Είναι μερικές στιγμές που απλά θέλεις να δεις μια ταινία γεμάτη αγάπες, έρωτες και γλύκες. Αυτή η ανάγκη με έπιασε μέσα στο Σαββατοκύριακο και έψαξα στην άβυσσο των ρομαντικών ταινιών και βρήκα μία φετινή παραγωγή του Netflix, το Happy Anniversary και ευτυχώς ικανοποίησε τις προσδοκίες μου.
Η Mollie (Noël Wells) και ο Sam (Ben Schwartz) γιορτάζουν την επέτειο τριών χρόνων σχέσης. Αυτό, όμως, φέρνει στην επιφάνεια αμφιβολίες για το μέλλον της σχέσης τους. Έτσι λοιπόν το ζευγάρι θα πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσουν μαζί την ζωή τους ή αν θα χωρίσουν. Τι θα αποφασίσουν τελικά;
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος είναι ο Jared Stern. Αν και πρόκειται για ερωτική κομεντί, που στερεοτυπικά απευθύνεται σε γυναίκες, ο άντρας αυτός κατάφερε να δημιουργήσει μια αστεία και για το μεγαλύτερο μέρος ρεαλιστική ταινία που πραγματεύεται τις σχέσεις. Το μεγαλύτερο θετικό του άντρα σεναριογράφου είναι η δημιουργία του άντρα πρωταγωνιστή, ο Sam, που είναι ευαίσθητος και έτοιμος χωρίς φόβο να δεσμευτεί με την αγαπημένη του, μια εικόνα που αν και υπάρχει στον πραγματικό κόσμο, στις ταινίες δεν την βλέπουμε καθόλου συχνά, αφού προτιμάται ο γυναικάς, με προβλήματα δέσμευσης και χωρίς θέληση να εκφράσει ή καμιά φορά ακόμα και να νιώσει τα αισθήματά του. Αν και όπως αναφέρθηκε υπάρχει ρεαλισμός, αφού προβάλλονται σκηνές της καθημερινότητας ενός ζευγαριού, όπως καυγάδες αλλά και τρυφερές στιγμές, επιστρατεύτηκαν κλισέ μέθοδοι για να στραφεί η προσοχή στο ζευγάρι και όχι σε άλλα σοβαρότερα θέματα που αναδύονται, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τον πατέρα της Mollie, Aldo (Joe Pantoliano) που πάσχει από καρκίνο ή το σημαντικό επαγγελματικό ραντεβού του Sam με την Willa (Kristin Bauer van Straten), η συμπεριφορά του οποίου ήταν εξαιρετικά αντιεπαγγελματική. Όσον αναφορά την σκηνοθετική σκοπιά, βλέπουμε όμορφα πλάνα προσεγμένα ενωμένα μεταξύ τους, ώστε να ακολουθεί εύκολα ο θεατής την πλοκή. Αν και όλη η ιστορία εξελίσσεται σε μία μέρα, πέρα από το ότι πρόκειται για μια επεισοδιακή ημέρα, έχουμε πολλές αναδρομές για να γνωρίσουμε καλύτερα και να αγαπήσουμε τους χαρακτήρες. Το αγαπημένο μου πλάνο είναι όταν βλέπουμε τους γονείς της Mollie, όπου για να φανεί η συναισθηματική απόσταση μεταξύ τους αν και οι δυο βρίσκονται στην κουζίνα, από όπου μπαίνει μια μεγάλη αχτίδα φωτός από το παράθυρο, λούζεται από αυτό το φως πότε ο ένας και πότε ο άλλος, ποτέ και οι δύο ταυτόχρονα.
Πέρα από τον Stern, ο David Egan, που έκανε το μοντάζ, αξίζει να αναγνωριστεί για την δουλειά του, καθώς έδωσε προσοχή και στους τίτλους τέλους, όπου πέρα από το να γράψει τα ονόματα όλων των συντελεστών πρόσθεσε εικονίδια από πράγματα που έπαιξαν ρόλο στην εξέλιξη ή απλά είχαν σημασία στην ιστορία. Επίσης, προσωπικά ενθουσιάστηκα με τις ενδυματολογικές επιλογές της ενδυματολόγου Heather Allison για τους χαρακτήρες. Ειδικά τα ρούχα για την Mollie είναι μοντέρνα και όμορφα συνδυασμένα. Μιας και αναφερθήκαμε για τους χαρακτήρες, οι ηθοποιοί είναι ρεαλιστικοί και φυσικοί, αλλά δεν πρόκειται για οσκαρικές ερμηνείες.
Συμπερασματικά, το Happy Anniversary είναι μια καλή ρομαντική κομεντί και αν σου αρέσουν αυτές του είδους ταινίες θα ευχαριστηθείς τις σκέψεις που περνούν από το μυαλό τους για να αποφασίσουν αν τελικά θα μείνουν μαζί ή αν θα χωρίσουν, αλλά διαφορετικά θα σου φανεί αδιάφορη.
){kind=link}