως, το οποίο σε βομβαρδίζει με αστεία, εκ των οποίων τα περισσότερα πετυχημένα, χωρίς όμως να επαναλαμβάνεται σε σημείο που να βαριέσαι. Μεγαλύτερο ατού ο παράγοντας του αιφνιδιασμού, καθώς συχνά τα γεγονότα συμβαίνουν εκεί που δεν τα περιμένεις, και παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο που δύσκολα θα συγκρατηθείς να μη γελάσεις.
Εννοείται πως το Nice Guys δεν είναι μια ταινία για να την πάρεις στα σοβαρά. Είναι μια ταινία που, αν σ΄ αρέσει αυτό το στιλ χιούμορ (και αρέσει σε πολλούς), ταιριάζει τέλεια να τη δεις με καλή παρέα κάποιο απ΄ αυτά τα καλοκαιρινά βράδια. Άψογα δομημένη και στιλιζαρισμένη για κωμωδία του είδους, με δυνατό καστ και καταιγισμό χιούμορ, είναι μια από τις καλύτερες χαλαρές κωμωδίες των τελευταίων χρόνων, ενώ συνδυάζει όμορφα, εκτός από χιούμορ, σκηνές δράσης και μυστηρίου, για να κρατήσει και την αδρεναλίνη. Μην τη χάσετε.
Βαθμολογία: 8/10
