Ήρθε η στιγμή ο χειμώνας να δώσει τη θέση του στην άνοιξη, ωστόσο μόνο χαρά δεν αισθάνεται αυτή τη στιγμή ο πλανήτης, με την Ουκρανία να μετράει θύματα πολέμου και την παγκόσμια ειρήνη και ισορροπία σε επικίνδυνη καμπή.
Παρότι ξέρουμε ότι ο κινηματογράφος μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να ξεφύγει για λίγο σε τέτοιες δύσκολες ώρες, εντούτοις θα μείνουμε στο κλίμα των καιρών και θα μιλήσουμε για τρεις πρόσφατες κυκλοφορίες με κεντρικό θέμα ακριβώς αυτό: τον πόλεμο. Τρεις πολύ διαφορετικές ταινίες, στο είδος, τη θεματολογία και τις αφηγηματικές τεχνικές, που ωστόσο αναδεικνύουν με τον τρόπο τους πόσο αχρείαστες, μάταιες και καταστροφικές είναι οι πολεμικές συγκρούσεις και πόσο σημαντικό είναι να γίνονται τα πάντα ώστε να αποφεύγονται. Η ιστορία μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να τα ξαναζήσουμε ποτέ, και η έβδομη τέχνη αποτελεί για δεκαετίες τώρα μια πολύ σημαντική πηγή αντιπολεμικών μηνυμάτων, μέσα από τα καλλιτεχνικά της επιτεύγματα.
Quo Vadis, Aida? Της Jasmila Žbanić
Πολεμικό δράμα, 102’
Πρωταγωνιστούν: Jasna Đuričić, Izudin Bajrović, Boris Isaković, Raymond Thiry
Τα γεγονότα που οδήγησαν στη σφαγή-γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας, από τις σερβικές δυνάμεις της περιοχής, μέσα από τα μάτια μιας κατοίκου της περιοχής που εργάστηκε ως διερμηνέας στην τοπική βάση του ΟΗΕ
Όσοι λένε ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι η πρώτη τέτοιας έντασης στην Ευρώπη μετά το 1945, μάλλον ξεχνάνε τις σφοδρότατες αλλεπάλληλες συρράξεις που ακολούθησαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στη δεκαετία του 1990, με πιο μακροχρόνια και πολύνεκρη αυτή στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη. Την κορωνίδα των απάνθρωπων “επιτευγμάτων” του πολέμου αυτού, πραγματεύεται αυτό το έξοχο δράμα της πιο γνωστής δημιουργού από την πολύπαθη βαλκανική χώρα, που συνδυάζει ρεαλισμό, συγκίνηση, ωμότητα και ανθρωπιά. Εκτός από την ανείπωτη φρίκη που συνοδεύει τέτοια εγκλήματα, κατορθώνει να δημιουργήσει ένα αίσθημα εγκλωβισμού και αδυναμίας, καθώς βλέπεις την καταστροφή να έρχεται και δε μπορεί τίποτα να την αποτρέψει. Συγκλονιστικές σκηνές, με έμφαση στους πραγματικούς πρωταγωνιστές, και ταυτόχρονα θύματα, κάθε πολέμου: τους απλούς πολίτες που βρίσκονται στο δρόμο του θανάτου και της λαίλαπας.
