Είναι τόσο όμορφο να ξυπνάω και να κοιμάμαι με τη σκέψη σου, άλλωστε δεν κάνω κάτι άλλο από αυτό που συμβαίνει εδώ και τόσα χρόνια… Οι σκέψεις μου, τα όνειρα μου, οι τρέλες μου και όλη μου η ζωή έχουν εσένα μέσα πρωταγωνιστή… Κατάφερες κι έγινες πρωταγωνιστής των ονείρων μου, όποια κι αν είναι αυτά. Έγινες το πριν και το μετά, το θέλω και το μπορώ, με άλλα λόγια έγινες τα πάντα…
Ένας κόσμος με αγκάθια και στη μέση το λουλούδι το δικό μου, το λουλούδι της καρδιάς μου, φυλαγμένο στον κήπο της καρδιάς και των ονείρων μου… Ένα λουλούδι που με το άγγιγμα και την υφή του, μπορεί να με καθηλώσει… Δεν μπορώ να σε χαρακτηρίσω κάπως αλλιώς, άλλωστε όποτε προσπάθησα να το κάνω αυτό, απέτυχα παταγωδώς, γιατί απλά μπερδεύονται οι σκέψεις μου και τα λόγια μου χάνονται…
Πολλές φορές σου λέω πως σ’ αγαπώ και πως είμαι ερωτευμένη μαζί σου, χαμογελάς και μου λες ”δεν σε πιστεύω”… Δεν έχω πολλούς τρόπους για να το αποδεικνύω συνέχεια, πρώτον γιατί πιστεύω πως αυτό το έχω κάνει ήδη και δεύτερον γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να ανοίξω την καρδιά μου και να δεις πως χτυπάει στο άκουσμα του ονόματος σου… Για μένα ήσουν, είσαι και θα είσαι το κομμάτι της ζωής μου, η αύρα του σπιτιού μου, ο ορίζοντας στα ταξίδια μου…
Άργησα ίσως να καταλάβω πολλά πράγματα, όπως κι εσύ πιστεύω, όμως ποτέ δεν είναι αργά για να γίνουν οι σκέψεις πράξεις και τα όνειρα πραγματικότητα… Όλοι έχουμε όνειρα, άλλοι πιο μικρά, άλλοι πιο μεγάλα, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος που δεν ονειρεύεται… Μπορεί να παύει για κάποιο διάστημα όπως έπαψα κι εγώ, όμως τα όνειρα έχουν την ικανότητα να έρχονται και να μας βρίσκουν από μόνα τους…
Έτσι είναι αγάπη μου, ένας κύκλος είναι η ζωή μας κι εμείς θέλοντας και μη γυρίζουμε μέσα σε αυτόν μαζί της. Κάποιες φορές μπορεί ο κύκλος να σκοτεινιάζει και να μας φοβίζει το μετά και το γιατί, όμως δεν αργεί ποτέ να έρθει πάλι το φως της ελπίδας και η λαχτάρα της αγάπης… Γιατί όταν αγαπάς και ξέρεις πως άλλο τόσο αγαπιέσαι, τότε το φως έρχεται να πάρει το σκοτάδι σου…
Μου λες πως άλλαξα προς το καλύτερο και έχεις δίκιο… Άλλαξα, γιατί απλά αποφάσισα πως σε πολλά πράγματα πρέπει να έχεις και λίγη αναισθησία ώστε να τα προσπερνάς και να πηγαίνεις παρακάτω… Έπαψα να ασχολούμαι με πολλά κι έτσι κατάφερα σε μεγάλο βαθμό να βρω την ψυχική μου ηρεμία και να εστιάσω σε ότι πραγματικά αξίζει… Άφησα πίσω μου το άγχος και τους φόβους γιατί απλά κατέστρεφαν τη ζωή μου, τη ζωή μας…
Πήρα το μάθημα μου, ίσως με τρόπο απρόσμενο και απότομο, ίσως όμως ο τρόπος αυτός ήταν και ο λόγος για να αλλάξω, να σκεφτώ, να κλάψω, να πονέσω και τελικά να αναθεωρήσω…Αναθεώρησα όλα όσα έκανα πριν, για όλα όσα πάλευα, έβαλα πολλούς στον ”πάγο”, γιατί εκεί τους αξίζει να βρίσκονται, στον καταψύκτη της καρδιάς μου…Κι έτσι μέσα μου όλα άλλαξαν…
Οι αλλαγές δεν είναι δύσκολες ούτε και χρονοβόρες, στο μυαλό μας όμως μπορούν να γίνουν… Για αυτό από αυτά τα λίγα που πλέον ασχολούμαι, τα βλέπω με διαφορετικό μάτι, κέφι και ελπίδα… Οι ελπίδες μου όμως έχουν μέσα το όνομα σου, αγάπη μου…
…Οπότε μη με ρωτάς αν σ’ αγαπάω, απλά κοίτα το πρόσωπο μου που λάμπει όταν σε κοιτάζω…