Ένα από τα αγαπημένα μου είδη ταινιών είναι οι βιογραφίες, γιατί μέσα από την παραστατικότητα του συνδυασμού της κίνησης της εικόνας και του ήχου η ιστορία ενός ανθρώπου μπορεί πιο άμεσα και πιο έντονα να σημαδέψει την ψυχή ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων-θεατών. Και αυτό που με χαροποιεί κάθε φορά που παρακολουθώ μία τέτοιου είδους ταινία είναι ότι γνωρίζω πως απλοί άνθρωποι σαν εμένα και σαν εσένα μπορούν να ξεπεράσουν τα πολλές φορές αναπάντεχα και φαινομενικά ανυπέρβλητα προβλήματα που η ζωή φέρνει μπροστά τους. Για αυτό το λόγο με χαρά αφιέρωσα δύο σχεδόν ώρες για να δω την αληθινή ιστορία του Jeff Bauman.
Ο Jeff Bauman (Jake Gyllenhaal) βρίσκεται στην γραμμή τερματισμού του μαραθωνίου της Βοστώνης το 2013 σε μια προσπάθεια να εμψυχώσει και να καταφέρει να πείσει την πρώην κοπέλα του Erin (Tatiana Maslany), που τρέχει στον μαραθώνιο, ότι αξίζει να δώσουν μία ακόμα ευκαιρία στην σχέση τους. Ενώ στέκεται εκεί, ξαφνικά μία βόμβα σκάει κοντά του με αποτέλεσμα να χάσει και τα δυο του πόδια. Αν και για όλους τους κατοίκους της Βοστώνης γίνεται ήρωας, επειδή μπόρεσε να επιζήσει και συνεχίζοντας τη ζωή του να δείξει στους τρομοκράτες ότι δεν μπορούν να τους εκφοβίσουν, ο ίδιος εξαιτίας της αναπηρίας του δεν μπορεί να δει τον εαυτό του καθόλου ως ήρωα. Θα μπορέσει να ξεπεράσει τα σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα;
Η ταινία είναι ρεαλιστική και δείχνει όχι μόνο τις δοκιμασίες και τις αντιδράσεις του Jeff, αλλά και της οικογένειας και των φίλων του, που όπως είναι φυσιολογικό και οι δικές τους ζωές επηρεάστηκαν από την ατυχία του αγαπημένου τους αυτού προσώπου. Για τον ρεαλισμό αυτό τόσο των γεγονότων όσο και των διαλόγων υπεύθυνος είναι ο σεναριογράφος John Pollono, ο οποίος βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο των Jeff Bauman και Bret Witter. Βέβαια και οι ηθοποιοί με τις ερμηνείες τους συνέβαλαν στην αίσθηση ότι αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι προϊόν φαντασίας, αλλά κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Ειδικά στην αρχή της ταινίας βλέπουμε πολλών ειδών αντιδράσεις στα νέα ότι ο Jeff έχασε τα δυο του πόδια, όλες όμως είναι φυσιολογικές και ανθρώπινες. Την παράσταση, όμως, κλέβει ο Jake Gyllenhaal. Φυσικά πρόκειται για έναν καταξιωμένο ηθοποιό με μεγάλη εμπειρία στον χώρο, καθώς έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές παραγωγές, όπως Donnie Darko (2001), Brokeback Mountain (2005), Prisoners (2013), Nocturnal Animals (2016) και πολλές ακόμα. Στην συγκεκριμένη ταινία είναι τα μάτια και η στάση του σώματός του που αποκαλύπτουν πόσο άβολα και περίεργα αισθάνεται μέσα στο ίδιο του το σώμα.
Από τα πιο αξιοσημείωτα στοιχεία της ταινίας είναι η σκηνοθεσία σε συνδυασμό με το μοντάζ, που την καθιστούν, πέρα από αισθητικά όμορφη, ικανή να καθοδηγήσει τον θεατή στις σημαντικές πληροφορίες και στα μηνύματά της. Σκηνοθέτης είναι ο David Gordon Green και μοντέρ ο Dylan Tichenor. Η κάμερα παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς δείχνει την ανισορροπία και την αναστάτωση που νιώθουν οι χαρακτήρες όταν τοποθετείται σε ασυνήθιστη και πλαγιαστή θέση. Επίσης, αυτή είναι που βοηθάει τον θεατή στο να ερμηνεύσει σωστά την ταινία σύμφωνα με τις προθέσεις του σκηνοθέτη, γιατί ο,τι θεωρείται σημαντικό φαίνεται καθαρά, ώστε να τραβάει το βλέμμα του θεατή ενώ τα υπόλοιπα είναι θολά. Σε συνδυασμό με αυτό, τα πρόσωπα των ηθοποιών όταν ακούν κάτι σπουδαίο για την εξέλιξη της πλοκής, όπως όταν οι γονείς του Jeff ενημερώνονται από τον γιατρό ότι ο γιος τους επέζησε από την έκρηξη, καλύπτουν όλη την οθόνη, ακριβώς γιατί η αντίδρασή τους είναι αυτή που ενδιαφέρει και συγκινεί τους θεατές, και για αυτό στο συγκεκριμένο παράδειγμα αν και ακούμε την φωνή του γιατρού δεν βλέπουμε ποτέ το πρόσωπό του, αφού δεν επηρεάζει ούτε την πλοκή ούτε όσους παρακολουθούν την ταινία.
Συμπερασματικά, το Stronger είναι μια ταινία που όλοι οι άνθρωποι άνω τουλάχιστον των 15 ετών, γιατί υπάρχουν σοκαριστικές σκηνές από την έκρηξη, θα πρέπει να δουν λόγω του μηνύματος ότι παρά τις δυσκολίες και τις ανασφάλειες που αντιμετωπίζει κάθε άτομο, αν έχεις αγαπημένους ανθρώπους γύρω του και θέληση για ζωή μπορεί να ξεπεράσει και να καταφέρει τα πάντα.
){kind=link}