Μπορεί μια εβδομάδα κατασκήνωσης στην ύπαιθρο να συμβάλει στην επαναφορά των βιολογικών ρολογιών μας στα φυσιολογικά επίπεδα;
Πρώτα, ας εξηγήσουμε. Γενικότερα, είμαστε βιολογικά προγραμματισμένοι να κοιμόμαστε τις ώρες που λείπει ο ήλιος. Τα βιολογικά μας ρολόγια είναι ρυθμισμένα ώστε η ανατολή και η δύση του ηλίου να σημαίνουν την αρχή και το τέλος μίας ημέρας. Μία ορμόνη συγκεκριμένα, η μελατονίνη, φαίνεται να ελέγχει τις ώρες του ύπνου μας.
Το πρόβλημα βρίσκεται στις ώρες του ύπνου που έχουν οι περισσότεροι στο σύγχρονο κόσμο. Μετά τη δεκαετία του 1930, η ευρεία χρήση του ηλεκτρισμού επέτρεψε στους ανθρώπους να κοιμούνται πολύ αργότερα απ’ ότι θα κοιμούνταν σε προηγούμενα χρόνια, χάρη στο τεχνητό φως. Αυτό οδήγησε στη διαταραχή του ύπνου με αλλαγή του βιολογικού ρολογιού. Tϊ σημαίνει πρακτικά διαταραχή του βιολογικού ρολογιού; Σημαίνει ότι οι ώρες του ύπνου δεν συμφωνούν με τα συνήθη επίπεδα μελατονίνης. Με αποτέλεσμα τις διαταραχές ύπνου.
Ποιά είναι η λύση σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα; Η κατασκήνωση! Βρετανοί ερευνητές παρακολούθησαν τα επίπεδα μελατονίνης και ύπνου εθελοντών σε πείραμα διάρκειας μίας εβδομάδας, σε μία κατασκήνωση. Έχοντας επιτρέψει ως μόνη πηγή φωτός τη φωτιά, παρακολούθησαν τους εθελοντές. Παρατήρησαν ότι το βιολογικό ρολόι τους επανήλθε στα αρχικά επίπεδα. Ενώ οι εθελοντές σε ζωή της πόλης θα κοιμούνταν λίγο μετά τις 12 και θα ξυπνούσαν περίπου στις 8, στην κατασκήνωση συγχρόνισαν τα ωράρια του ύπνου τους με τη ανατολή και τη δύση του ηλίου.
Μάλιστα η αλλαγή ήταν μεγαλύτερη στις λεγόμενες κουκουβάγιες, στους εθελοντές που κοιμούνταν πιο αργά τη νύχτα κατά τη καθημερινή ζωή τους. Η συνολική διάρκεια του ύπνου δεν άλλαξε.
