Οι «τέσσερις καβαλάρηδες» που εμφανίστηκαν το 2013 και σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία επανέρχονται, με μικροαλλαγές, προθήκες και αρκετά πιο σοβαροφανές προφίλ. Η ουσία, όμως, παραμένει απαράλλαχτη, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό, φυσικά…
Η Συμμορία των Μάγων 2 (Now You See Me 2) – Περιπέτεια, 117΄
Σκηνοθεσία: Jon M. Chu
Σενάριο: Ed Solomon
Πρωταγωνιστούν: Jesse Eisenberg, Mark Ruffalo, Daniel Radcliffe, Morgan Freeman
Αφού κατάφεραν να ξεγελάσουν επανειλημμένα το FBI με τη βοήθεια του διπλού πράκτορα και ηγέτη τους Dylan Rhodes (Mark Ruffalo), οι ταχυδακτυλουργοί-αγαθοεργοί ληστές γνωστοί ως “four horsemen” επανέρχονται (έχοντας διαφορετική θηλυκή εκπροσώπηση αυτή τη φορά, καθώς τη θέση της εγκυμονούσας Isla Fisher στο καστ πήρε η Lizzy Caplan) έχοντας βάλει αυτή τη φορά στο μάτι έναν τεχνολογικό μεγιστάνα που έχει βρει τρόπο να παρακολουθεί ολόκληρο τον πλανήτη και να εκμεταλλεύεται τα μυστικά που υποκλέπτει. Ο ανισόρροπος πρώην συνεργάτης του τελευταίου (Daniel Radcliffe), όμως, έχει τα δικά του σχέδια, τα οποία και τους συμπεριλαμβάνουν. Εκτός αυτού, άσπονδοι φίλοι και εχθροί από το παρελθόν (Morgan Freeman, Michael Caine) επανέρχονται με αμφίβολες προθέσεις.
Η πρώτη ταινία, που χωρίς να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο βλεπόταν ευχάριστα, βασίστηκε στο ελαφρό χιούμορ, στο ιντριγκαδόρικο σενάριο με γκαγκ, «μαγικά» κόλπα και εφέ και στο αξιόλογο καστ. Περίπου τα ίδια κι εδώ, μόνο που ο σκηνοθέτης Jon M. Chu, που παίρνει τα «σκήπτρα» από τον Louis Leterrier, επιχειρεί να παρουσιάσει κάτι πιο σοβαρό, με πιο στιβαρή και λιγότερο προσχηματική υπόθεση, λιγότερα εντυπωσιακά τρικ και περισσότερη αγωνία, κάτι πιο πολύ θρίλερ από ανάλαφρη περιπέτεια.
Παρ΄ όλα αυτά, τα στοιχεία που καθιστούν ευχάριστο το πρώτο φιλμ είναι τα ίδια που διασώζουν κι αυτό. Τα κόλπα και η καλή χημεία μεταξύ των «καβαλάρηδων» και του προστάτη τους Dylan Rhodes, με αποκορύφωμα τη σκηνή όπου προσπαθούν να ληστέψουν ένα μικροτσίπ από ένα κτίριο με πολλούς μηχανισμούς ασφαλείας, οι καλές ερμηνείες κυρίως από τον “Χάρι Πότερ” Daniel Radcliffe (δεξιά), αλλά και τους Eisenberg και Freeman (πιο ουσιαστικός εδώ ο ρόλος του απ΄ ότι στην πρώτη ταινία) και μερικές ανατροπές, που αν και όχι ιδιαίτερα απρόβλεπτες δημιουργούν μια αίσθηση αγωνίας και έκπληξης. Πιο πολύ στα σοβαρά να πάρεις το έργο δε γίνεται, και δεν υπάρχει και λόγος. Ίσως, μάλιστα, να χρειαζόταν λίγο περισσότερο χιούμορ, αλλά η πείρα μας έχει διδάξει ότι αν δεν έχεις έμπνευση για κάτι τέτοιο, είναι προτιμότερο να έχεις λιγότερα αστεία παρά πολλά και αποτυχημένα.
Όσο για τη σκηνοθεσία του Chu, είναι σίγουρα μια ιδέα σκοτεινότερη και λιγότερο φαντασμαγορική από την αντίστοιχη του προκατόχου του πριν από τρία χρόνια. Ρεαλιστική δεν τη λες, αλλά να ζητάς ρεαλισμό από μια ταινία που λέγεται Η Συμμορία των Μάγων φαντάζει από μόνο του οξύμωρο (η αλήθεια βέβαια είναι πως οι υπερβολές και οι αυθαιρεσίες του σεναρίου ξεπερνούν αυτές του πρώτου φιλμ). Οι εναλλαγές των σκηνικών και των «χώρων δράσης» του έργου (Ηνωμένες Πολιτείες – Κίνα – Ηνωμένο Βασιλείο) βοηθούν στο να κρατηθεί το ενδιαφέρον του θεατή και να δρομολογηθούν οι εξελίξεις και οι ανατροπές που προωθεί η πλοκή.
Συνολικά, και όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές με τέτοιου είδους ταινίες, το έργο δε διαφέρει σε πολλά από τον προκάτοχό του. Οποιαδήποτε ιδέα είχατε αποκτήσει για την πρώτη ταινία, αν την είδατε, θα τη διατηρήσετε κατά πάσα πιθανότητα σε μεγάλο βαθμό και γι΄ αυτή. Τη δουλειά της πάντως την κάνει, υπηρετώντας επιτυχημένα το κόνσεπτ «ταινία με ταχυδακτουλουργούς» και κρατώντας ισορροπία μεταξύ χιούμορ, δράσης και αγωνίας, με αποτέλεσμα να παρακολουθείται αβασάνιστα και με σχετικό ενδιαφέρον.
Βαθμολογία: 7/10
https://www.youtube.com/watch?v=F_eVIw79GFI
