Ακούραστος στα 81 του ο μεγάλος Γούντι Άλεν, επανεμφανίστηκε το φετινό καλοκαίρι με τη χαριτωμένη ρομαντική κομεντί εποχής Café Society. Δύο νέοι πρωταγωνιστές, ο Jesse Eisenberg και η Kristen Stewart, παίζουν τυπικούς ρόλους Γούντι Άλεν σε μια τυπική ταινία Γούντι Άλεν.
Café Society (2016) – Κομεντί, 92΄
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Woody Allen
Πρωταγωνιστούν: Jesse Eisenberg, Kristen Stewart, Steve Carrell
Γνωστός για την αγάπη του για το ρομαντισμό και το κλασικό Χόλιγουντ, ο Άλεν μας ταξιδεύει στην κινηματογραφική πρωτεύουσα στα καλύτερά της, στη δεκαετία του ΄30. Ένας φιλόδοξος νέος (Eisenberg) καταφθάνει εκεί αφήνοντας την αγαπημένη του Νέα Υόρκη για να συναντήσει τον πλούσιο και ισχυρό ατζέντη αστέρων θείο του (Carrell). Οι επιπλοκές θα ξεκινήσουν όταν γνωρίσει και ερωτευτεί τη γραμματέα και ερωμένη του τελευταίου (Stewart) και θα γιγαντωθούν όταν επιστρέψει στη Νέα Υόρκη για να αναλάβει το κοσμικό νυχτερινό κέντρο του μαφιόζου αδελφού του.
Η τρίτη ταινία εποχής που γύρισε ο Άλεν τα τελευταία 5 χρόνια (είχαν προηγηθεί το εξαιρετικό Μεσάνυχτα στο Παρίσι και η ιδιαίτερη Μαγεία στο Σεληνόφως) περιέχει πολλά από τα κλισέ των τελευταίων, κυρίως, ταινιών του ταλαντούχου δημιουργού: κεραυνοβόλοι, ανεκπλήρωτοι έρωτες, άνδρες και γυναίκες διχασμένοι/ες ανάμεσα σε δύο ή και περισσότερους εν δυνάμει συντρόφους, νιάτα που προσπαθούν να ανελιχθούν επαγγελματικά και προσωπικά, αντιθέσεις μεταξύ Λος Άντζελες και Νέας Υόρκης (ο Γούντι πάντα προτιμά τη δεύτερη) και ταξίδι στο μαγευτικό παρελθόν. Όταν, άλλωστε, γυρίζεις μια ταινία κάθε χρόνο, όπως κάνει εδώ και μισό αιώνα ο Άλεν, είναι πολύ δύσκολο να μην επαναλαμβάνεσαι.
Το στοίχημα, επομένως, για το έργο δεν είναι να παρουσιάσει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά ό,τι παρουσιάσει να το κάνει με όμορφο τρόπο. Σε γενικές γραμμές το πετυχαίνει, κρατώντας με ευκολία το ενδιαφέρον για τα 90 λεπτά της διάρκειάς του και με τη νοσταλγική ματιά του Άλεν και τους πανέξυπνους διαλόγους του αποσπά θετικές εντυπώσεις. Άλλωστε ο τομέας στον οποίο ειδικεύεται αυτός είναι ανέκαθεν το σενάριο, και στον τομέα αυτό για άλλη μια φορά η ταινία είναι ικανοποιητική.
Οι βασικοί συντελεστές της ταινίας στην πρεμιέρα της στις Κάννες.
Ο Jesse Eisenberg, ο οποίος εξελίσσεται διαρκώς από το 2010 όταν και αναδείχθηκε ως Mark Zuckerberg στο Social Network, φοράει ουσιαστικά τα παπούτσια του σκηνοθέτη του υποδυόμενος ένα νευρώδη, συνεσταλμένο χαρακτήρα που έχουμε δει αναρίθμητες φορές στις ταινίες του Άλεν. Η Kristen Stewart, την οποία προσωπικά θεωρώ τουλάχιστον μέτρια, αν όχι ατάλαντη, αδυνατεί να εκφραστεί και να σου προκαλέσει το οποιοδήποτε συναίσθημα αλλά δεν τα πάει τελείως άσχημα γιατί ο ρόλος είναι προσαρμοσμένος πάνω της. Θετικές οι παρουσίες στο καστ του Steve Carrell, της Blake Lively και του Corey Stoll στο ρόλο του μαφιόζου αδερφού.
Στα αρνητικά του έργου η αδυναμία του να σου προκαλέσει έντονη νοσταλγία προς το παρελθόν (όπως τα Μεσάνυχτα στο Παρίσι) ή να σε κάνει να ταυτιστείς με τους ήρωές του, γενικότερα η αδυναμία οποιασδήποτε μορφής έντασης (ακόμη και στις πιο «ανατρεπτικές» σκηνές του), αδυναμία που διαπιστώνουμε σχεδόν σε όλες τις πρόσφατες ταινίες του Γούντι Άλεν.
Ίσως η πολιτική του μεγάλου δημιουργού να γυρίζει σταθερά μια ταινία κάθε χρόνο να τον στερεί έμπνευσης και να τον περιορίζει στο να μας εμφανίζει απλά αξιόλογα έργα, που δεν τα θυμόμαστε για πολύ καιρό, αντί για κάτι πραγματικό μεγάλο. Ίσως πρέπει να «αραιώσει» τα εγχειρήματά του χρονικά για το κάτι παραπάνω, όπως πολλοί συνάδελφοί του (Σπίλμπεργκ, Σκορτσέζε, Ταραντίνο κλπ). Ίσως πάλι αυτός να είναι ο στόχος του: να γυρίζει συνεχώς ταινίες που απλώς βλέπονται ευχάριστα, χωρίς να τον ενδιαφέρει να ξαναδημιουργήσει κάτι μεγαλειώδες…
Βαθμολογία: 7/10
https://www.youtube.com/watch?v=FGRNkrvh1Dg
