Σώματα που στροβιλίζονται σε υπέροχες φιγούρες, έντονος ερωτισμός και φυσικά απαράμιλλο στυλ, με λίγα λόγια αυτό είναι το τάνγκο!
Αρχικά, το τάνγκο ξεκίνησε απ’ τις φτωχογειτονιές και τους οίκους ανοχής του Μπουένος Άιρες στα τέλη του 19ου αιώνα. Ήταν χορός του δρόμου, των φτωχών και των μεταναστών. Ως επί το πλείστον, οι Αφρικανοί σκλάβοι της περιοχής συγκεντρώνονταν και εκφράζονταν μέσω αυτού του χορού – μάλιστα λέγεται ότι αρχικά χορευόταν αποκλειστικά από άντρες. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, οι κοινωνικές συνθήκες και ο συντηρητισμός της εποχής, εμπόδιζαν τις γυναίκες να βρεθούν στην αγκαλιά των ανδρών.
Για αυτό και το Τάνγκο στα πρώτα χρόνια εμφάνισής του, θεωρήθηκε ένας υπερβολικά προκλητικός χορός. Το ζευγάρι χόρευε αγκαλιασμένο σφιχτά και ο ερωτισμός ήταν διάχυτος. Όπως ήταν φυσικό, όσες γυναίκες δεν εργάζονταν σε οίκους ανοχής, απαγορευόταν να έχουν τόσο «στενή επαφή» με κάποιο άνδρα, που δεν είχαν παντρευτεί. Όσοι άνδρες, λοιπόν, επιθυμούσαν να χορέψουν, έπρεπε να βρουν εναλλακτικές λύσεις. Έτσι, ξεκίνησαν να χορεύουν μεταξύ τους. Φυσικά, αυτός ο χορός δεν είχε ερωτικό στοιχείο. Το ζευγάρι έμοιαζε να είναι «πιασμένο στα χέρια», να μάχεται. ‘Όμως με το πέρασμα των χρόνων, το τάνγκο άρχισε σιγά σιγά να απενοχοποιείται και να χορεύεται ακόμα και σε πιο «ευυπόληπτα» μαγαζιά. Εν παραδείγματι, τα κορίτσια των οίκων ανοχής που συνήθιζαν να γητεύουν τους πελάτες τους μέσα από τον αισθησιασμό τους.
Από εκεί και πέρα, το 1880 εμφανίστηκε το μπαντοντεόν, ένα νέο μουσικό όργανο στην ευρωπαϊκή κοινότητα, τότε άρχισαν να γράφονται τραγούδια με πολύ ιδιαίτερους στίχους, σαν μικρές ιστορίες, που σημάδεψαν την εξέλιξη του είδους και έδωσαν στο τάνγκο το κύρος που του έλειπε. Κι έτσι γρήγορα απέκτησε φανατικούς οπαδούς σε όλη την Ευρώπη. Όμως εκείνη την περίοδο στην Αργεντινή είχαν άλλο πρόβλημα, καθώς υπήρχαν πολλοί περισσότεροι άνδρες απ’ ότι γυναίκες και έτσι όποιος άνδρας ήθελε να βρει σύζυγο, έπρεπε να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να την διεκδικήσει από πολλούς άλλους ενδιαφερόμενους.
Μάλιστα εκείνη την περίοδο το Τάνγκο ήταν μείζονος σημασίας για τους άνδρες καθώς ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος να γοητεύσει την «καλή» του, με την χορευτική του δεινότητα. Όσο καλύτερος χορευτής ήταν, τόσο περισσότερες πιθανότητες είχε να την κατακτήσει. Οι άνδρες, λοιπόν, «προπονούνταν» με άλλους άνδρες και όταν έκριναν ότι είχαν φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, αναζητούσαν την «ντάμα» τους.
Κάπου εδώ φτάσαμε στο εύλογο ερώτημα! Πως χορεύεται αυτός ο χορός; Για να χορέψει κάνεις Τάνγκο, δεν απαιτούνται ειδικές δεξιότητες, αν δεν σε ενδιαφέρει να γίνεις επαγγελματίας του είδους. Πρόκειται για έναν χορό που δημιουργείται πάνω σε συγκεκριμένα μοτίβα και φιγούρες. Ο καβαλιέρος κατά βάση αυτοσχεδιάζει πάνω στο ρυθμό- γι’ αυτό είναι και πιο δύσκολο για τους άντρες να μάθουν τάνγκο- και η ντάμα ακολουθεί. Οπότε, κάθε φορά ο χορός δημιουργείται πάνω στην πίστα και κανείς δεν μοιάζει με τον άλλον. Η μεγάλη τέχνη έγκειται στην ικανότητα του καβαλιέρου πρωτίστως να ακολουθεί το ρυθμό. Εκείνος κυρίως οδηγεί, η ντάμα ακολουθεί και κάνει τις περισσότερες φιγούρες. Ο καβαλιέρος αποφασίζει κάθε επόμενη κίνηση του ζευγαριού και την επικοινωνεί στην ντάμα μέσω της αγκαλιάς. Η μία κίνηση γεννάει την επόμενη: σκεφτείτε το σαν έναν χορευτικό διάλογο, που διαρκεί όσο και η μουσική. Ο χορός αυτός χορεύεται καρδιά με καρδιά, ή σε κλειστή αγκαλιά, όπως λέγεται. Είναι όμως αρκετά δύσκολος έτσι, όποτε για τους αρχάριους ενδείκνυται περισσότερο η ανοιχτή αγκαλιά, που μοιάζει με το ευρωπαϊκό ταγκό.
Ωστόσο, αυτός ο χορός έχει και κάποιους κανόνες που είναι οι εξής: Οι γυναίκες δεν ζητάνε ποτέ από τους άντρες να τις χορέψουν. Περιμένετε και πάντα κάποιος θα βρεθεί να σας τραβήξει στην πίστα. Ο καβαλιέρος δεν εγκαταλείπει την ντάμα του, αν δεν ολοκληρώσουν μαζί τρία κομμάτια. Και κυρίως, μην μιλάτε όσο χορεύετε.
Συνεπάγεται το συμπέρασμα πως το Τάνγκο αποτελεί έναν από τους πιο λατρεμένους χορούς καθώς έχει την δυνατότητα να φέρνει τους ανθρώπους κοντά βγάζοντας ένα έντονο ερωτισμό. Παράλληλα, είναι και μια καλή άσκηση καθώς δεν γυμνάζει μόνο τα πόδια, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά όλο το σώμα, καθώς οι κινήσεις γίνονται από το κέντρο, όποτε απαιτεί μια πλήρη σωματική ενεργοποίηση.
Το βασικότερο όμως είναι ότι το τάνγκο είναι τρόπος έκφρασης!!
Επιμέλεια Κειμένου: Ερρίκος Σουλολλάρι
Πηγές: μηχανή του χρόνου.gr – bovary.gr
