Καλημέρα αγαπητοί σινεφίλ! Ελπίζω να είστε καλά 🙂 Δε ξέρω ειλικρινά τί να σχολιάσω για τα τεκταινόμενα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη χώρα μας. Οι επερχόμενες εκλογές είναι πολύ κρίσιμες και θα καθορίσουν, πιθανώς, το μέλλον της Ελλάδας μας. Εύχομαι να σταματήσουμε όλοι μας να σκεφτόμαστε ατομικά και να κοιτάξουμε συλλογικά τί πρέπει να κάνουμε. Το μέλλον διαφαίνεται ζοφερό και σε τέτοιες στιγμές οφείλουμε να δείξουμε αλληλεγγύη και να καταλάβουμε επιτέλους ότι δεν είναι το παν στη ζωή το χρήμα.
Άλλωστε τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν. Φροντίστε να δείχνετε κάθε μέρα το χαμόγελό σας στους γύρω σας, μεταδώστε θετική ενέργεια και αγάπη και θα αισθανθείτε καλύτερα. Κι αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, ας αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας!
Συγχωρείστε μου τον ”διδακτικό” χαρακτήρα του σημερινού μου άρθρου, δεν το παίζω ηθικολόγος, αλλά πληγώνομαι με την αδικία που βασιλεύει παντού, και ξέρω ότι ενοχλεί όλα τα νέα παιδιά.
Το άρθρο είναι κάπως ”μαμούθ”, αλλά θέλω – πώς να το κάνουμε δηλαδής;; – να σχολιάσω και τις νέες ταινίες που κυκλοφορούν.
1) Η ταινία που δεσπόζει αυτές τις μέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες, είναι φυσικά ο “Προμηθέας” του Ρίντλει Σκοτ. Είναι θρίλερ sci-fi ταινία, επιστημονικής φαντασίας που πραγματεύεται το ταξίδι μιας ριψοκίνδυνης ομάδας στο διάστημα, προκειμένου να αναζητήσουν τις απαρχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Ωστόσο συναντούν πολύ τρομακτικά πράγματα εκεί. Είναι καλή, εφετζίδικη, με το στοιχείο του τρόμου και αρκετά δουλεμένο φίλμ, ωστόσο πατάει στα χνάρια της πρώτης ταινίας του Ρ. Σκοτ ”άλιεν” του 1979. Θέτει φιλοσοφικά ζητήματα, όπως το νόημα της ύπαρξης της ζωής, αλλά εν τέλει αυτό που σου μένει είναι η περιπέτεια και τα τρελά εφέ. Καστ: Σαρλίζ Θερόν, Γκάι Πιρς, Νούμι Ράπας, Μάικλ Φασμπέντερ κ.α.
2) Το βαθύ μπλε του έρωτα: Η Ρέιτσελ Γουάιζ σε αυτήν εδώ την ταινία υποδύεται με ωραίο τρόπο μιαν ευαίσθητη, παντρεμένη με αυτοκτονικές τάσεις γυναίκα, που είναι παγιδευμένη ανάμεσα στη σύμβαση του γάμου της και τον πραγματικό έρωτα που βιώνει με τον εραστή της. Η ομορφιά της ταινίας έγκειται στο ότι εν τέλει αποδεικνύεται απρόβλεπτη, έχει λυρισμό, ωραία μουσική και ατμόσφαιρα. Διαδραματίζεται στο μεταπολεμικό Λονδίνο, γεγονός που βοηθά – θεωρώ – στη “σφιχτή” δομή της ταινίας. Η σκηνοθεσία είναι του Τέρενς Ντέιβις, ο οποίος διαχειρίζεται άψογα το έργο που αρχικά ήταν θεατρικό, δημιουργία του Τ. Ράτιγκαν. Μην τη χάσετε! Παίζουν ακόμη: Τομ Χίντλεστον, Σάιμον Ράσελ Μπιλ.
3)” Ο έρωτας κρατά τρία χρόνια” : Γαλλική παραγωγή του Φρεντερίκ Μπεϊγκμπεντέρ, που πραγματεύεται τον έρωτα και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που συχνά συμβαίνουν εξαιτίας του. Πόσο μπορεί να διαρκεί ο έρωτας; Η ταινία αρχίζει απροσδόκητα με ένα απόσπασμα συνέντευξης περί έρωτος του συγγραφέα Τσαρλς Μπουκόφσκι. Ο Γκασπάρ Προυστ υποδύεται τον νευρικό, παρορμητικό κριτικό λογοτεχνίας, που γίνεται απροσδόκητα πετυχημένος συγγραφέας όταν από σπόντα γράφει ένα έργο με τον τίτλο της ταινίας μας. Το βιβλίο του γίνεται μπεστ σέλερ και είναι εμπνευσμένο από την αποτυχημένη πρώην σχέση του. Στην πορεία όμως μπλέκεται ερωτικά με την πρώην (Λουίζ Μπουργκουάν) του ξαδέρφου του, η οποία είναι ακριβώς αντίθετη από εκείνον: γεμάτη ζωή και αποφασιστικότητα. Όταν μπλέκουν λοιπόν αυτοί οι δυο, δημιουργούν ένα αντιφατικό ζευγάρι. Ωραίες ατάκες, χιούμορ, ρομαντισμός, ειρωνεία και μέσα σε όλα αυτά, πρωταγωνιστής ο έρωτας. Μπορείτε να σκεφτείτε κάτι καλύτερο;
Θα τα πούμε την επόμενη Πέμπτη, μέχρι τότε πολλά φιλιά, και καλή ψήφο!!! 🙂