Όσο ήταν υπουργός ο Φίλης, συζητούνταν έντονα οι αλλαγές που ήθελε να κάνει στο εκπαιδευτικό σύστημα, μέσα στις οποίες ήταν και η μείωση των ωρών διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών. Το γεγονός αυτό συν του ότι πολλοί άνθρωποι(κυρίως μαθητές)δηλώνουν την απέχθειά τους για τα αρχαία ελληνικά, με έκανε να αναρωτηθώ αν όντως πρέπει να διδάσκονται αυτά αλλά και τα λατινικά στα ελληνικά σχολεία αλλά και γενικότερα.
Είναι φανερό ότι οι μαθητές γυμνασίου και λυκείου νοιώθουν μια δυσφορία(για να το πούμε ευγενικά) απέναντι στα αρχαία ελληνικά καθαυτά αλλά και τη διδασκαλία τους. Η πληθώρα των γραμματικών και συντακτικών κανόνων και η αυστηρότητά της σαν γλώσσα είναι κάποιοι από τους λόγους που αντιμετωπίζεται αρνητικά. Έπειτα έρχονται και οι καθηγητές, οι οποίοι επιμένουν περισσότερο από όσο πρέπει στην κλίση των ανώμαλων ρημάτων. Βέβαια δεν φταίνε τόσο αυτοί, καθώς θεωρούν ότι πρέπει να προετοιμάσουν το παιδί όσο καλύτερα γίνεται για τις πανελλήνιες, μ’ αποτέλεσμα να μην υπάρχει χρόνος να εμφυσήσουν στο παιδί την πραγματική αξία των αρχαίων ελληνικών. Το παιδί εν τέλει καταλήγει να γνωρίζει πως κλίνεται το τίθημι αλλά δεν γνωρίζει περί Αριστοτέλη, Πλάτωνα κτλ. Αλλά ακόμα και στις τάξεις του γυμνασίου που δεν υπάρχει η πίεση των πανελληνίων, οι φιλόλογοι επιμένουν εξίσου στη διδαχή των κανόνων αυτών, για να είναι προετοιμασμένα τα παιδιά για το λύκειο. Κανονικά η γραμματική και το συντακτικό πρέπει να διδάσκονται με τέτοιο τρόπο ώστε να βοηθάνε τα παιδιά να κατανοούν τα αρχαία κείμενα και όχι να τα παπαγαλίζουν.
Στην ουσία αυτό που πρέπει να διδάσκεται κυρίως στα σχολεία είναι ιδέες που προωθούν οι αρχαίοι στα κείμενά τους. Από αυτούς απέκτησε η αρχαία ελληνική γλώσσα τη μεγάλη της αξία κι όχι από το πώς κλίνεται η γυνή κι ο κόραξ. Η γλώσσα αυτή είναι σπουδαία γιατί μέσω αυτής προωθήθηκαν οι ιδέες της δημοκρατίας, της τέχνης, το θέατρο και πολλά άλλα. Είναι κρίμα όταν ρωτάς έναν άνθρωπο τι του έχει μείνει από τα αρχαία να σου απαντάει το λύω αντί για τον Όμηρο. Αν ρωτήσεις τον ίδιο άνθρωπο αν θεωρεί χρήσιμη τη γνώση των αρχαίων ελληνικών, θα σου απαντήσει πως του είναι παντελώς άχρηστα. Δυστυχώς η άποψη αυτή κυριαρχεί στην Ελλάδα, γιατί οι Έλληνες πήραν από αυτή τη γλώσσα το πιο άχρηστο κομμάτι της: τη γραμματική, αφήνοντας ανεκμετάλλευτες τόσες σπουδαίες ιδέες. Και σ’ αυτόν που θεωρεί τις ιδέες αυτές ξεπερασμένες του προτείνω να (ξανα)διαβάσει τα κείμενα των αρχαίων τραγικών και φιλοσόφων, γιατί τότε ίσως αντιληφθεί πως ακόμα κι η σάτιρα του Αριστοφάνη μπορεί να εφαρμοστεί και σήμερα. Ακόμα και τα πάθη κι ο ανθρώπινος πόνος που περιγράφουν ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης στις τραγωδίες τους δεν είναι ασύνδετα με τη ζωή μας.
Επομένως είναι κάπως άδικο να μην βλέπουμε την χρησιμότητα της γλώσσας αυτής και της γραμματείας της, επειδή μας εμποδίζει το εκπαιδευτικό σύστημα και η προσήλωση σε αυτό των εκπαιδευτικών. Μπορεί να μην έχει κάποια πρακτική χρησιμότητα, μπορεί να μην μας βοηθάει να βελτιώσουμε την τεχνολογία μας, όμως σε αυτή τη ζωή χρήσιμο δεν είναι μόνο αυτό που διευκολύνει την καθημερινότητά μας αλλά και αυτό που διευρύνει τη σκέψη μας και μας κάνει να διαμορφώσουμε τον χαρακτήρα μας. Γι’ αυτό αγαπητοί υπουργοί σταματήστε να προωθείτε συστήματα τύπου πανελλαδικών, που καταφέρνουν να μεταδίδουν τις πιο άχρηστες πληροφορίες.Αναδείξτε συστήματα που διαμορφώνουν το ήθος του μαθητή.