Έχω αρκετό καιρό να γράψω εδώ… Ενώ είχα χρόνο κάποιοι λόγοι με κρατούσαν πίσω… Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, να αποτυπώσω τις σκέψεις μου να διασκεδάσω, να ακούσω μουσική… Σιγά σιγά όμως προσπαθώ να βρω πάλι τον παλιό μου εαυτό και νιώθω τόσο μα τόσο όμορφα. Όλο αυτόν τον καιρό διάφορες σκέψεις περάσαν από το μυαλό μου και από το δικό σου ίσως…
Πες μου ειλικρινά πόσες φόρες δεν έχεις αναρωτηθεί πως θα ήταν να ξυπνήσεις μια μέρα και να κάνεις πραγματικότητα όλα αυτά που τα πρέπει απαγορεύουν…
Πόσες φορές δεν άφησες κάτι στην άκρη μετανιώνοντας για μια ζωή…
Σκέψου καλά ότι όλα θα ήταν διαφορετικά αν είχες ακούσει το κάλεσμα μέσα σου…
Μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου και να νιώσεις τα θέλω σου…
Μπορείς να σκεφτείς ότι χρειάζονται λίγα δευτερόλεπτα θάρρους…
Εκείνα τα δευτερόλεπτα που έρχεσαι κοντά στα όρια σου…
Πόσες φορές δεν μετάνιωσες που δεν ταξίδεψες όταν είχες την ευκαιρία
Πόσες φορές στη ζωή σου, ήθελες να πεις όχι, αλλά τελικά είπες ναι;
Πόσες φορές μετάνιωσες που έδειξες δειλία…
Πόσες φορές δεν ήθελες να κάνεις κάτι… αλλά είπες τελικά εντάξει θα το κάνω;
Πόσες φορές επιτρέπεται να γυρίσεις κι άλλες πόσες να πεις «ως εδώ ήταν, τέρμα»;
Πόσες φορές ήθελες να πάρεις μια βαθιά ανάσα για μπορέσεις να συνεχίσεις ότι κάνεις…
Πόσες φορές στενοχωρήθηκες που δε είπες όλη την αλήθεια για κάτι…
Πόσες φορές άφησες μια άσχημη μέρα να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι έχεις μια άσχημη ζωή… Μια χάλια μέρα δεν σημαίνει κάτι… Μπορεί αύριο να είναι ίσως και η καλύτερη μέρα της ζωής σου…
Πόσες φορές εμπιστεύτηκες ανθρώπους που δεν ήταν αυτό που φαίνονται από ότι πίστευες αρχικά.
Πόσες φορές πήρες μια μεγάλη απόφαση όταν ήσουν θυμωμένος.
Πόσες φορές ήσουν δεύτερος στη ζωή κάποιου ενώ ξέρεις ότι είσαι αρκετά καλός για να είσαι πρώτος στη ζωή κάποιου άλλου.
Πόσες φορές τα ‘χεις παρατήσει χωρίς καν να έχεις προσπαθήσει μια δεύτερη φορά…
Πόσες φορές άφησες τον εαυτό σου απομονωμένο στην απραξία και την απόγνωση…
Πόσες φορές δεν προσπάθησες να αλλάξεις για να εντυπωσιάσεις κάποιον. Το καλύτερό θα ήταν να αλλάξεις επειδή σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και σε οδηγεί σε ένα καλύτερο μέλλον.
Πόσες φορές δεν άκουσες την καρδιά σου, παρά μόνο το τι θα σου πουν οι άλλοι. Στο τέλος της μέρας εσύ είσαι αυτός που πρέπει να ζήσει με τις αποφάσεις σου, όχι αυτοί. Στο κάτω κάτω ελευθερία είναι πραγματικά να μην νοιάζεσαι για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα.
Πόσες φορές όλα όσα δεν έχεις πει είναι αιτία να χάσεις ίσως αυτόν που αγαπάς…
Πόσες φορές θυσίασες ανθρώπους για πράγματα…
Πόσες φορές κράτησες κακία μέσα σου για κάποιον… Δεν υπάρχει από αυτό, μεγαλύτερη σκλαβιά. Κοίταξε μόνο εσύ, τη συνείδησή σου να έχεις καθαρή. Να είσαι εντάξει, εσύ με την ψυχή σου.
Πόσες φορές δεν έβαλες στο περιθώριο τα δικά σου όνειρα για να υποστηρίξεις τα όνειρα των άλλων.
Πόσες φορές ντράπηκες να κάνεις αυτό που σου ‘ρχεται μπροστά σε κόσμο.
Πόσες φορές φορές φοβήθηκες να πεις το “Σ’ αγαπώ” και μετά από χρόνια κατάλαβες πως αυτό δεν λέγεται για να να σου επιστραφεί, αλλά γιατί η αγάπη πρέπει απλά να εκδηλώνεται.
Πόσες φορές δεν μετάνιωσες που δεν εγκατέλειψες μια κακή σχέση νωρίτερα
Πόσες φορές ήσουν εγωιστής και δεν το παραδέχτηκες…
Πόσες φορές κρύφτηκες πίσω από ψεύτικα χαμόγελα, για να μην σε καταλάβουν.
Αυτή είναι η ζωή μας. Αυτή, κατάντησε να είναι… Χάσαμε τον πραγματικό λόγο ύπαρξης μας. Χάσαμε τον προορισμό μας… Ας αναθεωρήσουμε επιτέλους τον τρόπο με τον οποίο ζούμε. Ας αναθεωρήσουμε την στάση μας… Πριν είναι αργά. Ο καθένας μας μας κρύβει μέσα του τα δικά του μοναδικά όνειρα. Παλέψτε για αυτά, μην τα εγκαταλείπετε λοιπόν και μην αφήνετε κανένα να τα θάβει… Ξεκίνα τις αλλαγές πριν τα χρόνια περάσουν και μετανιώνεις.