Μετά από περίπου ένα χρόνο από την αρχική ημερομηνία που είχε ανακοινωθεί για την κυκλοφορία της, η πολύπαθη ταινία του Γούντι Άλεν βρήκε επιτέλους το δρόμο για τις αίθουσες. Άξιζε τελικά η αναμονή;
Μια Βροχερή Μέρα στη Νέα Υόρκη (A Rainy Day in New York, 2019) – Κομεντί, 92΄
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Woody Allen
Πρωταγωνιστούν: Timothée Chalamet, Elle Fanning, Selena Gomez, Jude Law
Ένα ζευγάρι φοιτητών φτάνει στη Νέα Υόρκη για ένα Σαββατοκύριακο, αλλά τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ διαφορετικά απ΄ό,τι είχαν σχεδιάσει…
Το φαινόμενο #MeToo και η σύνδεση του Άλεν με κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση έβαλαν στοπ στο αδιανόητο σερί του 83χρονου δημιουργού, ο οποίος κυκλοφορούσε ανελλιπώς τουλάχιστον μία ταινία κάθε χρόνο από το 1982 μέχρι το 2017! Ίσως αυτό το… απρόοπτο διάλειμμα να ήταν απαραίτητο και από καλλιτεχνικής πλευράς, πάντως, καθώς τα τελευταία χρόνια το άστρο του Γούντι Άλεν έμοιαζε να σβήνει, με τις πιο πρόσφατες ταινίες του να αναλώνονται διαρκώς στα ίδια θέματα και να στερούνται της σπιρτάδας και της φρεσκάδας που χαρακτηρίζει το τεράστιο, διάρκειας πάνω από μισό αιώνα, έργο του Νεοϋορκέζου σκηνοθέτη.
Στη Βροχερή Μέρα στη Νέα Υόρκη, ο Γούντι προσπαθεί να παντρέψει το παλιό και το καινούριο, να ενώσει διαφορετικές γενιές, ν΄ αποδείξει πως είναι ακόμη relevant, κι όλα αυτά με επίκεντρο την αγαπημένη του Νέα Υόρκη, την πόλη στην οποία μεγαλούργησε και αγάπησε όσο καμία άλλη.
Κεντρικοί χαρακτήρες δυο ερωτευμένοι νέοι που φτάνουν στο Μανχάταν για μια συνέντευξη που πρόκειται να πάρει η κοπέλα (Fanning) από ένα διάσημο σκηνοθέτη. Καθώς το θεωρεί μεγάλη ευκαιρία για την καριέρα της, δε διστάζει ν΄ανατρέψει τα σχέδια του αγαπημένου της (Chalamet) για ένα ρομαντικό weekend στην αμερικανική μεγαλούπολη, μπλέκοντας χωρίς να το καταλάβει με διαφορετικούς χαρακτήρες από τον λαμπερό πλην απρόβλεπτο κόσμο του κινηματογράφου. Απογοητευμένος από τη συμπεριφορά της, ο φίλος της, ο οποίος μεγάλωσε στην περιοχή, έχει τις δικές του πάσης φύσεως με παλιούς και νέους γνωστούς. Κανείς δε μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια την κατάληξη.
Πρόκειται για μια καθαρά “γουντιαλενική” ταινία, με ανατροπές, αιχμηρούς διαλόγους, νευρώδεις χαρακτήρες, καλλιτέχνες, ανθρώπους με ανησυχίες, πάθη και εμμονές και, φυσικά, γεμάτη νοσταλγικές αναφορές στον κινηματογράφο και γενικότερα τις τέχνες μιας άλλης εποχής. Όσοι/ες έχετε δει αρκετές ταινίες του Άλεν καταλαβαίνετε αμέσως πως δεν είναι η πρώτη φορά – πιθανότατα ούτε και η τελευταία – που ο πολυβραβευμένος Αμερικανός δημιουργεί ένα τέτοιο “κάδρο” για να στήσει το σενάριο της ταινίας του.
Αυτή τη φορά, ωστόσο, τα κομμάτια του παζλ δείχνουν να ενώνονται ομαλά και ολοκληρωμένα, όπως τον παλιό καλό καιρό. Ο Γούντι Άλεν δεν αντιγράφει τον εαυτό του πρόχειρα, ανέμπνευστα και βαριεστημένα, όπως στις 3-4 πιο πρόσφατες παραγωγές του. Αντίθετα, με τη βοήθεια και των νέων, ταλαντούχων πρωταγωνιστών, η ταινία αποπνέει φρεσκάδα, νιάτα, πρωτοτυπία. Και ταυτόχρονα, σ΄ένα συνδυασμό στον οποίο ειδικεύεται ο Γούντι, νοσταλγία, ομορφιά, ανάλαφρη μελαγχολία και ύμνους προς την τέχνη και τον έρωτα. Μπορεί να έχουμε ξαναδεί την ιστορία, και μάλιστα σε πολύ καλύτερες εκδοχές, αλλά αυτό δε σημαίνει πως, όταν αποδίδεται έξυπνα και προσεγμένα, την έχουμε βαρεθεί.
Η Βροχερή Μέρα στη Νέα Υόρκη δε θα κερδίσει θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες του δημιουργού της, αλλά αποτελεί μια “επιστροφή στη φόρμα”, μια απόδειξη πως, ευτυχώς, ο Γούντι Άλεν δεν έχει τελειώσει μαζί μας, πως τα… κουρέλια τραγουδάνε ακόμα. Κι αν για τον ίδιο θα είναι απλώς ένας αστερίσκος στην πλούσια φιλμογραφία του, για τους νεαρούς πρωταγωνιστές του έργου, και ειδικά τον εξαιρετικά ταλαντούχο Chalamet (Call Me By Your Name) μπορεί ν΄αποτελέσει εφαλτήριο για μεγάλα πράγματα. Όσο για μας, τους θεατές, ακόμη 90 λεπτά απόλαυσης του ταλέντου, της μαεστρίας, της χάρης του στιλ του Γούντι Άλεν, που πάντοτε σε κάνει να βγαίνεις μ΄ένα χαμόγελο από την αίθουσα (εκτός αν δε θέλει ο ίδιος να χαμογελάσεις). Ο Γούντι Άλεν, παρότι πλησιάζει τα 85, παρά τις – όχι απαραίτητα αβάσιμες – κατηγορίες για το παρελθόν του, παρά την πτώση έμπνευσης και ποιότητας στα πιο πρόσφατα έργα του, είναι ακόμη εδώ, κυρίες και κύριοι…
Βαθμολογία: 7,5/10