Ας δούμε συνοπτικά ποια είναι τα πολύ γνωστά πλέον σε όλους μας εργαλεία του ΟΟΣΑ!
Το πρώτο «εργαλείο» είναι η ίδια η θεσμική–παρεμβατική δυνατότητα του κράτους να «ρυθμίζει» πλήθος αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, να επαναρυθμίζει τον εαυτό του, να δημιουργεί αναβαθμούς γραφειοκρατίας, να αλλάζει το χρηματικό μέγεθος της κρατικής εγγύησης για την κοινωνική ασφάλιση, να διευρύνει την αγορά εργασίας σε περιοχές ανεξάρτητης εμπορευματοπαραγωγής και ελευθεροεπαγγελματικού βιοπορισμού.
Εδώ δεν πλήττονται μόνο οι κρατικοδίαιτες συντεχνίες, αλλά το σύνολο της μεσαίας και κατώτερης μικροαστικής τάξης, είτε είχε σχέση με το δημόσιο είτε δεν είχε.
Το δεύτερο «εργαλείο» είναι οι τράπεζες, και μάλιστα οι τέσσερις συστημικές τράπεζες οι οποίες, ανακεφαλαιοποιούμενες θα επιστρέψουν και τυπικά στον ιδιωτικό τομέα. Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο ξεκάθαρα. Η ΤτΕ, δηλαδή η ίδια η ΕΚΤ, επιθυμεί τον έλεγχο όλης της οικονομίας μέσω της διαχείρισης των όποιων νέων δανειοδοτήσεων και ως προς στο δημόσιο (αγορά βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων τίτλων) και ως προς τον ιδιωτικό τομέα (κυρίως σε εξαγωγικές επιχειρήσεις και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους).
ο τρίτο «εργαλείο» είναι η ίδια η επιχείρηση, όποιο μέγεθος και αν έχει αυτή, αρκεί να απασχολεί κάποιον αριθμό μισθωτών εργαζομένων και να μην είναι ατομική ή οικογενειακή. Όλες οι ρυθμίσεις του νέου θεσμικού καθεστώτος που αγγίζουν μισθούς, συντάξεις, απολύσεις, τριετίες, ωριμάνσεις αλλά ακόμα και αυτές που αφορούν τα ωράρια, την κυριακάτικη λειτουργία των μαγαζιών, την ενοικιαζόμενη εργασία και τη χρήση της ακόμα και σε δημόσια έργα κ.α, έρχονται να καταστήσουν την επιχείρηση ως τον απόλυτο τόπο επιβολής της καπιταλιστικής συνθήκης.
Μπορεί οι νέοι κατώτατοι μισθοί να είναι σε επίπεδα βαλκανικών χωρών, αλλά οι πραγματικές αμοιβές είναι ακόμα χαμηλότερες, κι αυτό γιατί στο εσωτερικό των επιχειρήσεων βασιλεύει το διευθυντικό δικαίωμα και οι ad hoc εφαρμογές των θεσμικών ρυθμίσεων
Όμως για να τα λέμε όλα είναι σωστό να πούμε κλείνοντας πως ο ΟΟΣΑ έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα και μόνο και όταν μια χώρα φτάσει στο σημείο να παίρνει μέτρα από την εργαλειοθήκη αυτού,δεν βαίνουν καλώς τα πράγματα και η οικονομία της χώρας δεν θα έχει πολλές ελπίδες ανάκαμψης.Ο ΟΟΣΑ τα έλεγε χρόνια τώρα αλλά κανείς δεν τον άκουγε και οι συνέπειες έχουν έρθει σε πιο σφοδρή μορφή.
