Το 1848 ο John Everett Millais δημιούργησε μαζί με τους Dante Gabriel Rossetti και William Holman Hunt την ‘αδελφότητα των Προραφαηλιτών’. Ήταν μια ομάδα που απαρτιζόταν κυρίως από Άγγλους ποιητές και ζωγράφους, υποστηρικτές της ανανέωσης της ζωγραφικής μέσω της μίμησης Ιταλών ζωγράφων, προγενέστερων του Ραφαήλ.
Η ”Οφηλία” είναι πίνακας του John Everett Millais, εμπνευσμένος από το έργο ”Άμλετ” του Shakespeare. Πρόκειται για την τραγική ηρωίδα, η οποία χάνει τα λογικά της όταν μαθαίνει ότι ο Άμλετ σκότωσε, από λάθος, τον πατέρα της και καταλήγει στο ποτάμι. Ο πίνακας του Millais παρουσιάζει το πορτραίτο μιας γυναίκας που κείτεται νεκρή μέσα στο ποτάμι.
Η γυναίκα που πόζαρε για τον πίνακα, 19 ετών τότε, ονομαζόταν Elizabeth Siddal. Διάσημο μοντέλο της εποχής και σύζυγος του επίσης προραφαηλίτη Dante Gabriel Rossetti, του οποίου υπήρξε μούσα.
Η δημιουργία του πίνακα από τον Millais ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1851, ολοκληρώθηκε το 1852 και αποτελούνταν από δύο μέρη.
Αρχικά ο Millais ζωγράφισε ζωντανά το τοπίο που βρισκόταν σε έναν παραπόταμο του Τάμεση και στη συνέχεια πρόσθεσε το μοντέλο.
Οι μήνες περνούσαν και ο χειμώνας έφτασε. Η Siddal πόζαρε για τον πίνακα, για 5 συνεχόμενους μήνες, μέσα σε μια μπανιέρα στην οποία ο Millais είχε τοποθετήσει λάμπες (για να είναι θερμά τα νερά) φορώντας το φόρεμα της προκειμένου να αποτυπωθεί στον πίνακα, όσο το δυνατόν καλύτερα, η αίσθηση του υγρού στοιχείου, της κίνησης των μαλλιών και του φορέματος. Κάποια στιγμή όμως οι λάμπες έσβησαν και το νερό πάγωσε. Ο Millais δεν το αντιλήφθηκε, ενώ η Siddal δεν έκανε την παραμικρή νύξη μένοντας ακίνητη για ώρες μέσα στο νερό. Η Siddal έπαθε πνευμονία, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει την ενδεδειγμένη -για την εποχή- θεραπεία που ήταν το λάβδανο, ένα μείγμα όπιου και αλκοόλ, στο οποίο τελικά εθίστηκε.
Το 1861 κατάφερε να μείνει έγκυος από τον Rossetti φέρνοντας στον κόσμο όμως, ένα νεκρό παιδί. Έτσι, όταν ένα χρόνο αργότερα πληροφορήθηκε ότι είχε μείνει έγκυος για δεύτερη φορά, οδηγήθηκε στο θάνατο από υπερβολική δόση.
Ο Rossetti, επίσης εθισμένος στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ, αποφάσισε να θάψει μαζί της τα χειρόγραφα απο την ποιητική συλλογή που ετοίμαζε εκείνη την περίοδο. Επτά χρόνια αργότερα όμως, όταν ο πόνος είχε απαλυνθεί, προέβη σε εκταφή ώστε να πάρει πίσω τα γραπτά, τα οποία εξέδωσε σε ποιητική συλλογή μαζί με τα καινούρια ποιήματα του.
Η ”Οφηλία” είναι ίσως ο πιο διάσημος πίνακας της Βικτωριανής Εποχής. Πολλά στοιχεία του πίνακα πιστεύεται ότι έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Έτσι, οι παπαρούνες που κρατά η Οφηλία συμβολίζουν τον ύπνο-θάνατο, οι πανσέδες τον ανεκπλήρωτο έρωτα, οι μαργαρίτες και οι βιολέτες το θάνατο και τα τριαντάφυλλα τον έρωτα και τη νεότητα.
