Movie Villains
Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες που έχουν μείνει χαραγμένοι στη μνήμη των θεατών. Χαρακτήρες καλοί, χαρακτήρες κακοί, χαρακτήρες που τριγυρίζουν για καιρό στη σκέψη πολλών σινεφίλ, που για δύο περίπου ώρες, γίνονται ένα με το φανταστικό πρόσωπο του σελιλόιντ. Όλοι μας έχουμε αγαπήσει, μισήσει, αφεθεί πολλές φορές σε ένα ξέφρενο ταξίδι της ζωής ενός ήρωα της μεγάλης οθόνης. Μπαίνοντας στη σκοτεινή αίθουσα περιμένουμε να κλείσουν οι πόρτες και να γίνουμε μάρτυρες μιας μοναδικής ιστορίας, με καλό ή κακό τέλος ή και κάποιες φορές ακατανόητο. Οι «villains» όπως μας αρέσει να λέμε τους «κακούς», έχουν σημαδέψει πολλές ταινίες με την παρουσία τους, ξεπερνώντας πολλές φορές τους «καλούς» πρωταγωνιστές. Τα παραδείγματα πολλά, από το Χάνιμπαλ Λέκτερ της «Σιωπής των Αμνών» έως και τον Νταρθ Βέιντερ του «Πολέμου των Άστρων» και από τον Χανς Λάντα των «Υπέροχων Μπάσταρδων» έως τον Τζον Ντο του «Seven», όλοι κατάφεραν να μας ανατριχιάσουν. Σήμερα θα μιλήσουμε για τρεις άλλους αγαπημένους «κακούς».
Jack Torrance
Μία από τις πιο τρομακτικές ταινίες στην ιστορία του Σινεμά είναι αναμφισβήτητα η «Λάμψη» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.Μπορεί ο συγγραφέας του δημοφιλούς ομώνυμου βιβλίου Στίβεν Κινγκ, να την έχει κατηγορήσει σαν μία από τις χειρότερες μεταφορές βιβλίου του στον Κινηματογράφο, όμως η «Λάμψη» μαγνητίζει κοινό και κριτικούς μέχρι και σήμερα. Η σκηνοθεσία του Κιούμπρικ είναι συγκλονιστική, η φωτογραφία μοναδική, οι περισσότεροι όμως, θυμούνται την ταινία για τον τελείως απόκοσμο «Jack Torrance» του Τζακ Νίκολσον. Η σταδιακή του μεταμόρφωση από στοργικός πατέρας και σύζυγος στο απόλυτο κακό, είναι απλά μοναδική. Οι φράσεις «Little pigs… little pigs… let me come in» και «Here’s Johnny» έχουν χαραχτεί βαθιά στη μνήμη όλων όσων έχουν δει το «The Shining». Το πρόσωπο του Νίκολσον αλλάζει καθώς η ταινία προχωράει και σιγά σιγά ταυτίζεται με την απόλυτη τρέλα. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται εκφραστής της ολοκληρωτικής παράνοιας του ανθρώπου. Το μεταφυσικό βρίσκεται σε κάθε «γωνιά» της ταινίας και όλες οι πράξεις του τεράστιου Τζακ Νίκολσον, ακροβατούν μεταξύ του κόσμου των ανθρώπων και του κόσμου των πνευμάτων.
Anton Chigurh
Η συγκλονιστική ταινία των αδερφών Κοέν «No Country for Old Men», μας χάρισε όχι μόνο έναν από τους καλύτερους κακούς των τελευταίων ετών, αλλά έναν κακό που όμοιο του δεν είχαμε ξαναδεί. Το αστείο κούρεμα του, η βραχνή φωνή του και η παγωμένη του έκφραση, όλα είναι απόλυτα ταυτισμένα με τον ήρωα που ερμηνεύει ο Χαβιέ Μπαρδέμ. Ο ήρωας του δεν είναι απλά ένας εκτελεστής και ένας πληρωμένος δολοφόνος. Είναι η καταιγίδα που πλησιάζει, το σκοτάδι που φέρνει τη νύχτα, το κακό που νικάει το καλό. Είναι ο θάνατος που σου χτυπάει την πόρτα και ξέρεις ότι με τίποτα δεν μπορείς να του ξεφύγεις. Όταν έρθει η ώρα σου, ο «Anton Chigurh» δηλαδή, τότε απλά πρέπει να συμβιβαστείς με το τέλος. Ακόμα και ο «θάνατος» όμως, κάποιες φορές δίνει μία πιθανότητα επιλογής. Ο τρόπος που εμφανίζει το νόμισμα την ύστατη ώρα, για να παίξει «κορώνα γράμματα» με τα υποψήφια θύματα του και ο τρόπος που λέει «call it», είναι απλά διαβολικός. Ο ορισμός του κακού, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
The Joker
Όταν ο Κρίστοφερ Νόλαν αναλάμβανε να δώσει ξανά ζωή στον «Μπάτμαν», είχε ήδη αποφασίσει αυτό να γίνει μέσω μίας τριλογίας για τον περίφημο «Σκοτεινό Ιππότη». Μετά το πολύ καλό «Batman Begins», ακολούθησε το αριστουργηματικό «The Dark Knight». Με τον Κρίστιαν Μπέιλ να συνεχίζει στο ρόλο του «ανθρώπου νυχτερίδα», ήρθε ο Χιθ Λέτζερ σαν αντίπαλο δέος στο ρόλο του Τζόκερ. Καθώς προχωρούσαν τα γυρίσματα, όλοι οι συντελεστές της ταινίας είχαν να λένε για το πόσο συγκλονιστική δουλειά έκανε ο Λέτζερ στην προσέγγιση του χαρακτήρα του και για το πόσο αφοσιωμένος ήταν. Υπήρχε όμως και η άλλη άποψη, αυτή που μιλούσε για το ότι ο ηθοποιός είχε περάσει τη λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. Η ερμηνεία του μυθοποιήθηκε με το θάνατο του και έκανε τους πάντες να αναμένουν την έξοδο του «The Dark Knight» στις αίθουσες, για να μπορέσουν να τον απολαύσουν για τελευταία φορά σε ένα ολοκληρωμένο ρόλο. Οκτώ χρόνια μετά, η ερμηνεία του παραμένει μοναδική, αξεπέραστη και απόλυτα σκοτεινή, τοποθετώντας τη φωτογραφία του Χιθ Λέτζερ ως Τζόκερ δίπλα από τη λέξη villain σε κάθε λεξικό για τον Κινηματογράφο. Ο βασανισμένος χαρακτήρας του Τζόκερ αποδόθηκε μοναδικά. Παρανοϊκός, έξυπνος, πανούργος, μα πάνω απ όλα αποφασισμένος να καταστρέψει αυτόν τον κόσμο που του φέρθηκε τόσο άσχημα. Όσο στην κοινωνία μας κυβερνά το χρήμα, η αδικία και η απληστία της εξουσίας, τότε πάντα θα βρίσκονται «άνθρωποι» σαν τον Τζόκερ να θέλουν να τον καταστρέψουν, καίγοντας τον συθέμελα.