Κάτι ξαφνικό…ο έρωτας

Ο έρωτας εμπνέει και ακουμπά κάθε ον στον πλανήτη. Πόσο ερωτευμένοι μπορούν στα αλήθεια να είναι οι λογοτέχνες και όλοι αυτοί οι ποιητές; Λέξεις έντονα φορτισμένες απο αγάπη, έρωτα, λύπη, αγανάκτηση. Αισθήματα τόσο διαφορετικά γίνονται ένα. Πώς μπορεί ένας μόνο άνθρωπος να τα απεικονίζει όλα αυτά με συνοδοιπόρο του μια πένα κι ένα χαρτί; Δεν είναι μαγικό; Μπορούν να αναφερθούν στα πάντα. Ξεκινούν απο τη φιλία και τον έρωτα και καταλήγουν στον πόλεμο και την ειρήνη. Όλη αυτή η μαγεία με είχε συναρπάσει από μικρό παιδί και να που σήμερα είμαι εδώ και ξεδιπλώνω τις δικές μου λέξεις, τα δικά μου αισθήματα.

Εσένα τι σ ‘αρέσει πιο πολύ;

Να σου πω εγώ; Μ’ αρέσει να διαβάζω για τους έρωτες, αυτούς τους έρωτες που φεύγουν τόσο αναπάντεχα και ξαφνικά. Όπως αναπάντεχα ήρθαν, έτσι και φεύγουν. Για μένα αυτοί είναι ότι πιο όμορφο και ρεαλιστικό μπορεί κάποιος να αναλύσει. Δεν υπάρχει ούτε μισός άνθρωπος που να μην έχει αγαπήσει η να έχει κλάψει για κάποιον που αγάπησε και αγαπά παράφορα. Κι αν σου πει το αντίθετο λέει ψέματα. Πρώτα στον εαυτό του και μετά σε σένα.

Ξέρεις και κάτι άλλο; Ποτέ δεν μ ‘άρεσαν τα παραμύθια με αίσιο τέλος. Μου φαίνονταν τόσο μα τόσο ψεύτικα. Προτιμούσα να στεναχωριέμαι και να πονάω. Έτσι δεν γίνεται και στην πραγματικότητα; Το έχω διαπιστώσει πλέον.

Τι είναι όμως αυτή η χιλιοειπωμένη λέξη; Τι είναι ο έρωτας;

Ένταση, πάθος, εμπιστοσύνη, τρέλα…Για κάποιους είναι φόβος. Για άλλους όνειρο και προσμονή. Το μόνο σίγουρο; Η εμπειρία που χαράζεται στην ζωή κάθε ανθρώπου. Και αν με ρωτάς πάντα αξίζει αυτό το ταξίδι, αξίζει να το κάνεις και όπου βγει. Οι συνθήκες δε θα είναι πάντα οι ιδανικές. Θα υπάρχουν εμπόδια, τσακωμοί, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και απόσταση- απόσταση συναισθηματική- γιατί την χιλιομετρική δε τη φοβάμαι.

Ποτέ δεν έχει οριστεί η φύση του έρωτα. Είναι κάτι ξεχωριστό, απρόσμενο, κεραυνοβόλο.

Όταν δύο άνθρωποι συναντηθούν, τίποτα δε μπορεί να τους σταματήσει. Στην αρχή λένε: δεν είναι αυτό που νομίζεις, απλα τον συμπαθώ. Και μετά; Η φυσική και η σωματική έλξη τους κάνει να γίνουν ένα. Αδιαφορούν για τύπους, αποστάσεις, τα πρέπει και τα μη. Αφήνονται. Οι άνθρωποι λοιπόν παραδίνονται στον ενθουσιασμό, στην τρέλα και στην μαγεία που επικρατεί. Αποπροσανατολίζονται. Αιχμαλωτίζονται σ’ ένα όνειρο. Τι κι αν αυτό το όνειρο τους πληγώσει ανεπανόρθωτα; Τα δίνουν όλα για τα όσα ένιωσαν.

Στάσου.

Μη φεύγεις.

Δεν είναι η βιασύνη λύση.

Δεν είναι η φυγή σκοπός.

Είναι δειλοί όσοι

τη σύγκρουση αποφεύγουν.

Αν σε κυριεύει ο θυμός,

αν η΄πομονή είναι μόνιμος εχθρός,

αν ο σφυγμός σου αυξάνει διαρκώς

τότε πάνω στο κορμί μου εκτονώσου.

Αντέχει το δικό σου άλλον Έρωτα στερνό;

Στάσου.