Βαθμολογία: 8/10
Μόναχο: Στα πρόθυρα του πολέμου του Christian Schwochow
Δράμα εποχής, 131΄
Πρωταγωνιστούν: George MacKay, Jeremy Irons, Alex Jennings
Στο παρασκήνιο της διαβόητης διάσκεψης του Μονάχου, το Σεπτέμβριο του 1938, δύο νεαροί πρώην συμφοιτητές και νυν διπλωμάτες, ένας από τη βρετανική και ένας από τη γερμανική πλευρά, προσπαθούν να φέρουν εις πέρας ένα ριψοκίνδυνο σχέδιο που θα αποκαλύψει τα, άγνωστα ακόμα, διαβολικά σχέδια του Χίτλερ για ολοκληρωτικό πόλεμο
Εδώ βλέπουμε την άλλη όψη, όχι τους απλούς πολίτες, αλλά τους κυβερνώντες και τα κέντρα αποφάσεων. Ο πόλεμος δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, αλλά το αίσθημα ότι δε μπορεί να αποτραπεί είναι κυρίαρχο. Η ταινία υπερασπίζεται την άκρως αμφιλεγόμενη πολιτική του κατευνασμού, που επέδειξαν οι Σύμμαχοι απέναντι στον Χίτλερ, πριν το 1939, ωστόσο δεν εστιάζει εκεί, δημιουργώντας μια (φανταστική) ιστορία κατασκοπείας, έναν αγώνα δρόμου κόντρα σε όλους και σε όλα για να γίνουν γνωστά τα σχέδια του παρανοϊκού δικτάτορα και να αντιδράσει ο ελεύθερος κόσμος όσο ήταν ακόμα καιρός. Η ταινία είναι γεμάτη ίντριγκα, σασπένς και ιστορικές πινελιές, επιχειρεί να προσθέσει μια ανθρώπινη διάσταση στα μάλλον στείρα ιστορικά γεγονότα που περιγράφει, ωστόσο το μοιραίο της ελάττωμα είναι ότι δε μπορεί να “χτίσει” κλίμα αγωνίας για το φινάλε, όπως ένα τυπικό κατασκοπικό θρίλερ, γιατί όλοι ξέρουμε πόσο καλά πήγε αυτό: ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Βαθμολογία: 8/10
The King’s Man του Matthew Vaughn
Κατασκοπικό/δράσης, 130΄
Πρωταγωνιστούν: Ralph Fiennes, Jemma Arterton, Harris Dickinson, Djimon Hounsou
Στον καιρό του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας Άγγλος ευγενής προσπαθεί να σταματήσει τα διαβολικά σχέδια μιας μυστικής οργάνωσης που κινεί τα νήματα του πολέμου, και ταυτόχρονα να εμποδίσει το μοναχογιό του να εμπλακεί στη σύγκρουση
Το φιλμ αυτό αποτελεί prequel των δύο επιτυχημένων ταινιών Kingsman, ωστόσο με τελείως διαφορετικό ύφος, καστ και με μια μόνο χαλαρή σύνδεση με όσα ξέραμε από τις ταινίες αυτές. Συγκεκριμένα, μαθαίνουμε για τις απαρχές της εν λόγω οργάνωσης και την συμμετοχή των ιδρυτών της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προφανώς δεν πρόκειται για αφήγηση των πραγματικών γεγονότων, καθώς θρυλικές φιγούρες της εποχής όπως ο Ρασπούτιν, η Μάτα Χάρι και ο Βλαδίμηρος Λένιν εμφανίζονται ως μέλη μιας… μυστικής συνωμοσίας η οποία ξεκίνησε και συντηρεί τον πόλεμο. Η ταινία έχει σχετικά χαλαρή διάθεση, αν και, σε αντίθεση με τις προηγούμενες του franchise, περιέχει ελάχιστο χιούμορ, γκάτζετ και φαντασία και είναι αρκετά σκοτεινότερη, ιδίως στις σκηνές όπου βλέπουμε το σήμα κατατεθέν του Μεγάλου Πολέμου, τα χαρακώματα. Θα μπορούσαμε να την αποσυνδέσουμε τελείως από ό,τι έχουμε δει στις δύο ταινίες Kingsman και να τη χαρακτηρίσουμε ένα έξυπνο, αβανταδόρικο κατασκοπικό φιλμ, με δράση και σασπένς, στο περίεργο αυτό είδος “διαστρεβλωμένης ιστορίας” που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, από τους Άδωξους Μπάσταρδους μέχρι τη Wonder Woman. Αξίζει για την πρωτοτυπία της, κάποια έξυπνα σεναριακά τρικ και, φυσικά, τη μοναδική φιγούρα που ακούει στο όνομα Ralph Fiennes.
Βαθμολογία: 7,5/10
