Μια από τις πιο πολυσυζητημένες και πολυβραβευμένες ταινίες της χρονιάς μας έρχεται από την Άπω Ανατολή, και συγκεκριμένα από τη Νότια Κορέα. Κατέκτησαν τις Κάννες, κατέκτησαν και τη Θεσσαλονίκη, στο πρόσφατο φεστιβάλ, τα Παράσιτα περιέχουν έναν εκρηκτικό συνδυασμό χιούμορ, σάτιρας, κοινωνικής κριτικής και θρίλερ, και συναρπάζουν κοινό και κριτικούς από τη μέρα που κυκλοφόρησαν.
Παράσιτα ( 기생충 [Gisaengchung], 2019) – Μαύρη κωμωδία/θρίλερ, 130′
Σκηνοθεσία: Bong Joon-ho
Σενάριο: Bong Joon-ho & Han Jin-won
Πρωταγωνιστούν: Song Kang-ho, Lee Sun-kyun, Cho Yeo-jeong
Μια φτωχή οικογένεια στην Κορέα κατορθώνει να παρεισφρήσει στη ζωή μιας οικογένειας πλουσίων χάρη σ΄ ένα συνδυασμό ικανοτήτων και παραπλάνησης. Ωστόσο, το δικό τους μυστικό δεν είναι παρά ένα από τα πολλά στο κοντινό τους περιβάλλον, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό, επικίνδυνο για όλους μείγμα.
Οι βαθιές κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις στη σύγχρονη Νότια Κορέα, αντιθέσεις που εντοπίζονται με παρόμοια μορφή σε οποιαδήποτε οικονομικά ανεπτυγμένη χώρα, είναι στο επίκεντρο της διαθεματικής αυτής ταινίας του Bong Joon-ho. Οι αντιθέσεις αυτές εκφράζονται μέσα από δύο οικογένειες, με τα πιο συνηθισμένα επώνυμα της χώρας: τους Κιμ, οι οποίοι είναι βουτηγμένοι στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση, επιβιώνοντας χάρη σε κομπίνες και μικροδουλειές του αέρα, και τους Παρκ, οι οποίοι είναι ζάπλουτοι, καλόκαρδοι αλλά σνομπ και ελαφρώς αφελείς. Η τύχη θα φέρει της δύο οικογένειες κοντά και οι Κιμ θα δουν στους Παρκ την ευκαιρία τους για οικονομική και κοινωνική ανέλιξη, οδηγούμενοι ωστόσο σ΄ ένα λαβύριθνο από μυστικά και περιπλοκές.
Η ταινία δε μπορεί να ενταχθεί σε ένα κινηματογραφικό είδος, καθώς τα συνδυάζει λίγο πολύ όλα. Εμποτισμένη με μαύρο, δηλητηριώδες χιούμορ, ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος, στηλιτεύει, σατιρίζει, περιέχει πολλές ανατροπές και προς το φινάλε αλλάζει πορεία και κατευθύνεται προς το θρίλερ και το μυστήριο. Παρ΄όλα αυτά, είναι αρκετά απλή στη δομή και τους χαρακτήρες της, πανέξυπνη και εύστοχη τόσο στην κοινωνική της κριτική όσο και στη ροή της.
Ακριβώς αυτή η ροή του σεναρίου είναι δομημένη έτσι ώστε να μην… αφήνει το θεατή σε ησυχία. Ακόμα και στην αρχή, πριν τις συνταρακτικές εξελίξεις και ανατροπές που συμβαίνουν από τα μισά και μετά, το ενδιαφέρον κεντρίζεται αμέσως και παραμένει καθ΄όλη τη διάρκεια σε υψηλά επίπεδα. Οι χαρακτήρες, η μεταξύ τους αλληλεπίδραση, τα γεγονότα, το background, όλα έχουν το ενδιαφέρον τους και είναι άξια παρατήρησης, ενώ προκαλούν σκέψεις και προβληματισμούς.
Οι χαρακτήρες παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Τόσο οι φτωχοί όσο και οι πλούσιοι, κανείς δεν είναι αντικειμενικά «κακός» ωστόσο όλοι υποφέρουν και προκαλούν –ηθελημένα ή όχι- προβλήματα ο καθένας στους υπολοίπους. Θα ήταν κλισέ να πούμε πως ο μοναδικός και πανίσχυρος κακός της υπόθεσης είναι η φτώχεια και οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες, ωστόσο αυτή είναι η αλήθεια. Η οπτική γωνία των πλουσίων για τους φτωχούς, των φτωχών για τους πλουσίους, αμφότερων για τα βασικά, θεμελιώδη ερωτήματα, τις ανάγκες και της επιθυμίες της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι χαρακτήρες, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή τάξης, προσπαθούν να επιβιώσουν με τον τρόπο που θεωρούν καλύτερο, αλλά πέφτουν διαρκώς σε παγίδες, πολύ συχνά ακριβώς προσπαθώντας να τις αποφύγουν.
Περιθώρια για αξιομνημόνευτες ερμηνείες δεν παρουσιάζονται, καθώς το σενάριο μοιράζει το χρόνο στους πολυάριθμους πρωταγωνιστές και εστιάζει στο σύνολο και όχι στο άτομο, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει πως οι ερμηνείες δεν είναι αξιόλογες. Αυτό που ξεχωρίζει, ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητα το «μαγικό» χέρι του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Joon-ho, ο οποίος στην ταινία αυτή τα κάνει όλα και συμφέρει.
Ένα έργο-σταθμός για το ασιατικό σινεμά, τα Παράσιτα αποτελούν μια ρεαλιστική, πανέξυπνη, γλυκόπικρη κριτική στα κακώς κείμενα της σύγχρονης εποχής, μια απεικόνιση που τονίζει ταυτόχρονα τα θετικά και τα αρνητικά εστιάζοντας, ωστόσο, σαφώς στα δεύτερα. Εμφανές ψεγάδι δεν εντοπίζεται, καθώς ακόμα και κάποια γεγονότα ή συμπεριφορές που μας φαίνονται υπερβολικά δεν είναι τόσο για την ιδιαίτερη κοινωνία της Νότιας Κορέας, μια μικρή έρευνα θα σας πείσει. Συνολικά, έχουμε μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που διανύουμε, που δικαίως συλλέγει βραβεία και εγκωμιαστικές κριτικές και δεν αποκλείεται να φτάσει μέχρι τα Όσκαρ, το χειμώνα που μας έρχεται.
Βαθμολογία: 8/10
