Στις μέρες μας, η αλματώδης τεχνολογική εξέλιξη επιτάσσει τη χρήση των τεχνολογικών επιτευγμάτων για την εκπόνηση καθημερινών δραστηριοτήτων. Σταδιακά, η δράση τους αρχίζει να επηρεάζει και την επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους, μέσω των λεγόμενων μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή social media. Η γενιά των εφήβων της εποχής μας, η οποία γεννήθηκε μέσα σε ένα περιβάλλον επιστημονικών επιτευγμάτων, προσβλήθηκε πρώτη από αυτή τη νέα δυνατότητα, η οποία ήρθε να μεταβάλλει τη μορφή των ανθρώπινων δεσμών.
Κανείς δε μπορεί να αρνηθεί πως το διαδίκτυο βελτίωσε την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Ωστόσο, υπάρχει μια απροσπέλαστη παράμετρος. Το διαδίκτυο διασφαλίζει την επικοινωνία ατόμων, που χωρίζονται από μεγάλη απόσταση, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα της άμεσης, διαπροσωπικής αλληλεπίδρασης. Η χρήση τους είναι άσκοπη, όταν αυτοί είναι σε θέση να επικοινωνήσουν «από κοντά». Αλήθεια, πόσοι από εσάς έχουν συναντήσει παρέες νεαρών ατόμων που βρίσκονται σε κάποια καφετέρια και αντί να συζητούν μεταξύ τους, ασχολούνται με τα κινητά τους, έχοντας σκυμμένα τα κεφάλια τους πάνω σε αυτά. Είναι πραγματικά λυπηρό αυτό το φαινόμενο, το οποίο έχει πλήξει κυρίως τους νεαρότερους, οι οποίοι ενώ θα έπρεπε να χαίρονται τη ζωή, διασπαθίζουν τον χρόνο τους, ασχολούμενοι με τα social media (και όχι μόνο…).
Βραχυπρόθεσμα, μπορεί να μη γίνεται αισθητή κάποια αλλαγή στην ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων. Σιγά σιγά, όμως, κλυδωνίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Πως; Οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από μία οθόνη, είτε αυτή είναι του κινητού, είτε του υπολογιστή και προτιμούν να επικοινωνούν μόνο με αυτόν τον τρόπο, αδιαφορώντας για την κοινωνικότητά τους. Εδραιώνοντας την παρουσία τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διαμορφώνουν ένα κύκλο από ηλεκτρονικούς – επίπλαστους – φίλους, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν δύνανται να αντικαταστήσουν τους φίλους της πραγματικής ζωής. Στερούνται τη δυνατότητα της διαπροσωπικής επικοινωνίας και υποδαυλίζουν τη διαδικασία της κοινωνικοποίησής τους. Έτσι, απομονώνονται, αποξενώνονται, κατακερματίζουν την αυτοπεποίθησή τους και περιορίζουν την αλληλεπίδρασή τους με τους άλλους, μόνο στα όρια που αυτή είναι επιτρεπτή από τα social media.
Το «τείχος» που υψώνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανάμεσα στον άνθρωπο και την πραγματική ζωή, έχει επιφέρει αλλαγές στους δεσμούς που αυτός συνάπτει. Δεν ενδιαφέρεται για τη διαμόρφωση υγιών, ειλικρινών διαπροσωπικών σχέσεων, απόρροια της απομόνωσής του, παρά αρκείται σε αυτό που προσφέρει ο υπολογιστής: Επιδερμικές επαφές, χωρίς ουσιαστική υπόσταση, που δεν είναι σε θέση να υποκαταστήσουν τους αληθινούς δεσμούς.
«Ο άνθρωπος είναι φύσει ζώο πολιτικό», έλεγε ο Αριστοτέλης. Αυτό, όμως συνεπάγεται ότι είναι και «ζώο κοινωνικό», αφού μέσα στην πολιτική κοινωνία εκδηλώνει την κοινωνικότητά του και την τάση του για συντροφικότητα και επικοινωνία. Με την κατίσχυση της τεχνολογίας στη ζωή του ανθρώπου, αυτό το θεμελιώδες στοιχείο της ανθρώπινης φύσης τείνει να εκλείψει. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εκλείψει. Ας αφήσουμε στην άκρη κινητά και υπολογιστές, όταν δεν είναι αναγκαία και ας ζήσουμε στον αληθινό κόσμο, όπου οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν μέσω μηνυμάτων.