Χάνος Ρέγγας – Συνέντευξη με τον Πλάτωνα

O Χάνος Ρέγγας, ο δημοσιογράφος των πνευμάτων, μετά το αρνί και τα πασχαλινά αυγά το ξαναέριξε στη δουλειά.

– Κύριε Πλάτων τι να πω για σας, έχετε φιλοσοφήσει τα πάντα, το έργο που αφήσατε είναι τεράστιο δεν ξέρω τι να πρωτοαναφέρω ούτε τι να ερωτήσω, σήμερα λέω να το αφήσω ελεύθερο το θέμα, πείτε μας οτιδήποτε εσείς επιθυμείτε, αν δεν έχετε αντίρρηση.

– Ευχαριστώ και δράττομαι της ευκαιρίας. Σήμερα ζούμε σε μια εποχή μεταίχμιο από την επανάσταση της τεχνολογίας στην επανάσταση της συνειδήσεως των ανθρώπων και είναι μια εποχή πολύ δύσκολη για όλο τον κόσμο πέραν αυτών των ελαχίστων εξαιρέσεων που τα έχουν ξεπεράσει. Θα ήθελα λοιπόν να ομιλήσω περί την σκέψην. Τη δύναμιν της σκέψεως  η οποία φυσικά δημιουργεί αλλά μπορεί και να καταστρέψει. Επειδή τα παραδείγματα είναι απλοποιημένες ιδέας ενός θέματος και εγώ σήμερα θα ομιλήσω με τα ταύτα.

Ας πάρουμε μια παραδοσιακή οικογένεια να την τοποθετήσουμε στη σημερινήν εποχή. Ο πατέρας, η μητέρα και δύο παιδιά σε ηλικιακή φάση  σκέψης και συνειδήσεως. Η μητέρα εργάζεται στο σπίτι φροντίζοντας τα της καθημερινότητας, ο πατέρας άνεργος στο σπίτι και έξω πού και πού σε κάποιο μεροκάματο διάσπαρτο και τα παιδία στο σχολείο και στο σπίτι. Έχουνε πάρει δάνειο για το σπίτι το οποίο είναι απλήρωτο αρκετούς μήνες και τα έξοδα ανταπεξέρχονται αλλά μετά δυσκολίας. Μια συνηθισμένη κατάσταση όπως καταλαβαίνεις  στην οποία ας υποθέσουμε ότι υπάρχει και αρνητικότης εις την σκέψην από την αρχή ως το τέλος , κάθε στιγμή, κάθε ώρα,  όλη την ημέρα, κάθε μέρα.

Ας πούμε ότι έχουμε την μυστική κλειδαρότρυπα που μπορούμε να ακούμε τις σκέψεις για ένα προκαθορισμένο διάστημα 13 ημέρες,  οπού η οικογένεια  αυτό το διάστημα είναι συνέχεια μέσα στο σπίτι με άσχημη διάθεση και χωρίς επισκέψεις.  Την 1^η  ημέρα ο άντρας και πατέρας « δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, είμαι άχρηστος» η αρνητικότης αυτή φυσικά εσωτερικεύεται και προωθείται σε όλες του τις υποχρεώσεις και αντιδράσεις ,την 2^η ημέρα η γυναίκα του και μητέρα «αν είχα παντρευτεί τον τάδε θα ήμουν πολύ καλύτερα τώρα δεν θα αναγκαζόμουν να ζητιανεύω» και εννοεί την ευσπλαχνία συγγενών και φίλων. Αναφέρω μια φορά την κάθε σκέψη, η οποία φυσικά διογκώνεται με γεωμετρική πρόοδο. Την 3^η ημέρα αρχίζει η κατά μέτωπον αντιπαράθεση του ζευγαριού, πετώντας σφήνες ο ένας στον άλλον και κάνοντας νύξεις για πράγματα που ξέρουν ότι θα ενοχλήσουν, θα πληγώσουν και θα θυμώσουν. Την 4^η ημέρα ο άντρας και πατέρας «καλά μου έλεγαν οι φίλοι μου αν δεν παντρευόμουν  θα ήμουν καλύτερα» την 5^η ημέρα η γυναίκα του και μητέρα «αυτος δεν αξίζει ούτε εμένα ούτε τα παιδιά μου, του πέφτουμε πολύ» στο εντωμεταξύ η σχέση τους έχει επιδεινωθεί και δεν προσέχουν την συμπεριφορά τους ούτε μπροστά στα παιδιά τους. Την 6^η ημέρα το μεγαλύτερο παιδί «δεν είναι πατέρας μου αυτός, πως φέρεται έτσι στην μητέρα μου, τον μισώ» την 7^η ημέρα ο πατέρας κοντράρεται μαζί του για ένα θέμα άνευ σπουδαίας σημασίας και μιλάνε πολύ άσχημα ο ένας στον άλλον. την 8^η ημέρα σκέφτεται ο πατέρας «αυτά είναι ίδια η μάνα τους, τι περιμένεις τέτοια που είναι τα έκανε σαν τα μούτρα της». Εντωμεταξύ η κόντρα ανάμεσα στους γονείς με το παιδί μες στη μέση συνεχίζεται. Την 9^η ημέρα το  δεύτερο παιδί, κορίτσι, σκέφτεται «δεν είναι  πατέρας μου αυτός, ούτε δουλεύει ούτε ασχολείται μαζί μας , το μόνο που κάνει είναι να φωνάζει συνέχεια» την 10^η ημέρα μπαίνει και αυτή μες στην μέση ψάχνοντας για μια αφορμή ώστε να εξωτερικεύσει όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα τα οποία έχουν διογκωθεί λόγω σκέψεων και των μετέπειτα  καταστάσεων. Την 11^η ημέρα η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, οι βωμολοχίες πάνε και έρχονται, η μητέρα ξεσπάει και κλαίει μπροστά στα παιδιά ξεσπώντας και βρίζοντας τον πατέρα. Την 12^η ημέρα τα παιδιά βρίζουν τον πατέρα κατάμουτρα λέγοντάς του ότι δεν είναι πατέρας, δεν είναι  τίποτα, είναι άχρηστος και καλύτερα να εξαφανιστεί. Την 13^η ημέρα ο πατέρας αδυνατεί να ανταπεξέλθει και γίνεται αυτόχειρας. Που καταλήγουμε?  Η σκέψη κατέστρεψε και διαμέλισε μια οικογένεια,

Η σκέψη έχει καταστρέψει ανθρώπους, κοινωνίες, ολόκληρες χώρες, έχει μεγαλύτερη  δύναμη από το χειρότερο όπλο που έχει ποτέ κατασκευαστεί. Η σκέψη  είναι πιο γρήγορη από την ταχύτητα του φωτός και μπορεί να φτάσει ακόμα και σε μέρη που δεν έχει πατήσει ποτέ κανένα πόδι. Πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε την σκέψη και όχι να μας ελέγχει αυτή. Πρέπει να ηρεμούμε, να αγαπάμε τη σιωπή , να βλέπουμε τα πράγματα θετικά και να εντάξουμε την ευθυμία στις ζωές μας. Όταν σε μια δύσκολη στιγμή αντί να φιλονικήσεις εσύ δεις τα πράγματα θετικά και απαντήσεις με αστείο εκείνη την στιγμή έχεις πετύχει τον διαλογισμό.