Ως μελλοντική δασκάλα και μόνο ο τίτλος της ταινίας μου τράβηξε την προσοχή. Παρακολουθώντας την, βέβαια, η προσοχή μου επικεντρώθηκε στην ιστορία και στο απίστευτο δράμα που εξελισσόταν. Η νέα παραγωγή του Netflix, The Kindergarten Teacher (2018) αν και μπορεί να θεωρεί βαρετή από όσους δεν είναι λάτρεις των δραματικών ταινιών, η πρωτότυπη πλοκή και η προβολή μιας “παράλογης” συμπεριφοράς είναι που κάνει τον θεατή να παραμείνει μπροστά από την οθόνη του μέχρι το τέλος της ταινίας.
Η Lisa Spinelli (Maggie Gyllenhaal) είναι δασκάλα σε νηπιαγωγείο. Έχει, λοιπόν, την δουλειά της, την οικογένειά της και το πάθος της, καθώς έχει αρχίσει να κάνει μαθήματα ποίησης. Το γεγονός, όμως, ότι δεν έχει την απόδοση που θα επιθυμούσε στα καλλιτεχνικά αυτά μαθήματα την επηρεάζει αρνητικά ψυχολογικά. Ανακαλύπτοντας το ταλέντο που έχει ο μικρός μαθητής της, ο Jimmy (Parker Sevak) στην δημιουργία ποιημάτων την οδηγεί σε εμμονή με αυτόν τον μαθητή και τα ποιήματά του. Μέχρι πού μπορεί να την φτάσει αυτή η εμμονή της;
Σκηνοθέτης της ταινίας είναι η Sara Colangelo, η οποία μάλιστα κέρδισε βραβείο για την δουλειά της από το Sundance Film Festival. Προσωπικά, αυτά που πρόσεξα και με εντυπωσίασαν είναι αρχικά ότι τα περισσότερα πλάνα που δείχνουν την πρωταγωνίστρια μέσα στο σπίτι της με την οικογένειά της είναι δομημένα με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργούν μια αίσθηση κλειστοφοβίας, γεγονός που ενισχύει το καταφανές αίσθημα ότι τα μέλη της οικογένειας δεν είναι δεμένα μεταξύ τους και για αυτό η συνύπαρξη ή γενικά η ύπαρξη στο σπίτι φαντάζει αποπνικτική. Δεύτερον, υπάρχουν πλάνα με τον Jimmy να κοιτάει από ψηλά την δασκάλα, ώστε να φανεί όχι μόνο το μεγαλείο του ταλέντου του, αλλά και το μέγεθος της εξάρτησης που έχει αναπτυχθεί από μέρους της δασκάλας προς το πρόσωπο του μαθητή της. Με αυτό τον τρόπο φαίνεται ότι η πραγματικότητα αλλοιώνεται και η δασκάλα φαντάζει μικρότερη σε ύψος και συμβολικώς σε αξία σε σύγκριση με τον μαθητή της.
Η Sara Colangelo έχει επίσης το ρόλο του σεναριογράφου και βασίστηκε στην ομώνυμη ταινία του 2014 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Nadav Lapid. Αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι οι χαρακτήρες και το πως αυτοί προβάλλονται. Αν και ο μόνος χαρακτήρας που παρουσιάζεται εις βάθος είναι η δασκάλα, η Lisa, καθώς βλέπουμε τα άτομα που την περιτριγυρίζουν, αλλά δεν μαθαίνουμε τίποτα για την προσωπικότητά τους και δεν βλέπουμε κάτι που να μας κάνει να θέλουμε να τους γνωρίσουμε ή να τους συμπαθήσουμε -ίσως γιατί ούτε και η ίδια η πρωταγωνίστρια νοιάζεται πραγματικά για αυτούς- η ταινία μας κατευθύνει, ώστε να μην αγαπήσουμε ούτε και την ίδια την πρωταγωνίστρια, γιατί ούτε η ίδια εκτιμά τον εαυτό της.
Είναι άξιο σημείωσης το ότι αν και βλέποντας τον τίτλο περιμένεις μια γεμάτη φωνές και έντονα χρώματα ταινία, στην πραγματικότητα κυριαρχούν δραματικά στοιχεία, όπως είναι τα μουντά και ψυχρά χρώματα και η ησυχία, που αντικατοπτρίζουν άριστα τον ψυχισμό της πρωταγωνίστριας, η οποία αισθάνεται ψυχικά κενή. Όλα αυτά φαίνονται στην οθόνη χάρη στον διευθυντή της φωτογραφίας Pepe Avila del Pino. Ακόμα, αυτό που προσωπικά πρώτη φορά παρατήρησα σε ταινία και το εκτίμησα πραγματικά, γιατί συμβάλλει στην αληθοφάνεια των όσων προβάλλονται, είναι ότι βλέπουμε την Lisa να φοράει τα ίδια ρούχα σε διαφορετικές μέρες.
Τέλος, ας πούμε δυο λόγια και για τους ηθοποιούς. Δίκαια η Maggie Gyllenhaal κατέχει τον ρόλο της πρωταγωνίστριας και διαθέτει τον περισσότερο χρόνο μπροστά στην κάμερα. Η εμπειρία της στην βιομηχανία με ταινίες όπως Secretary (2002), Crazy Heart (2009) για την οποία ήταν και υποψήφια για Oscar, την τηλεοπτική σειρά The Deuce και πολλές άλλες δουλειές, εξηγεί την πειστικότητα και την φυσικότητα που εκπέμπει. Χαρακτηριστικό της υποκριτικής της στη συγκεκριμένη ταινία είναι το πόσο ψύχραιμη και συγκρατημένη είναι, γεγονός που ταιριάζει απόλυτα στο ρόλο, καθώς η Lisa κρατάει κρυμμένα μέσα της όλες τις ανασφάλειες και τα απωθημένα της. Ο άλλος βασικός χαρακτήρας είναι ο μικρός Parker Sevak. Η συγκεκριμένη παραγωγή ήταν η πρώτη του δουλειά και πιστεύω ότι η απειρία του φαίνεται στον φακό, αλλά η νεαρή του ηλικία και η γλυκύτητα που αυτή του προσδίδει σώζει τα υποκριτικά ελαττώματα.
Συμπερασματικά, η ταινία The Kindergarten Teacher θα ενθουσιάσει τους φίλους του δράματος και αυτούς που τους αρέσει να βλέπουν προβληματικές προσωπικότητες και συμπεριφορές.