Μια λέξη, τεράστια σημασία, με φως ψυχής.
Μάνα, μαμά, μαμάκα, μανούλα, μητέρα, μητερούλα.
Πόσες και πόσες λέξεις δε βγαίνουν απ’ τα στόματά μας, όταν θέλουμε να δείξουμε και να μεταφέρουμε την απέραντη αγάπη μας,την τόση μας φροντίδα και την απεριόριστη και διαρκή μας συμπάθεια και στήριξη, υποστήριξη και διατήρηση.
Τα συναισθήματα πολλά, έντονα, βαθειά, μα κυρίως επικρατεί και συντηρείται χρόνια τώρα αυτή η κολώνια, που ονομάζεται, δέσιμο, δεσμός, ψυχική ένωση.
Αξεπέραστο σε μερικούς το σύνδρομο, να το πω, του ομφάλιου λώρου.
Δύσκολα κόβεται, απομονώνεται και αποσπάται, εφόσον και οι δυο πλευρές, νοιώθουν τις ανάγκες, τις αμοιβαίες παραχωρήσεις, ώστε να εντείνονται οι προσπάθειες,προς μονιμοποίηση αυτής της καταστάσεως.
Δυσεύρετες αξίες, ιδανικά, ανθρώπινα αισθήματα, καταβολές, υπερβολές, αλλά κυρίως, το δέσιμο της μάνας με τα παιδιά και ιδιαίτερα με τους γιους, τους λεβέντες τους, που ίσως και να γίνουν χωρίς να το θέλουν και να το επιλέξουν, ουραγοί και βοηθοί, αρωγοί, σε καταστάσεις, συμπεριφορές μάλλον υπό λανθάνουσες βλέψεις και προβλέψεις.
Κι όμως το όνομα αυτό, η λέξη από μόνη της, προφέρεται και συμπεριφέρεται, με την ανάλογη αξία και εκτίμηση,με την αρμόζουσα αγάπη, φροντίδα και έλξη, χωρίς αναπαμό.
Ελξη απέναντι σε θεσμούς, δεσμούς, προσελκύει και ελκύει τα προςόντα και τα πρόσωπα αυτών που αγαπάει, που λατρεύει και κυρίως, αυτών που θέλει και επιδιώκει να καταστήσει τον εαυτό της υπεύθυνο και ποτέ ανεύθυνο, απέναντι στις δικαιοδοσίες και στα δικαιώματα των παιδιών της, των σπλάχνων της και των βλασταριών της.
Μα όσο και να το θέλουμε, όσο και να το επιδιώκουμε, το μονο βέβαιο και σίγουρο είναι πως η λέξη αυτή, θα μας ακολουθεί, μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας.
Πάντα η μάνα, ο γονιός θα ζει και θα αναπνέει για τον καθαρό αέρα των παιδιών του,για τη φύση και τα όνειρα που πρέπει και δύναται να του προσφέρει και να του παρέχει τα πάντα.
Τα πάντα που θα μπορεί και θα είναι ικανός και σε θέση να παρέχει και να κατέχει, με δύναμη, θάρρος και παρρησία,της ψυχής και της όλης της υπόστασης και παρουσίας.
Είτε είναι η μάνα η βιολογική, είτε της καρδιάς, μία και μοναδική θα στέκει, δίπλα μας, σε μας.
Γι’ αυτό και εγώ θα ευχαριστώ πάντα, τη μανούλα μου, τη μανούλα της καρδιάς μου, της ζωής μου και όλου μου του είναι που αγόγγιστα και ακούραστα, στέκεται και συμπαραστέκεται, δίπλα μου, σε κάθε μου βήμα ή ατόπημα.
Μάνα λέξη ιερή, που βγαίνει απ’ τα στήθια
Θεόρατη ως όνειρο κι όχι για παραμύθια
Στέκει ακοίμητος φρουρός, φύλακας άγγελός μας
Λατρεία ας έχει περισσή και είναι στο πλευρό μας.