Τα Χριστούγεννα όλο και πλησιάζουν και ήθελα να σου προτείνω μια χριστουγεννιάτικη ταινία που θα σε βάλλει στο πνεύμα των γιορτών και ίσως θα καταφέρει να σε συγκινήσει κιόλας. Δεν ήθελα, όμως, να γράψω για μια ταινία που είναι γνωστή και κλασική για αυτήν την περίοδο ή απλά να επαναλάβω τις αγαπημένες μου χριστουγεννιάτικες ταινίες. Μετά από λίγο ψάξιμο, λοιπόν, η ταινία Christmas on Division Street, που κυκλοφόρησε το 1991 μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ναι, το κεντρικό της θέμα είναι ότι πρέπει να νοιαζόμαστε και να βοηθάμε τους ανθρώπους γύρω μας είτε είναι αγαπημένα μας πρόσωπα είτε απλοί συνάνθρωποι μας. Δυστυχώς, όμως, ο τρόπος με τον οποίο προβάλλονται όλα αυτά είναι αρκετά ανορθόδοξος.
Ο Trevor (Fred Savage) είναι ένας δεκατετράχρονος μαθητής, που μετά από τον θάνατο του αγαπημένου του παππού, μετακόμισε με την οικογένειά του σε νέο σπίτι. Σε μια επίσκεψή του στην δημοτική βιβλιοθήκη γνωρίζει τον Cleveland (Hume Cronyn), ο οποίος τον βοηθάει σε μια σχολική του εργασία. Το περίεργο στην σχέση φιλίας που αναπτύσσουν είναι ότι ο Cleveland είναι κοντά στην ηλικία του παππού του Trevor και επίσης είναι και άστεγος. Παρά τις διαφορές τους και τα προβλήματα θα μπορέσουν να μάθουν πολλά ο ένας στον άλλο τι σημαίνει καλοσύνη, σεβασμός, ανθρωπιά και αγάπη.
Σκηνοθετικά η ταινία δεν έχει κάτι το φοβερό. Έχει γυριστεί με ρεαλιστικό τρόπο και πέρα από διάφορες παραδοσιακές μεταβάσεις από τη μια σκηνή στην άλλη, με τα κοψίματα κατά κύριο λόγο και με τεχνικές για να δίνεται η εντύπωση ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα, δεν υπάρχει κάτι το αξιοσημείωτο. Ο George Kaczender ήθελε να επικεντρωθεί ο θεατής στην ιστορία και να μην τον αποσπούν οι τεχνικές λεπτομέρειες. Εκεί, όμως, που θα διαφωνήσω με τον σκηνοθέτη είναι στην τελευταία σκηνή, που λόγω του ότι ο πρωταγωνιστής φεύγει από ένα νεκροταφείο, δεν δίνεται ένα γιορτινό και εύθυμο τέλος όπως θα περίμενε κανείς μετά την εξέλιξη των πραγμάτων.
Το μεγαλύτερο καλό αλλά και συνάμα το μεγαλύτερο κακό της ταινίας είναι το σενάριο του Barry Morrow. Ευτυχώς, η ταινία είναι ακατάλληλη για ανήλικους, καθώς σίγουρα κανένας γονιός δεν θα ήθελε το παιδί του να δει μια ταινία που ο πρωταγωνιστής επωφελήθηκε από την γνωριμία του με έναν άγνωστο και αμφιβόλου ηθικής άνθρωπο. Υπάρχει και μια σκηνή προς το τέλος που καθιστά την ταινία έξτρα ακατάλληλη. Δεν θέλω να αποκαλύψω τι συνέβη, απλά όταν φτάσεις στον σπουδαίο και συγκινητικό μονόλογο του Trevor, θα καταλάβεις. Επίσης, είναι καλό που προβλήθηκαν διάφορα κοινωνικά προβλήματα, αλλά η απεικόνιση τους δεν ήταν τόσο ρεαλιστική όσο θα περίμενε κανείς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα βρίσκεται στο πώς απεικονίζεται ένας αλκοολικός. Ένα ακόμα μεγάλο αρνητικό του σεναρίου είναι το πως παρουσιάζεται η μητέρα του Trevor. Για την ακρίβεια, δεν βλέπουμε καμία στοργική σχέση μεταξύ τους και μάλιστα όταν ο Trevor εξαφανίζεται από το σπίτι δεν βλέπουμε την ίδια να κάνει κάτι για να βρει τον χαμένο της γιο.
Βέβαια, όπως είπαμε υπάρχουν και θετικά. Πρώτα απ’όλα το να μην κρίνουμε τους συνανθρώπους μας με βάση την εξωτερική τους εμφάνιση και η σημασία της προσφοράς είναι τα κεντρικά θέματα της ταινίας, που γίνονται εύκολα αντιληπτά μέσα από την πλοκή της ιστορίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι σιγά σιγά αποκαλύπτονται νέες πληροφορίες για το παρελθόν των χαρακτήρων, και συγκεκριμένα του Cleveland κάνοντας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και συγκινητική την ιστορία που παρουσιάζεται. Υπάρχουν και σημεία που απροσδόκητα πράγματα συμβαίνουν με αποτέλεσμα ο θεατής να παραμένει στην θέση του. Τέλος, είναι σημαντικό και ταιριαστό σε ταινία που σχετίζεται με τα Χριστούγεννα, οι χαρακτήρες είτε μείζονος είτε ελάσσονος σημασίας να δείχνουν το καλό και ανθρώπινο πρόσωπό τους προσφέροντας χαρά και αγάπη και στους γύρω τους παρά τις όποιες κακίες και εγωισμούς πρόβαλαν στην αρχή.
Συμπέρασμα; Το Christmas on Division Street είναι μια μέτρια ταινία με άριστα μηνύματα που προβλήθηκαν με παράδοξο τρόπο.
https://www.youtube.com/watch?v=Ql937qjNIcY
