Ο πρώτος άνθρωπος είχε σκοπό της ζωής του την επιβίωση. Περνώντας τα χρόνια και φτάνοντας στο 2014 μ.Χ. ο άνθρωπος έχει σκοπό της ζωής του την κερδοφορία. Την απόκτηση δηλαδή όλο και περισσότερων χάρτινων κατασκευασμάτων που λέγονται χρήματα. Να σημειώσουμε ότι τα χρήματα είναι επίκτητο κατασκεύασμα του ανθρώπου στην πορεία των αιώνων, κι όσο περνούν τα χρόνια γίνεται αναγκαίο κακό για οτιδήποτε αφορά την καθημερινότητά μας. Χωρίς τα χαρτονομίσματα δεν μπορούμε πλέον να κινηθούμε. Είναι σαν χωρίς αυτά να παραλύουμε. Το καθημερινό φαγητό, νερό, ενδυμασία, εξαρτώνται απόλυτα από την ύπαρξη χρημάτων. Χωρίς χρήματα, χάρτινα ή νομίσματα, δεν μπορούμε πλέον να εξασφαλίσουμε ούτε το νερό μας. Λόγω αυτής της απόλυτης εξάρτησης κάποιοι εκμεταλλευόμενοι της ανάγκες του συνόλου των ανθρώπων και τις βιολογικές μας ανάγκες, δημιούργησαν αυτό που ονομάζεται επιχειρήσεις. Μας παρέχουν το φαγητό και το νερό μας με αντάλλαγμα χαρτονομίσματα. Ο άνθρωπος έγινε εξαρτημένος από το χρηματικό σύστημα καθώς στα αστικά κέντρα που μένουμε δεν μπορούμε ούτε να καλλιεργήσουμε το φαγητό μας, ούτε να βρούμε πόσιμο νερό.
Καθώς το χρηματικό σύστημα παγκοσμίως περνάει κρίση, τα χαρτονομίσματα άρχισαν να μειώνονται από τους ανθρώπους κι έτσι αναγκαστήκαμε να ψάξουμε για νέες μορφές αγοραπωλησίας όπως το ανταλλακτικό σύστημα και η επιστροφή σε καλλιεργήσιμα εδάφη. Παρόλο την κατάρρευση του χρηματικού συστήματος, δεν άλλαξε η νοοτροπία γύρω από την αγιοποίηση των χρημάτων. Σκοπός μας ήταν και παραμένει η απόκτηση των μαγικών χάρτινων κατασκευασμάτων. Ο σύγχρονος άνθρωπος χαίρεται όταν πιάνει χρήματα, όχι όταν βγαίνει ο ήλιος. Γιατί το φως πλέον αποτελεί δεδομένο λόγω του ηλεκτρικού ρεύματος, άρα ο ήλιος έγινε “ντεμοντέ”. Ο ήλιος όμως συμβολίζει την νέα αρχή, την ελπίδα μιας καλύτερης μέρας. Δίνει φως στην ψυχή μας, αγαθό που δεν μπορεί να μας χαρίσει το ηλεκτρικό ρεύμα. Ούτε αυτό μας συγκινεί. Η ελπίδα της καλύτερης μέρας μετριέται σε αύξηση της εισροής των χαρτονομισμάτων στα πορτοφόλια μας. Τα χαρτονομίσματα με τη σειρά τους ταυτίζονται με την απόκτηση των καινούργιων gadgets και ενδυμάτων. Αποσκοπούμε λοιπόν στην απόκτηση υλικών αγαθών που δεν είναι ούτε καν απαραίτητα για την πορεία της ζωής μας.
Δυστυχώς με την οικονομική κρίση η σχέση μας με το πού ξοδεύουμε τα χρήματα δεν άλλαξε. Οι περισσότεροι άνθρωποι ψωνίζουν ανεξέλεγκτα πλεονασματικά ρούχα, αξεσουάρ, νέα τεχνολογικά προϊόντα, και ως αντιστάθμισμα ξοδεύουν ελάχιστα στο φαγητό. Προτιμούν να στερούνται βασικών ειδών διατροφής για να φαίνονται “μες στη μόδα” στον κοινωνικό περίγυρο. Γιατί το τί τρώει καθένας σπίτι του δεν φαίνεται προς τα έξω. Αν κυκλοφορείς όμως με περσινό μοντελάκι; Το shopping therapy έγινε μια ψυχολογική αρρώστια. Η ζωή μας εξαρτάται από πόσα χαρτονομίσματα έχουμε, άρα και πόσα νέα άχρηστα προϊόντα μπορούμε να εξασφαλίσουμε για να φαινόμαστε αρεστοί. Και λέω άχρηστα γιατί την επόμενη σεζόν τα πετάμε. Ξοδεύουμε επομένως με βάση ψυχολογικούς παράγοντες και όχι με την λογική. Πιστέψαμε στην θεωρία πως ο ευτυχισμένος άνθρωπος είναι εκείνος με το ξεχειλισμένο πορτοφόλι. Κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να αλλάζουν τρόπο σκέψης και να επαναξιολογούν τις πεποιθήσεις τους για τις ανάγκες της ζωής. Θα περάσουν χρόνια μέχρι να αλλάξουμε ως ανθρωπότητα…