Χθες το βράδυ μια περίεργη αίσθηση αυτοπεποίθησης και θάρρους με κατέλαβε και αποφάσισα να διαλέξω μια ταινία θρίλερ για να δω παρά το γεγονός ότι βρισκόμουν μόνη μου στο σπίτι. Για να είμαι ειλικρινής επέλεξα την ταινία Beast, γιατί φαινόταν και από την αφίσα και από την περίληψη ότι δεν επρόκειτο να προκαλέσει μεγάλο τρόμο. Ας δούμε, όμως, λίγο πιο αναλυτικά την ταινία.
Η Moll (Jessie Buckley) είναι μια νεαρή γυναίκα, που ζει αναγκασμένη να φροντίζει τον πατέρα της, ο οποίος έχει άνοια, και καταπιεσμένη από την μητέρα της Hilary (Geraldine James), που ελέγχει την κάθε της κίνηση. Όλα αλλάζουν μόλις γνωρίζει τον Pascal Renouf (Johnny Flynn), έναν όμορφο αλλά μυστηριώδη άντρα, τον οποίο ερωτεύεται. Όλα θα ήταν ειδυλλιακά και ρομαντικά αν δεν υπήρχε η απειλή του ότι στην μικρή πόλη που ζουν, υπάρχει ένας δολοφόνος που σκοτώνει νεαρά κορίτσια. Γρήγορα οι υποψίες στρέφονται στον Pascal, και η Moll θα πρέπει να καταλάβει αν όντως ο άνθρωπος που αγαπάει είναι ένοχος για τα φρικτά εγκλήματα που του προσάπτουν ή όχι, με άλλα λόγια αν είναι το κτήνος που όλοι λένε ή όχι.
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας είναι ο Michael Pearce. Αν και δεν έχει μεγάλη εμπειρία στην βιομηχανία και οι περισσότερες δουλειές του είναι μικρού μήκους, κατάφερε να κάνει εξαιρετική δουλειά. Όλη η ταινία είναι καλογυρισμένη, με όμορφα πλάνα και χάρη στην δουλειά και του διευθυντή φωτογραφίας Benjamin Kracun, και με έξυπνα παιχνίδια με το φως και το σκοτάδι. Το μεγαλύτερο θετικό θεωρώ είναι ότι δεν χρειάζονταν πολλά λόγια και εξηγήσεις. Για παράδειγμα, το πόσο ένοχη αισθάνεται η Moll για τον θάνατο ενός κοριτσιού και το πόσο άσχημα την έχουν επηρεάσει οι κατηγορίες που η κοινή γνώμη αποδίδει στην ίδια για την σχέση της με τον πιθανό δολοφόνο φαίνονται ξεκάθαρα μέσα από τις πράξεις της, όπως το ότι πήγε και παρέμεινε στην κηδεία της κοπέλας παρά τις αντιδράσεις των γύρω της, χωρίς η Moll να μιλήσει σχεδόν καθόλου. Παράλληλα, σε όλη την διάρκεια της ταινίας παρουσιάζονται πολλοί -σχεδόν όλοι- χαρακτήρες-κτήνη, καθώς είναι επιφανειακοί, καταπιεστικοί και δεν διστάζουν να χειραγωγήσουν τους συνανθρώπους τους. Στην τελευταία μόνο σκηνή ο θεατής θα μπορέσει να δει ένα άτομο να μοιάζει και εξωτερικά με κτήνος.
Όσον αφορά αποκλειστικά το σενάριο, υπάρχει μυστήριο και αγωνία, καθώς μέχρι το τέλος ο θεατής δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το ποιος είναι ο δολοφόνος και μπορεί μόνο να κάνει υποθέσεις. Οι υποθέσεις αυτές, φυσικά, βασίζονται στα όσα η ίδια η Moll γνωρίζει ή ανακαλύπτει. Όλο το σενάριο και συνεπώς όλη η ταινία βασίζεται στον χαρακτήρα της Moll και ο θεατής προσπαθεί να την κατανοήσει. Και αν και στο τέλος, θεωρώ ότι καταφέρνει να την γνωρίσει, πιστεύω ότι είναι αρνητικό που δεν δίνονται πληροφορίες για την προσωπικότητα άλλων σημαντικών χαρακτήρων, όπως του Pascal και της μητέρας της Hilary.
Όπως μπορείς να συμπεράνεις από το τελευταίο σχόλιο για το σενάριο, η ταινία είναι βασισμένη στην Moll και συνεπώς στην Jessie Buckley, που την ενσαρκώνει. Η υποκριτική της είναι πολύ καλή, καθώς είναι φυσική και μπορεί να είναι ταυτόχρονα συνεσταλμένη και άγρια, όπως ακριβώς απαιτεί ο χαρακτήρας της. Το ίδιο, βέβαια, δεν μπορώ να πω και για τον συμπρωταγωνιστή της Johnny Flynn στον ρόλο του Pascal. Το πρόβλημα θεωρώ ότι βρισκόταν στις σκηνές που τα αισθήματα φαίνονταν να τον πλημμυρίζουν και είτε ξεσπά είτε είναι στιγμή για να πάρει κάποια απόφαση. Στις σκηνές αυτές δεν ήταν πειστικός και παρά την ένταση της στιγμής το πρόσωπό του φαινόταν ήρεμο και χωρίς την αγωνία της στιγμής. Να σημειώσω, βέβαια, ότι στις υπόλοιπες σκηνές, όπως τις ρομαντικές ή εκείνες που έπρεπε να φαίνεται μυστήριος ή επικίνδυνος, είναι καταπληκτικός.
Συμπέρασμα; Θα πρότεινα να δουν την ταινία Beast στους ενήλικες -μόνο ενήλικες, γιατί υπάρχουν σκηνές βίας, σεξ και εικόνες από πτώματα- που τους αρέσουν τα ήπια ψυχολογικά θρίλερ και η ιδέα ότι δίνεται μια προσέγγιση για την ψυχοσύνθεση ενός ατόμου που οδηγείται στο να διαπράξει φόνο.
){kind=link}