Είναι καλό να αγαπάς και να συμπονάς! Είναι καλό να προσέχεις πριν βρίσεις, πριν χτυπήσεις πριν βλάψεις. Να το σκεφτείς πολύ πριν τολμήσεις να κακοποιήσεις ακόμα και λεκτικά κάποιον-κάποια. Ποτέ δε μπορείς να φανταστείς ούτε στο ελάχιστο πως μπορεί ακόμα και το πιο δυνατό φαινομενικά πρόσωπο να λυγίσει και να υποφέρει εξαιτίας σου, απλώς και μόνο για να βγάλεις τα προσωπικά σου ή για να σπάσεις πλάκα.
Πέρα από την ατομική προσπάθεια πρέπει να αρχίσουμε να λέμε και ομαδικά, συλλογικά ναι. Να λέμε ναι στη συνεννόηση. ΝΑΙ στην ευγενική και κόσμια διαφωνία. Να δεχόμαστε το διαφορετικό και να θεωρούμε υποχρέωσή μας τη βοήθεια του συνανθρώπου μας και όχι κάποιου είδους φιλανθρωπία. Μπορούμε ανά πάσα ώρα και στιγμή να βρεθούμε και εμείς στη θέση του οποιουδήποτε! Οι μέρες μας είναι τόσο δύσκολες και αυτό που με πληγώνει παραπάνω είναι ο διαχωρισμός των Ελλήνων σε διάφορα μέτωπα. Χωριστήκαμε σε ρατσιστές, εθνικιστές, φιλάνθρωπους, απάνθρωπους, συριζαίους, νεοδημοκράτες, ευρωπαίους, αντι-ευρωπαίους και πάει λέγοντας. Αν δεν υπάρχει ένωση δεν κερδίζει το καλό. Θα βασανιζόμαστε και θα δημιουργούνται συνέχεια προβλήματα. Ας αρχίσουμε να βλέπουμε πως είναι καλό να έχουμε ο καθένας τη δική του γνώμη και φωνή αρκεί να συζητάμε και να τα βρίσκουμε ήρεμα και πολιτισμένα. Ας δούμε πως αν όλοι μαζί καταφέρουμε να έχουμε ένα κοινό στόχο ως λαός θα νικήσουμε και θα τα βγάλουμε καλύτερα πέρα. Φτάνουν πια όλες αυτές οι κακίες ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η σταύρωση του ενός από τον άλλον. Το πρόβλημα είναι αλλού και όχι μεταξύ μας. Είναι κάτι το οποίο με κούρασε πάρα πολύ στο facebook και κατά καιρούς διαλέγω να απέχω. Πίσω ξανά λοιπόν με γεμάτες μπαταρίες για να το περάσουμε μαζί!
