2 cellos: ροκ ή κλασικοί; Ήρθαν από την Κροατία για να ταράξουν τα μουσικά δεδομένα. Ήρθαν να μετατρέψουν ποπ-ροκ τραγούδια σε κλασσικά ή αλλιώς να εντάξουν τον κλασσικό ήχο μέσα στην ποπ-ροκ κουλτούρα. Όσο κι αν αγαπάμε και παθιαζόμαστε με τα κλασσικά ροκ τραγούδια πάντοτε θα κολλάμε με τις διασκευές που προκύπτουν. Έτσι λοιπόν οι 2 cellos κατάφεραν να πάνε τραγούδια όπως το Smells like teen spirit, Smooth criminal σε ένα άλλο επίπεδο.
Παρουσιάζουν τη μουσική τους κλιμακωτά, ξεκινώντας σε ένα χαλαρό στυλ κι όσο συνεχίζουν κορυφώνουν την ένταση, το πάθος. Με λίγα λόγια ξεκινάς να τους ακούς χαλαρά στον καναπέ σου και καταλήγεις να τους ακούς με ανεβασμένη την ένταση προσποιούμενος ότι σολάρεις μαζί τους. Φέρνουν τα πάνω-κάτω στα στερεότυπα σου. Εκεί που είχες συνδέσει το τσέλο με Μπετόβεν και κόκκινο κρασί, τώρα έρχονται οι δύο αυτοί τύποι για να εισάγουν ένα κλασικό όργανο στα ροκ μπαρ.
Ανεξάρτητα από όλα αυτά, ας δούμε και το σοβαρό του πράγματος. Ο Luka Šulić και ο Stjepan Hauser κατάφεραν να επεκτείνουν τα μουσικά μας γούστα. Μας έδωσαν το έναυσμα να αγαπήσουμε τον ήχο του τσέλου. Μας έμαθαν να μην είμαστε στενόμυαλοι και να αποδεχτούμε το γεγονός ότι τα μουσικά όργανα δεν πρέπει να περιορίζονται σε ένα μονάχα είδος. Κατάφεραν μέσα στο κλίμα της ηλεκτρονικής μουσικής να επανεισάγουν τον κλασικό ήχο, με μία άλλη βέβαια ματιά. Συνέδεσαν το παλιό με το καινούργιο, καθώς δεν περιορίστηκαν σε ροκ θρύλους αλλά επεκτάθηκαν και σε σύγχρονα ποπ κομμάτια. Αν το προχωρήσουμε λίγο ακόμα τολμώ να πω ότι έδωσαν και σε μας τους νέους το έναυσμα να δοκιμάσουμε τον Μότσαρτ και τον Βιβάλντι και μάλιστα να αντιληφθούμε την αξία τους. Εν ολίγοις τους αγαπήσαμε γιατί επέκτειναν τα μουσικά μας γούστα.