Οι ταινίες που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα επηρεάζουν αρκετά τους θεατές, γιατί σκέφτονται ότι μπορεί κάτι παρόμοιο να συμβεί και στους ίδιους. Η σκέψη αυτή συνήθως τρομοκρατεί όσους βλέπουν ταινίες τρόμου. Μπορεί, όμως, να γεννηθεί και σε παραγωγές που δείχνουν άτομα με σοβαρές ασθένειες. Σε αυτή την δεύτερη κατηγορία ταινιών ανήκει και το Brain on Fire.
Η Susannah Cahalan (Chloë Grace Moretz) είναι μία είκοσι ενός ετών δημοσιογράφος, που έχει όλα όσα θέλει στη ζωή της. Οι γονείς της Tom (Richard Armitage) και Rhona (Carrie-Anne Moss) είναι δίπλα της, ενώ εκείνη ζει μόνη της και ανεξάρτητη στη Νέα Υόρκη, εργάζεται στην δουλεία των ονείρων της με άριστους συνεργάτες και φίλους, κυρίως την Margo (Jenny Slate) και τον Richard (Tyler Perry) και επίσης έχει βρει τον έρωτα στο πρόσωπο του Stephen (Thomas Mann). Όλα, όμως, θα αλλάξουν όταν αρχίζει να έχει περίεργα συμπτώματα και καθώς σιγά σιγά χειροτερεύουν, διάφοροι γιατροί δυσκολεύονται να βρουν την αιτία της εμφάνισής τους.
Σκηνοθέτης είναι ο Gerard Barrett. Είναι προφανές ότι ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στις σκηνές που παρουσιάζονται τα συμπτώματα της εγκεφαλίτιδας από την οποία υπέφερε. Τις φορές που έχει έντονο πονοκέφαλο, η κάμερα στριφογυρίζει, κίνηση που συμβολίζει τον πόνο που αισθάνεται στο κεφάλι της. Στην ίδια περίπτωση, ακούγονται έντονες μελωδίες και ήχοι που δείχνουν άμεσα το πόσο άσχημα αισθάνεται. Επίσης, με την βοήθεια του JC Bond, που είναι υπεύθυνος για το μοντάζ, όταν εξαιτίας της κόπωσης δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, τα πρόσωπα μπροστά της θολώνουν και είναι σαν να τους βλέπει διπλούς. Παράλληλα, υπάρχουν στιγμές που οι φωνές των προσώπων που μιλούν σταματούν κατά διαστήματα να ακούγονται δυνατά και καθαρά, ακριβώς επειδή δεν μπορεί να επικεντρωθεί σε αυτούς όσο και αν θέλει. Όλες αυτές οι τεχνικές βοηθούν στο να προβληθούν πιο ζωντανά οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε η Susannah λόγω της εγκεφαλίτιδας.
Πέρα από τις κινηματογραφικές αυτές τεχνικές, το σενάριο συνέβαλε στο να περάσει το μήνυμα της ταινίας. Για το σενάριο υπεύθυνος είναι και πάλι ο Gerard Barrett εμπνευσμένος από την αυτοβιογραφία της Susannah Cahalan. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι οι συζητήσεις κυλούν ομαλά και όλα ακούγονται φυσικά. Αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι υπάρχουν σκηνές που είναι άκρως ρεαλιστικές με τους ηθοποιούς να φωνάζουν, να κλαίνε και να τσακώνονται, αντιδράσεις εντελώς δικαιολογημένες λόγω της αγωνίας και του πόνου που έχουν για την κατάσταση της Susannah.
Ως πρωταγωνίστρια δεν γίνεται να μην αναφερθεί και η συμβολή της Chloë Grace Moretz. Πρόκειται για μια νεαρή ηθοποιό με μεγάλη εμπειρία και όχι άδικα. Και σε αυτή την ταινία αποδεικνύει το υποκριτικό της ταλέντο, καθώς είναι πειστική και ξεπερνάει εύκολα τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις του ρόλου.
Θα πρέπει, όμως, να δούμε και τα αρνητικά στοιχεία της ταινίας. Καταρχάς, υπάρχουν σκηνές που θα μπορούσαν να παραλειφθούν, καθώς δεν συνεισφέρουν στο νόημα ή την εξέλιξη της ιστορίας. Παράδειγμα για αυτό αποτελούν διάφορες σκηνές που η Susannah βρίσκεται στο σπίτι της μητέρας της, δεν έχει τι να κάνει, περιπλανιέται στο σπίτι και αφού ασχολήθηκε με διάφορα άσκοπα πράγματα άρχισε να κόβει με ένα κοφτερό μαχαίρι μερικά πορτοκάλια. Επιπλέον, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι εμφανίζεται κάπως επιφανειακά ο τρόπος με τον οποίο η ασθένεια της Susannah επηρεάζει τους γύρω της. Υπάρχουν σημεία που δείχνει τους συγγενείς και τους αγαπημένους απλά για να χαλαρώσει ο θεατής από τις εντάσεις. Σίγουρα τους δείχνει να στενοχωριούνται και να κλαίνε, αλλά χωρίς να εμβαθύνει στα συναισθήματα τους.
Συνοπτικά, το Brain on Fire είναι μια ταινία που μπορούν όλοι να την χαρούν, να μάθουν για την ασθένεια της εγκεφαλίτιδας και να εντυπωσιαστούν με την αποφασιστικότητα των ανθρώπων να βοηθήσουν όχι μόνο τους άλλους αλλά και τον εαυτό τους.
https://www.youtube.com/watch?v=BYQBZxd6OTw